5.5. Təbiətdən istifadənin proqnozlaşdırılması və
planlaşdırılması
İnsanı düşünmədən təbii proseslərə qanşmasının
nəticələri sonrakı mərhələlərdə özünü göstərməlidir. Ona görə də,
yaranmış durumu iqtisadiyyat və ətraf mühitin qarşılıqlı təsiri
baxımından elmi əsaslarla qiymətləndirmək zərurəti ortaya çıxır.
Eyni zamanda gələcəkdə ekoloji-iqtisadi inkişafın variantlarını
müəyyən etmək lazım gəlir. Deyilənlər təbiətə təsirin məqsədyönlü
və planlı həyata keçirilməsini tələb edir. Bu sahədə görülən işlər
inzibati-hüquqi və iqtisadi idarəetmə metodlarının vəhdətinə
əsaslanmalıdır. Belə sistemin ən vacib tərkib hissəsi təbiətdən
istifadənin
uzunmüddətli
planlaşdırılması
və
proqnozlaşdırılmasıdır.
Uzunmüddətli
proqnozlaşdırma
və
planlaşdırma strateji xarakter daşıyır və buna nail olmaq üçün
məqsəd, vasitə və üsullar əsaslandınimalıdır. Hazırda əməli olaraq
bütün inkişaf etmiş ölkələrdə təbiəti mühafizə üzrə milli proqramlar
hazırlanır, təsdiq edilir və fəaliyyət göstərir. Azərbaycan
Respublikası üçün ətraf mühitin mühafizəsi üzrə Milli Fəaliyyət
proqramı Dünya Bankının maliyyə dəstəyi ilə 1996- 1998-ci illər
ərzində Dövlət Ekologiya və Təbiətdən İstifadəyə Nəzarət Komitəsi
tərəfindən hazırlanmışdır və müxtəlif prioritet istiqamətlər üzrə
yerinə yetirilməkdədir. Məsələn, Sumqayıtda civə qarışıqlı
tullantıların zərərsizləşdirilməsi və dəfn edilməsi, Abşeronda neftlə
çirklənmiş torpaqlann rcablitasiya- sı, Xəzərin səviyyəsinin
qalxması ilə su alımda qalmış balıqar- tırma zavodunun Neftçalada
tikilməsi və s.
85
Ekoloji audit -təbii mühitin vəziyyətinin gələcəyə
(perspektiv) sosial-iqtisadi qiymətləndirilməsi və onun əsasında
təsərrüfat fəaliyyətinin ətraf mühitə neqativ təsirinin qarşısının
alınması və yaxud həmin təsirin maksimum yumşaldılması
deməkdir. Proqnozlaşdırma- təbii ehtiyatlar potensialının və təbii
ehtiyatlara tələbatın dəyişməsi barədə əvvəlcədən görmə və
xəbərvermə
deməkdir.
Təbiətdən
istifadənin
proqnoz-
laşdırılmasına təbii sistemlərin özünü necə aparmasına dair
mülahizələr yürütmək üçün hərəkətlərin cəmi (toplusu) kimi
baxmaq olar. Bu mülahizələr təbii proseslərlə və onlara bəşəriyyətin
nə dərəcədə təsir göstərəcəyi ilə müəyyənləşir.
Ekoloji-iqtisadi proqnozlaşdırmanın əsaslarından biri
tarazlı inkişaf modelinə keçid konsepsiyasıdır. Hər bir ölkə özlərinə
məxsus meyarlara malikdir. Məsələn, Rusiyada konsepsiyanın
vəzifələri, istiqamətləri və tarazh inkişafa keçid şərtləri, habelə
qərar qəbul edilməsi və həmin inkişafın göstəriciləri müəyyən
edilmişdir. Konsepsiyanın bu anları proqramların funksiyalarının
formalaşdırılması üçün əsas ola bilər.
Proqnozlaşdırma və planlaşdırma bir neçə üsullarla
həyata keçirilə bilər. Ekoloji iqtisadi inkişaf proqnozu zamanı
proqram məqsədli metoddan istifadə etmək olar. Bu məsələdə
qrafalar nəzəriyyəsinə istinad etmək lazım gəlir. Eyni zamanda
genetik və normativ yanaşmaları birləşdirmək məqsədə uyğundur.
