Dilçilik bir elm kimi

Dilçiliyin bölmələri. Dilçilik bir elm olaraq ümumi və xüsusi, nəzəri və tətbiqi olaraq bölünür.Ümumi dilçilik dil elminin bir sahəsi kimi qarşısına məqsəd qoyur:
Ümumi dilçilik çərçivəsində həm qohum, həm də qohum olmayan dilləri bir-biri ilə müqayisə edən, dilin ümumi qanunauyğunluqlarını aydınlaşdırmağa yönəlmiş müqayisəli tipoloji dilçilik fərqləndirilir.O, dilin tarixinin hansısa bir mərhələsindəki faktları təsvir edən sinxron (əsasən müasir dilin faktları) və ya diaxronik (tarixi) ola bilər, dilin müəyyən bir müddət ərzində inkişafını izləyir. Diaxron dilçiliyin müxtəlifliyi qohum dilləri müqayisə edərək onların tarixi keçmişini aydınlaşdıran müqayisəli-tarixi dilçilikdir.
Ümumi dilçilik (ümumi dilçilik) Təbii insan dilini, onun mənşəyini, xassələrini, fəaliyyətini və inkişafını öyrənən elmdir. Ümumi dilçiliyin predmeti dilin mahiyyəti, dil ilə təfəkkür əlaqəsi, dil və obyektiv reallıq, dil və mədəniyyət, dillərin növləri, dillərin təsnifatı, dillərin tarixi inkişafı və s. kimi mürəkkəb məsələlərdən ibarətdir.Ümumi dilçilik bunu izah etməlidir. , mövcud biliklərə əsaslanaraq və yeni irəli sürülən fərziyyələrin yoxlanılması, ümumilikdə insan dilinin mahiyyəti və mahiyyəti, yəni. dilin bir sıra dünya hadisələrində yeri, onun insana və onun həyatına, təfəkkürə, idrakına, şüura, insanı əhatə edən reallığa, onun bioloji və psixoloji mahiyyətinə münasibəti ilə bağlı suallara cavab vermək. Ümumi dilçilik həm də dilçilik tədqiqatının metodologiyasını, yəni. tədqiqat prinsipləri, metodları, prosedurları və üsulları sistemi.
Ümumi və özəl dilçilikdir tərkib hissələri dil qanunlarını araşdıran və onları nəzəriyyə kimi formalaşdıran nəzəri dilçilik. Bu ola bilər: 1) empirik: real nitqi təsvir edən; 2) normativ: “necə” danışıq və yazılmalı olduğunu göstərən.Tətbiqi dilçilik linqvistik biliklərin praktik fəaliyyətə tətbiqidir.
Dilçilərin praktiki fəaliyyətinin mühüm sahəsi ümumtəhsil və xüsusi məktəblərdə ana və qeyri-ana dillərinin tədrisidir. Bu fəaliyyət müxtəlif növ istinad kitablarının, ilk növbədə lüğətlərin və qrammatikaların tərtibini tələb edir.Dilçilərin əməli fəaliyyətinin mühüm sahəsi də bir dildən digər dilə tərcümə, terminologiyanın inkişafı, əlifbanın və orfoqrafiyanın təkmilləşdirilməsi, əvvəllər yazılmamış xalqlar üçün yazı yaradılması və s.Tətbiqi dilçilik bir çox sosial problemləri həll edir: siyasi, iqtisadi, təhsil, dini, mühəndislik, hərbi, tibbi, mədəni².