Detektiv roman

 

 

 

 

 

 

 

13 

 

Baş müstəntiq, Pərvizin qaldığı kottecin qarşısına ça-

tıb diqqətlə ətrafa nəzər saldı. Sakitlik idi. İçərinin alaqa-

ranlıq  olmasından  başa  düşdü  ki,  şair  evdə  deyil.  Vaxt 

itirmədən istirahət mərkəzinin rəhbərliyinə zəng edib eh-

tiyat açarı gətirmələrini tapşırdı. 

Təxminən 3-4 dəqiqə sonra bələdçinin iştirakı ilə qapı 

açıldı. 

---

67

 

 

– Siz gedə bilərsiniz. 

Sato  onu  yola  saldı.  Bələdçi  getmək  istəyənə  oxşamırdı. 

Bu gün eyni sözü ikinci dəfə idi ki, eşidirdi. Sakit və məz-

lum  adam  təsiri  bağışlayan  bu  sısqa  oğlanın  iyirmi  yaşı 

ancaq  olardı.  İti  baxışları  vardı.  Görünür  xeyli  detektiv 

əsərlər oxumuşdu. Çünki baş müstəntiqin getməklə bağlı 

təklifindən sonra hələ də bir-iki addım aralanıb kənardan 

onun hərəkətlərini müşahidə edirdi. 

Sato içəri keçməmiş zibil qabındakı araq butulkaları-

nı saydı. Pərvizi danışdırdığı vaxt otaqda saydığı qədər – 

5 butulka var idi. Barmaq izlərini itirmək üçün hansınısa 

dəyişdirmiş ola bilərdi. Amma nədənsə bu indi Sato üçün 

inandırıcı  gəlmədi.  Birdən,  çox  yorulduğunu  hiss  etdi. 

Fərqinə vardı ki, vacib ola biləcək cinayət detallarına ötəri 

yanaşır.  Peşmanladı.  Bloknotunu  çıxarıb  ehtiyac  olarsa, 

butulka məsələsini araşdıracağı barəsində qeydini apardı. 

Qapını  örtüb  içəri  keçəcəkdi  ki,  bələdçinin  dayanıb  ona 

tamaşa etdiyini sanki həmin vaxt gördü: 

– Siz niyə getmirsiniz? 

– Yoldaş müstəntiq, icazə versəniz mən də sizin yanı-

nızda qalardım. Belə işlərə həvəsim var, – sısqa gənc nıq-

qıldanıb  birtəhər  izah  etməyə  çalışdı.  Günorta  da  məni 

yola salanda demək istəyirdim, amma onda utandım. 

– Bura gəlib-gedənlərlə maraqlanırsınız? 

Sato  yeni  köməkçisinin  ona  hansı  işdə  yardımçı  ola  bilə-

cəyini sınaqdan keçirmək məqsədi ilə soruşdu. 

– Bəli. Çalışıb hamı ilə maraqlanıram. Düzdür, çoxla-

rının  burnumu  onların  işinə  soxduğuma  görə  məni  gör-

məyə gözləri yoxdur. 

---

68

 

 

–  Yox,  belə  olmaz.  Daha  alicənab  insan  təsiri  bağış-

lamaq üçün hiss etdirmədən nəzarət etmək lazımdı, dos-

tum.  Əks  halda  qadınlara  çox  baxsan  adını  manyak  qo-

yarlar. Kişilərə isə həddən artıq hiss olunan diqqət yetir-

sən  kənardakılar  mavi  olduğunu  düşünərlər.  Digərlərini 

isə məncə ümumiyyətlə xırdalamayaq, – Sato uzun-uzadı 

izah edib qımışdı. Deyəsən yorğunluqdan nə edəcəyini də 

unutmuşdu. 

Gənc  bələdçi  isə  onun  dediklərindən  bəzilərini  anla-

madan  gözlərini  döysə  də,  özünü  sındırmayıb  gülümsə-

məklə qarşılıq verdi. 

– Zibilqabıları hər gün boşaldırlar? 

– Xeyr. İki gündən bir. 

– Keçək içəri. 

Sato  günortakından  daha  səliqə-sahmanlı  otaqla  rastlaşdı. 

Görünür  xidmətçilər  yığışdırmışdılar.  İkinəfərlik  taxtın  üs-

tündəki örtüyü kənara çəkdi. Yatağın şuxluğundan dəstin o 

gedəndən sonra servis edildiyi hiss olunurdu

. 