Belə hallarda xüsusi metodlardan, məsələn, ekstra- polyasiya,
ekspert qiymətləndirmə, sorğu aparmaq, modelləşdirmə, balans və
s. üsullardan istifadə etmək olar.
Təbiətdən istifadə problemlərinin həllində proqramlı-
məqsədii yanaşma regionun ilkin vəziyyətini, problemlərin aşkar
edilməsini və baş məqsədin formalaşmasını, regionun təbii
şəraitinin yaxşılaşdırılması və qorunub saxlanması məqsədinin
vacibliyinə dair ekspertiza apaniması lazım gəlir. Ekspert
qiymətləndirmə eyni zamanda problemlərin üstünlüklərinin
(prioritetlərin) ayrılmasına şərait yaradır. Bu mərhələdə məsələlərin
həllini onların vacibliyinə və vaxtına görə dərəcələrə bölmək olar.
Deyilənlərlə əlaqədar olaraq tədbirlərin proqrama
86
müvafiq icra edilmələri vaxta görə də nizamlanmalıdır. Bunlar
əhatə dairəsinə görə proqramı-məqsədli yanaşmamn tərkib
hissəsidir, onların sosial-iqtisadi, elmi-texniki problemlərin həllinə
yönəldilməsi məqsədə müvafiqdir. Proqnozlaşdırma tədqiqatlar və
idarəetmənin səmərəli həyata keçirilməsinə şərait yaradır.
Ekoloji-iqtisadi
inkişafın proqnozlaşdırılması çox
komponentli məsələdir. Hesab edirlər ki, belə məsələlərin təhlilini
«qraflar nəzəriyyəsi» əsasında həll etmək daha asandır. Adı çəkilən
nəzəriyyə ekoloji-iqtisadi sistemlərin formalaşdırılan modellərində
əks əlaqələri əks etdirir. Bu isə riyazi aparatdan istifadə etmədən
mümkün deyildir. Müəyyənləşdirilmiş qraflar əsasında hazırlanmış
modellər daha dəqiq nəticələr verir, onların dərk olunması xeyli
asanlaşır.
Çox komponentli məsələlərin modelləşdirilməsinin
əsasını impulsiv (təkan) proseslər təşkil edir. Hər hansı zirvəyə
müəyyən dəyişmə tapşırılır (verilir). Bu zirvə bütün göstəricilər
sistemini fəallaşdırır və fəal zirvə adlanır. Belə zirvələr bir neçə ola
bilər.
Çox komponentli məsələlərin həllinin köməkliyi ilə
sistemin inkişaf təmayülünü qiymətləndirmək olur. Modeli
müəyyənləşdirərkən sistemin göstəricilərinin dəyişməsi ilə
kəmiyyət proqnozunu formalaşdırmaq mümkündür. Bunun
sayəsində öyrəndiyimiz sistemə təsirin müxtəlif variantlanm
tapmaq olur ki, bu da ən yaxşı variantı seçməyə şərait yaradır.
Kompleks proqnozda qarşıya qoyulmuş məqsədlərin,
təbii ehtiyatların, ekoloji-iqtisadi proseslərin inkişaf meyllərinin və
elmi-texniki proqresin (tərəqqinin) diqtə etdiyi imkanların
bir-birinə müvafiq olmasına (uyğunluğuna) o vaxt nail olmaq olur
ki, genetik və normativ üsullar tətbiq edilsin.
Hər iki yanaşma bir-biri ilə sıx əlaqədardır və bütün
proqnozlaşdırma sistemlərinin qurulmasında ən vacib prinsiplərdən
biridir. Birinci hadisələr indiki şəraitdən gələcəyə qədər nəzərdən
keçirilir, ikinci isə inkişafın müəyyən məqsədlərindən
87
çıxış edərək fəaliyyət göstərir. Nəticə nəzərdən keçirilir ki,
gələcəkdə ona nail olmaq real halda mümkünləşsin.
