O, zamanın ayı və yer üzünün günəşidir!
Zaman və zəmin kimi də həmişəlik olsun!”
Q.Təbrizinin şeirləri demək olar ki, tərbiyənin bütün sahələrini əhatə edir. Q.Təbrizi şeirlərində mənəvi keyfiyyətlərinə üstünlük vermişdir. Bu mənəvi keyfiyyətlər sırasında vətənpərvərlik, qəhrəmanlıq, şücaət, cəsarət, düşmənə qarşı amansızlıq, dostluqda sədaqət, comərdlik, insanpərvərlik, sülhsevərlik, səxavət, əliaçıqlıq, fədakarlıq, xeyirxahlıq, ədalət və s. kimi sifətlər mühüm yer tutur.
Q. Təbrizi öz qəhrəmanlarının bu və ya digər əxlaqi, mənəvi keyfiyyətlərinin tarixi şəxsiyyətlərin nümunəsində şərh edir. Bu da şairin geniş məlumatlılığını göstərməklə bərabər, həm də onların gözəl, əxlaqi sifətlərini oxuculara açıqlayır, onlardan nümunə götürməyə təşviq edir..
Qətran Təbrizi əxlaqa, mənəviyyata zidd sifətləri qəbul etmir. O, tamahkarlıq, ədalətsizlik, qorxaqlıq, bədxahlıq, avamlıq, hiyləgərlik, yalançılıq, xəsislik, dikbaşlıq kimi mənfi keyfiyyətləri bədii pedaqoji təfəkkürlə pisləyir, insanları saf mənəvi keyfiyyətlərə çağırır. Məsələn, bir yerdə belə yazır:
“Həmişə nadanlar mənfəət tamahı ilə ziyan çəkərlər” .
Qətran Təbrizi şeirlərində estetik və ekoloji tərbiyə motivləri də öz ifadəsini tapmışdır. O, təbiət gözəlliklərini vəsf etməklə oxucuda estetik hisslər oyadır. Onun şeirlərində yüzlərlə bitki və heyvan növünün adı çəkilir, onların obrazlı təsviri verilir və insanlara sevdirilir. Biz Təbrizinin şeirlərini oxuduqca təbiəti daha çox sevir, onun gözəlliklərini daha artıq qiymətləndirməyə başlayırıq. Onun şeirlərində bahar mənzərələri, bu fəsildə təbiətdə baş verən dəyişmələr böyük məharətlə təsvir olunaraq estetik tərbiyənin mühüm bir tərəfi kimi öz ifadəsini tapır:
“Yenə bülbül gəldi, qara qarğa qərib düşdü,
Dostları ilə paylaş: |
