Detektiv roman
Cinayətdən 7 saat 20 dəqiqə sonra
Yüklə 1,29 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Cinayətdən 7 saat 20 dəqiqə sonra
– Burada tək dincəlirsiniz? Baş müstəntiqin sualı Romanın qonşusu olan Pərviz adlı şairə ünvanlanmışdı. – İmkan versələr dincəlmək istəyirəm. Adam narazı halda qaşlarını düyünləyib siqaretini yan- dırdı. – Sizi kimsə narahat edir? – Səhərdən indiyə qədər doğru-düzgün yazmağıma, oxumağıma fürsət veriblər ki?! Daha nə olmalıdı? Nə var ki, hansısa bir özündənrazı adam dənizdə boğulub! Mən müstəntiqəm, detektivəm, polisəm, nəyəm? Gəlib-gedib məni sorğu-sual edirlər. Şair bunu deyib siqaretdən dərin bir qüllab aldı. – Bunları kiminlə içmisiz? Sato pəncərənin qarşısında qoyulmuş boş araq şüşələrini işarə etdi. – Mənim içki məclislərim təknəfərlik olur, naçalnik. – Yaxşı, görürəm sizi çox yorublar. Buna görə də söh- bəti uzatmayacam. Dünən gecə Milana ilə niyə görüşmüş- dünüz? Aydındı ki, sual gözlənilməz olmuşdu. Pərvizin ləz- zətlə ciyərlərinə çəkdiyi tüstü ani yaranan həyəcan reflek- sindən sonra boğazına qayıdıb öskürməsinə səbəb oldu. Bu, o qədər qəribə baş verdi ki, elə bil nəfəs yolundakı tüstü deyil, ora anidən pərçim olmuş hansısa müəmmalı cisim idi. Toparlanması bir neçə saniyə çəkdi:
42
– Siz nə danışdığınızı bilirsiniz? Mənim xalqın arva- dı-sevgilisi ilə işim olmaz! – Nə bilmək olar, yəqin ki, Romadan qorxurdunuz. Axı o sizdən cüssəlidir. Üstəlik də boksçudur. Amma Mi- lana da keçiləsi gözəl deyil. Fikirləşdiniz ki, necə edəsiz? Nəhayət, qərara gəldiniz ki, əlbir olub sizə mane olan qüvvəni aradan götürəsiz, – Sato bunları nəzərə çarpacaq ciddi və inandırıcı tərzdə izah edib, həmsöhbətinə nəzər saldı. – Mən o qadını bir-iki dəfə görmüşəm. Adını da bu gün eşitmişəm. Xahiş edirəm, əmin olmadığınız şeylər haqqında bu qədər arxayınlıqla danışmayın. – Yaxşı, gəlin bir az səmimi söhbət edək, – baş müs- təntiq bunu deyib otaqdakı yeganə stulu onun qarşısına çəkib tərsinə oturdu. – Əyri oturub, düz danışmaq istəyirsiniz? – şair isteh- za etdi. – Açığını bilmək istəyirsinizsə Milana ilə niyə görüş- düyünüz mənim üçün bir o qədər maraqlı deyil. Hətta dünən gecə öpüşməyiniz də. Sato cavabsız suala qarşı həmsöhbətini məəttəl qoyan yeganə faktını irəli sürdü. Hələlik şair haqqında əlində bundan dəyərli və yetərli ola biləcək başqa şübhəli səbəbi də yox idi. Bir anlıq tələsdiyini, bilmədiyi yeni ipuclarını öyrənənə qədər bu sualı verməsinin yanlış addım olduğu- nu düşündü. Amma çarəsiz olduğunu, rəhbərliyin “iş sa- baha çözülməlidi” tapşırığını da unutmuş deyildi. Daxi- lindəki cüzi peşmanlığı yenəcək səbəbi tapması az çəkdi – onsuz da şair elə söhbətin əvvəlindən yalan danışmağa başlamış, Milana ilə aralarındakı münasibəti inkar etməyə 43
çalışmışdı. Elə bunun özü də Pərvizdən şübhələnməsi üçün qaneedici səbəb idi. Arada yaranan zaman boşluğu söhbət iştirakçılarının işinə yaramışdı. Amma ortada inkaredilməz bir fakt var idi. Bu da Pərvizlə ukraynalı qadın arasındakı isti müna- sibətin varlığıydı. Və Sato hələ də şairin cavabını gözlə- yirdi. – Bir şərtlə deyə bilərəm, – qonşu hıqqanıb nəhayət ki, dilləndi. – Şair, sizinlə ətraflı danışmağa vaxtım yoxdu. Baş müstəntiq ayağa qalxıb stulu normal vəziyyətdə düz onun dizlərinin dibində qoydu. Sato bu halda kresloda oturmuş cüssəli və ondan ən azı bir baş hündür olan adamla təxminən bərabər idi. Yerini bir az da rahatlayıb dizləri ilə onu geriyə sıxdı. Özünü ələ almağa çalışırdı. – Söz verin ki, Milana ilə münasibətimiz haqqında heç kim bilməyəcək. – Narahat olmayın, əsas adamın başını elə əkmisiniz ki, bundan sonra istədiyinizi edə bilərsiniz. “İstədiyinizi” xüsusi vurğu ilə dedi. Nəyi nəzərdə tutduğunu şair çox yaxşı başa düşdü. Özündən çıxmağa başlamışdı: – Yox, bu qədər də olmaz! Siz məni şantaj edirsiniz. O, dənizdə boğulub ölüb. Həm də öz əcəli ilə! – Yaxşı, söhbətdən yayınmayaq. Bunu sonra aydın- laşdırarıq. – Milana ilə münasibətimizi bilsələr mənim vəziyyə- tim yaxşı olmayacaq. Şəhərdə Romanın özü kimi başdan- xarab dostları çoxdur. Heç olmasa indilik bunu gizlətmə- liyəm.