Genetik
və
normativ
yanaşmalar
nəticəsində
proqnozlaşdırma və nizamlanmaya dair sintez aparmaqla
aşağıdakılara diqqət verilməlidir:
1) Təbii ehtiyatlara tələbatın səviyyəsi real resurslara və
imkanlara görə müəyyən edilsin və istehlak (istifadə) normativləri
işlənmiş olsun.
2) Təbii mühitə təsirin səviyyəsi aşağıdab şərtlər
daxilində müəyyən edilsin: elmi-texniki tərəqqi, texnoloji imkanlar
və təmizləmö prosesinin təkmilləşməsi, təbii mühitin vəziyyətinin
keyfiyyət normativinə əsaslansın.
Genetik və normativ proqnozun məlumatlanmn
müqayisəsi göstərir ki, imkanlar və arzu edilən vəziyyət arasında
qırılmalar olur. Bir qayda olaraq, deyilənlər qarşıya qoyduğumuz
məqsədlərə çalmaq üçün resurs çatışmazlığında özünü biruzə verir.
Proqnozların tərtib edilməsində müəyyən olunan çatışmazlıqlar
üçün əlavə vəsaitlər axtanhr. Əgər genetik və normativ proqnozların
göstəricilərini razılaşdırmaq mümkün olmazsa, onda ilkin
məqsədlərdə dəqiqləşdirmələr (korrektələr) aparmaq lazımdır.
Təbiətdən istifadənin problemlərinin həlli əsasən ərazi
yanaşmalarında səmərəli ola bilər. Təbiətdən istifadənin regional
problemlərinin həlli zamanı əldə edilmiş təcrübə aşağıdakı
istiqamətlərə malikdir:
- təbiəti mühafizə tədbirlərinin sahələr, rayonlar üzrə iş
proqramları;
- müəyyən təbii ehtiyatların, yaxud təbii mühitin
komponentinin mühafizəsi üzrə tədbirlər sxemi;
- təbiəti mühafizə kompleks sxemlərinin Ölkə, şəhər, rayon və
s. üzrə tərtibi.
Birinci iki istiqamət-regionda təbiəti mühafizə, ərazinin
bütün problemini tamamilə həll edə bilməz, çünki belə yanaşma
yalnız ayrı-ayrı tədbirləri əhatə edir, sahələrarası əlaqə
88
lər zəif olur. Təbiəti mühafizə üzrə kompleks sxemlər bütün
regionları əhatə edir.
Planqabağı təhlil planlaşdırma sənədləri sisteminə
daxildir. Buraya ərazi təbiəti mühafizə kompleks sxemləri
(ƏTMKS), elmi-texniki tərəqqiyə (ETT) dair kompleks proqramlar
məhsuldar qüvvələrin inkişafı və yerləşdirilməsinin baş sxemləri,
ərazi-sənaye kompleksləri (ƏSK) sxemləri və layihələri, şəhərlərin
baş planları və s. daxildir. ƏTMKS plan- qabağı sənədlərin
qarşılıqlı uzlaşmasını, əlaqələndirilməsini və inteqrasiyasını təmin
edir. O sənədlərin hər birində təbiəti mühafizə bölməsi keyfiyyətli
olduqda uzlaşdırma daha səmərəli olur.
Hər bir müəssisə (firma) ƏTMKS-nın tələblərinə uyğun
ekoloji proqramlar əsasında təbiəti mühafizə tədbirləri planı işləyib
hazırlamalıdır. Ekoloji sferada iqtisadi vasitələrlə yanaşı sərt ekoloji
məhdudiyyətlər olduğundan, burada «direktiv plan» və
«plan-proqnoz» əvəzinə « plan- müqavilə» olmalıdır. Yəni,
təbiətdən istifadə müqavilə əsasında təbiətdən istifadə edənlə icra
hakimiyyəti orqanı arasında həyata keçirilməlidir.
Təbiətdən istifadə ediləndə ekoloji ekspertizanın nəzərə
tutulan fəaliyyət üçün rəyi olmalıdır. Rəydə istifadə edilən
texnologiyaya, habelə təbiətdən istifadəyə xüsusi kompleks icazə
olmalıdır.
Xüsusi kompleks icazədə təbiətdən istifadəyə dair
aşağıdakı şərtlər qoyulur:
- təsərrüfat və digər fəaliyyət zamanı ekoloji tələblər;
- istifadəyə verilmiş təbii ehtiyatların mühafizəsi və saxlama
(qoruma) təminatı şərtləri;
- istifadə normaları (limitlər), həddi texnoloji itkilər normativi,
tullantıya, axmtıya həddi icazə verilən normalar;
- ətraf mühiti çirkləndirməyə, tullantıları yerləşdirməyə, təbii
ehtiyatlardan istifadəyə görə ödəmə qiymətlərinin qoyulması;
89
- cərimə sanksiyalarının inzibati xətalar məcəlləsinə əsasən
tətbiq edilmə şərtləri və qaydaları.
Təbiəti mühafizədə plan-müqavilə məqbul hesab edilir,
ona görə ki, ekoloji tələbatlar kəskin tərəddüdlərə çox az məruz
qalırlar. Təbiəti mühafizə tədbirlərinin səmərəsi isə əksər hallarda
uzunmüddətli xarakter daşıyır. Plan-müqavilənin hazırlanması sərt,
« yuxandan aşağı» yox, əksinə qarşı qaşıya « görüş-interaktiv»
olmah və iqtisadi, elmi-texniki proqnoz nəzərə alınmahdır. Həm də
plan-müqavilə çərçivəsində müəssisələr birlikdə ətraf mühitin
keyfiyyətini normal təmin edə bilərlər. Ərazi üzrə ekoloji-iqtisadi
münasibətlərin həyata keçirilməsi çirkləndirməyə dair hüquqi
bazadan birgə istifadə edilməlidir.
Bütövlükdə təbiətdən istifadənin plan müqaviləsinin
kooperativ planlaşdırmaya çevirmək zəruri olardı. Plan isə ekoloji
problemin təyin edilməsindən başlayır. Konkret problem üçün
kooperativ planlaşdırmanın sxemini bir çox halda mütəxəssislərin
müəyyən qrupu hazırlayır və onun həll istiqamətini
müəyyənləşdirirlər. Danışıqlar zamanı meydana çıxan ikitərəfli,
çoxtərəfli münasibətlər nəticəsində tədbirlər kompleksi arzu olunan
(məqsədli) proqram ətrafındakı əlaqələr fəaliyyətin həyata
keçirilməsinə təsir göstərirlər. Kooperativ planlaşdırma prosesində
real prioritet sistemi formalaşır, öhdəliklərdə (kontraktlarda)
iştirakçıların üzərlərinə götürdükləri vəzifələri möhkəmləndirir.
Təsərrüfat fəaliyyəti ilə məşğul olan subyektlər
səviyyəsində planlaşdırma sənədlərindən biri də «sənaye
müəssisələrinin ekoloji pasportudur» (ГОСТ 17.0.0.04.90). Ekoloji
pasport- kompleks sənəddir, müəssisə və ətraf mühit qarşılıqlı
münasibəti özündə cəmləşdirir və material balansı əsasında ətraf
təbii mühitə təsirin ölçüsü (qiyməti) barədə səhih məlumat almağa
imkan yaradır.
Ekoloji pasportda aşağıdakı məlumatlar öz əksini tapır:
- müəssisə haqqında ümumi məlumatlar;
90
- müəssisənin istifadə etdiyi texnologiya;
- istifadə olunan resurslann (xammal, yanacaq, enerji)
kəmiyyət və keyfiyyət xassələri;
- əsas məhsul növlərinin istehsalı sxemində texnologiyanın
siyahısı, dünyada olan texnologiya haqqında məlumat,
təbiəti mühafizə üzrə ən yüksək xüsusi göstəricilərə nail
olmaq üçün texnologiyalar haqqında məlumat;
- tullantı sularının və atmosferə atılmaların təmizləyici
sxemləri;
- müəssisədən aynlan zərərli maddələrin (axıntı, tullantı)
kəmiyyət və keyfiyyət xüsusiyyətləri.
