tasavvurdagi manzarani birmuncha aniqlashiirsa ham,
ko'proq unga emotsional bo‘yoq berishga xizmat qiladi.
Avvalo, «sovuq» so‘zini faqat xona harorati ma’nosida
tushunmaslik kerak, she’rda u ijodkor xalqiga xos faqiro
na turmush ramziga aylanadi. Shunga o'xshash, «bo‘m-
bo‘sh» sifati ijodiy jarayondagi qalb qiynoqlariga ishora
qilsa, molbertdagi qizning «g‘amgin»!igi bunga yo‘qotish
iztiroblarini qorishtiradi. Xullas, ijod jarayoni kechayot-
ganini aks ettiruvchi obraz so‘zlarning nominativ-tasviriy
ma’nosi asosida yuzaga kelmoqda. Boshqacha aytsak, bu
o'rinda yangi ma’no hosil qilingani yo‘q, so‘zlarning mavjud
ma’nosi «o‘stirilmoqda».
So‘zning tasvir imkoniyatlari juda keng, faqat ularning
ro‘yobga chiqish darajasi bevosita ijodkor mahoratiga,
aniqrog'i, undagi estetik nigohning nechoglik o'tkirligiga
bog'liq. Ya’ni olamni musavvirona nigoh bilan ko’rish iqti-
doriga ega shoir yo adibgina ko‘rganlarinî so‘z vositasida
tasvirlashga imkon qidiradi, o‘z navbatida, uning ijodiy
izlanishlari so'zning tasvir imkoniyatlarini kengaytiradi.
Masalan, yozuvchi Isajon Sulton asariarini o'qiganda un
dagi iste’dodning ayni shu qirrasi yaqqol ko‘zga tashlana-
di. Bunga amin bolish uchun «Ozod» romanidan olingan
quyidagi parchaga e’tibor qiling: «So‘qmoq o‘ydim-chuqur,
aravaning g'ildiragi o‘t-o‘lanlarni ezib-yanchib o‘tgan, iziga
yomg‘ir suvi to‘planib, sarg‘ish-qizg‘imtir tus oigan, shu
sath oynasida ham osmonning va ko‘!mak chetidagi tuproq
uyumining bir qismi aks etardi». Ko‘rib turibmizki, muallif
oyoq ostiga - ko'pda e’tibor ham berilmaydigan narsalar-
ga bamisoli durbin orqali nigoh tashlaydi. Shu bois ham
parchani o‘qiganda yirik planda olingan kinolentani tomo-
sha qilayotgandek taassurot qoladi kishida. Bunga qanday
erishiladi? Yuqorida aytdikki, avval «ko‘ra olish» kerak,
shundan so‘nggina ko‘rilganni tasvirlash imkoniyatlari qidi-
riladi. So‘z bilan tasvirlash jarayonidagi eng muhim ikkita
nuqtani ta’kidlash lozim:
Dostları ilə paylaş: