|
DƏMİRLƏ QIZILIN SÖHBƏTİ
Bir gün bir parça dəmiri və qızılı zindan üstə
döyüdürlər. Hər ikisinə eyni güclə zərbə vururlar. Qızıi
ağnlara dözüb səsin çıxarmırdı. Dəmirinsə səsi aləmi başına
götürmüşdü. Hay çəkir, feıyad qoparır, ağn-acısını
dünyaya çatdırmaq istəyirdi. Axırda dəmirin hay-harayına
ÖÖZB bilməyən qızıl dedi:
-Ay dəmir, ikimlz də döyülürlər. İkimizə də eyni
zərbələr dəyir. Bəs sən niyə belə çığınrsan, səsin göyə
qabcır, fər-yadın ürəklərə od salır?
Dəmir dedi:
-Məni qınama. İVlənim yerimə sən də oisaydm,
belə çığırar, foryadınla dağa-daşa On salardın. Mən çığırmazdım.
Mənə ağır gələn odur ki, məni əzənlər özumdəndi.
Ona görə nalə çəklrəm. Yoxsa səsim d ə çıxmazdı.
Mənə ağır gələn budu.
Dostları ilə paylaş: | 