İstehsalın xüsusiyyətləri istehsal olunan məhsul haqqında
məlumatın material axınının balans sxemi şəklində göstərilməsidir.
Bu imkan verir ki, çirklənmənin həcmi, ətraf mühitə atılmalar,
tullantıların miqdarı dəqiq təyin edilsin. Ekoloji pasport eyni
zamanda planlaşdırılan tədbirlərin siyahısını, onların müddətini,
xərclərin həcmini, tullantıların ümumi həcmini (tədbirlərdən əvvəl
və sonra) əks etdirməlidir.
Sxem 11. Təbiətdən istifadənin kooperativ
planlaşdırma əlaqələri
91
Ekoloji pasportdakı sistemloşdirilmiş informasiya
aşağıdakı məsələlərin həllində istifadə edilə bilər:
- atılmaların (axmtıların) çirkləndirici maddələrinin və məhsul
buraxılışının ətraf mühitə və əhalinin sağlamlığına təsirinin
qiymətləndirilməsində;
- təbiətdən istifadəyə görə ödəmələrin təyin edilməsində;
- müəssisələr üçün ətraf mühitə atılmalann (axmtıların) və
tullantıların yerləşdirilməsinin həddi icazə verilən norma-
lann (limitlərin) təyin edilməsində;
- təbiəti mühafizə tədbirlərinin planlaşdırılması və onların
effektivliyinin (səmərəsinin) qiymətləndirilməsində;
- müəssisənin yenidənqurma layihəsinin ekspertizasında;
- müəssisənin təbiəti mühafizə sahəsində qanunvericiliyə
riayət etməsinə nəzarət işlərində;
- təbii və material ehtiyatlarından, enerjidən və təkrar
xammaldan
istifadənin
effektivliyinin
(səmərəsinin)
artırılmasında.
Ekoloji pasport ilin əvvəlinə tərtib edilir və sonralar hər il
dəqiqləşdirilir, yerli təbiəti mühafizə orqanları yenidən
razılaşdırılır.
90-cı illərin əvvəlində keçmiş SSRİ-də və o cümlədən,
Azərbaycanda iri müəssisələr üçün ekoloji pasport tərtib edilməyə
başlandı. Lakin SSRİ-nin dağılmasından sonra, bütün əlaqələrin
qırılması ilə əlaqədar iqtisadi şəraitin pisləşməsi və digər səbəblər
üzündən bir çox müəssisələr ekoloji pasport tərtib etmirlər. Tərtib
edilən pasportlar isə real gerçəkliyi əks etdirmir. Keyfiyyətli
olanları isə fəaliyyətdə nəzərə alınmır. Həm də müəssisələr həmin
pasportların tərtibində maraqh deyillər.
2001-ci ildən Rusiyada yeni prinsiplər əsasında «Təbiət
istifadəçisinin ekoloji pasportu» (ГОСТ P 17.0.0.06-2000) qüvvəyə
minmişdir. Gələcəkdə həmin pasport hava, su, torpaq, tullantılar
haqqında ilkin məlumatlar bazası olacaqdır. Hazırlanmış ekoloji
pasport maketi gələcəkdə statistik hesabat
92
foraıalarmm hazırlanmasında bütün səviyyələrdə istifadə edilə
biləcəkdir.
Təbiət istifadəçilərinin pasportu ilə yanaşı həm də
ərazilərin ekoloji pasportunun hazırlanmasının vaxtı çatmışdır.
Həmin pasportun məqsədi-ərazidəki təsərrüfatların ekoloji
cəhətdən inkişafına kömək göstərməkdir. Ərazinin ekoloji pasportu
çox məqsədli tətbiq sahəsi olan bir sənəd olmalıdır. Həmin pasport
rəsmi əsas kimi müxtəlif proqramların və layihələrin iqtisadi və
sosial inkişafını rəsmiləşdirməklə, ərazinin ekoloji inkişafının
təmin edilməsində əsas rol oynaya bilər.
Dostları ilə paylaş: |