44
– Şərtinizi dediniz. Sizin xətrinizə bir şey düşünərəm. Amma daha bəsdir, məni yorursunuz. Dünənki gecə haq- qında danışın. – Yoldaş müstəntiq mən şərtimi yox, xahişimi dedim. Şərtimsə budur ki... – Şair! – Sato bu dəfə səbrini basa bilməyib var gücü ilə onu arxaya itələdi. Xoşbəxtlikdən kreslo divara qədər olan yarımmetrlik məsafəni sürüşüb dayandı. – Mən Milanaya aşiq olmuşam. Və o məni sevir! – bu- nu bilmək istəyirdiniz?! – Başqa? – Onu üç həftə əvvəl buradakı diskotekada gördüm. Roma yanında deyildi. Tanışlığımız Milananı rəqsə dəvət etməyimlə başladı. Qalanı da romantik yaşantılardı, siz belə şeylərdən anlamazsınız. Pərviz bir az rahatlanıb əvəz çıxırmış kimi söz atdı. – Dünən saat neçədə görüşmüşdünüz? – Təxminən gecə 3 olardı. – Sənin otağına gəlmişdi? – Sato müsahibinə ötəri nə- zər salıb baxışlarını yayındırdı. – Siz nə danışırsınız? Biz belə risk etmərik! O, Roma- dan çox çəkinirdi. Mənim üçün də pis olardı. On-on beş dəqiqə çəkmədi, qapıda görüşüb bir az söhbət etdik, son- ra ayrıldıq. Söhbət də demək olmazdı. – Roma haqqında nə danışırdı sənə? – Kobud və yovuşmaz adam olduğunu. Hə, bir də tez-tez ona xəyanət etdiyini, onunla maraqlanmadığını deyirdi. – Deyirsən dünən az da olsa, söhbət etmisiz. Nədən danışırdınız? 45
– Dediyim kimi, çox romantik söhbətlər idi. İncimə- yin, sizi aşar naçalnik, – şair dahiyanə nitq söylədiyini dü- şünüb arsız-arsız hırıldamağa başladı. – Ən yadda qalanını de, təfərrüatlar lazım deyil. Sato da öz növbəsində söz atıb qarşılıq verdi. – “Kaş səni beş-altı ay əvvəl tanıyaydım”, – bəlkə sizə çox mənasız gələ bilər, amma dünən gecədən ən çox xati- rimdə qalan budur. – Yaxşı, gec oldu, keçək əsas məsələyə. Romanı necə öldürdünüz? – Onu mən öldürməmişəm! – Sevgiliniz öldürüb? – Əminəm ki, onun bu işlə heç bir əlaqəsi yoxdur. Axı Roma dənizdə boğulub ölüb. Siz nəyə görə bayaqdan bəri israrla onu kiminsə öldürdüyünü deyirsiniz? Şair məzlum bir vəziyyət aldı. – Olsun. Amma kimin öldürdüyünü bilməmiş olmaz- san.
Söhbətin uzanması baş müstəntiqin hövsələsini ta- mam daraltdı. – Naçalnik, şairin, üstəlik tənha şairin bir qadına, həm də su pərisi kimi qadına aşiq olması bu qədər qorxu- lu, bu qədər şübhəlidir?! Axı siz məni niyə bu qədər ağıl- sız hərəkətdə suçlayırsınız? – Bəlkə “xalqın arvadı-sevgilisi” ilə görüşdüyünə gö- rə?
Şairin bir az əvvəl danışdığı yalanına işarə etdi. – Milana Romanın ölümündə kimdənsə şübhələndiyi barəsində heç nə danışmayıb sənə? – Biz dünən gecədən sonra görüşməmişik. 46
– Dediklərini indilik həqiqət kimi qəbul edirəm. Am- ma mən araşdıracağam. Yenidən yalan danışmış olsan və- ziyyətin xarab olacaq, biləsən. Baş müstəntiq sonuncu fikirlərini təmkinlə bildirib, getmək üçün qapıya yaxınlaşdı. Bu adamın otağını diq- qətlə axtarmalı idi. Prokurorluğa gedən kimi həm şairin, həm də Aydının kotteclərində axtarış aparmaq üçün icazə əmri çıxartdırmağı düşündü. Hər ikisi planlaşdırılaraq qətlə yetirilən Romanın qonşuları idi və hər ikisi ifadələ- rində yalan danışmağa cəhd göstərmişdilər. Baş müstən- tiqin təhlilinə görə onların hələ də gizlətdiyi məqamlar ol- malıydı. – Yoldaş naçalnik? – Pərviz qapıdan çıxmaq üzrə olan Satoya səsləndi. Şairin cır və dözülməz səsi bu dəfə lap əsəblərinə toxundu. Geriyə qanrılıb nə soruşacağını gözləmədən: – Şərtin yadına düşdü? – Gecə Milana ilə görüşdüyümü kim görmüşdü? Baş müstəntiq onun verəcəyi sualı doğru təxmin etdiyin- dən məmnun halda şairlə məzələnib getdi: – Mən. İntuisiyasında yanılmamasının və bir neçə dəqiqədə şairin psixologiyasını çözə bilməsinin yaratdığı rahatlıq hissi indilərdə bütün üz cizgilərinə sirayət etmişdi.
|