– Bəs yataq dəstini? 

Baş müstəntiq yaranan sükutu pozub bu dəfə bilərəkdən 

sualı daha qısa verdi. 

– Hər gün səhər dəyişirlər. 

Bələdçi  ikinci  sınaqdan  da  uğurla  çıxmışdı.  Peşəsinə  pə-

rəstiş  etdiyi  adamın  nə  barəsində  soruşduğunu  anlamış 

və ləngimədən cavab vermişdi. 

Axşamüstü  olmasına  baxmayaraq,  Pərvizin  yataq 

dəsti yeni dəyişilmişdi. Deməli, evinin axtarışı zamanı ya-

taqdakı  saç  tellərini  yoxa  çıxartmaq  üçün  bilərəkdən  dü-

şünülmüşdü. Sato bu dəfə tərəddüd etmədən şübhəli mə-

qamın beynində qurduğu mülahizə ilə üst-üstə düşdüyü-

---

69

 

 

nü anladı. Yanılmamışdı. Ötən gecə məhz bu otaqda şai-

rin yanında daha bir nəfər adam olub. Böyük ehtimalla bu 

Milana idi. İndi sadəcə faktı sübut etmək tələb olunurdu. 

– Bir dəfədən artıq dəyişilməsi mümkündü? 

Sonuncu dəfə aydınlaşdırmağa çalışdı. 

– Bilirsiniz, necə deyim, gənc cütlüklər olan kotteclər-

də yataq dəstləri bəzən gündə iki, hətta üç dəfə dəyişilir. 

Amma bir dəfədən artıq servis üçün müştərilərimiz əlavə 

pul ödəyirlər. 

– Bunu hardan bilirsən? 

– Təmizlikçi qadınların belə kottecləri yığışdırıb qayı-

dandan sonra necə deyindiklərini dəfələrlə eşitmişəm. 

–  Pul  ödəyirlər  də  dostum,  deyinməyə  nə  ehtiyac 

var? 

–  Vallah,  deməyə  də  utanıram.  Əksəriyyət  cavanlar 

belə  yerlərə  qızla  gəlirlər.  Birlikdə  yatıb-qalxırlar.  Necə 

deyim,  buna  görə  də  döşək  ağılar  tez-tez  çirklənir,  –  bə-

lədçi pörtüb susdu. 

Sato  nəhayət  ki,  köməkçisinin  bayaqdan  bəri  nəyi 

izah  etməsini  anlayıb  göz  vurdu.  Bu  zamanda  belə  gənc 

oğlanın abır-həyası olsa-olsa bakirə qızların isməti ilə mü-

qayisə oluna bilərdi. Baş müstəntiq bunu beynindən keçi-

rib  bələdçinin  nə  demək  istədiyini  gec  anladığına  görə 

özünü məzəmmət elədi. Amma hələ də fikirlərini bir yerə 

toplaya  bilməmişdi.  Gecikmişdi.  Təmizlikçilər  yataq  dəs-

tini o, buraya gəlməmişdən əvvəl dəyişmişdilər. Həm də 

Pərvizin istəyi ilə. Bu danılmaz idi. 

– Bu kottecdən aparılan döşək ağını tapıb gətirə bilər-

siz? 

---

70

 

 

–  Bundan  asan  iş  var?  Xidmətçi  qadından  soruşub 

alaram. 

–  Əla!  Amma  elə  et  ki,  heç  kim  görməsin.  Ehtiyatla 

beləcə  bükərsən,  –  Sato  nümunə  üçün  yeni  dəyişdirilmiş 

yataq dəstini qatlayıb izah elədi. 

– Başa düşdüm. Mən də belə edəcəkdim. 

– Niyə? 

Baş müstəntiq təəccübünü gizlətmədi. 

– Yəqin ki, siz arasında hansısa saç, yaxud buna oxşar 

iz axtaracaqsınız. Məncə buna görə. 

– Əməlli-başlı xəfiyyə imişsən ki sən! 

Köməkçinin işə  yaradığına  sevinib  əlini  sısqa  gəncin  çiy-

ninə qoydu: 

– Amma tələsmək lazımdı, dostum. 

– Baş üstə! 

___________________________________________________