Dilsuz dünyamaliyev hiKMƏT ÇƏLƏNGİ

QAZANLA ODUN SÖHBƏTİ

Bir gün bir ağıllı, bilikii hökmdar vəzirinə dedi ki,

gəl paitanmızı dəyişək, təgyirlibas oiaq. Çıxaq camaatın

içərisinə, xalqın vəziyyətin yoxlayaq. Görək camaat necə

yaşayır. Yerlərdə hakimlər xalqa zülüm etmirlər ki?

Vəzir də bu işin m əqsədə uyğun olduğunu dedİ:

Təgyir-Ilbas olub yola çıxdılar. Yerli hakimlərdən

ədalətli onlara da rast gəldilər, qudumb yolundan çıxanlara

da, gözü ayağının altını görməyənlərə də.

Padşah vəzirə tapşırdı ki, xəlvəti lazimi qeydiər aparsın.

yaddaşınaxalqı əzən, qudurğan əyanlan həkk eləsin.

Saraya qayıdandan sonra onların hesabın l<əsməiidir.

Həm d ə vəzirə deyirdi kl, hər bir hökmdar xalqın

qəzəbindən qorxmalı, xalq qəzəbinin aşıb daşmasma

imkan veıməməlidir. Yoxsa, bu qəzəb, bu qalxcin sel hakimiyyəti

bir anda məhv edən, kükrəyən qəzəbih qarşısjna

almaq olmaz.

Padşah vəziriə gündüz yol gedərkən bir həyətdə

yanar ocaq üstə qoyulan Irİ bir qazanda suyun pıqqapıqla

qaynamasına rast gəldi. Ocaq nə qədər gur yanırdısa, Su

da eiə qəzəblə tököiüb, atəşi söndürməyə çalışırdj. Bu

mənzərə eiə bil padşahı sikəiədi. Onu xeyii düşönməyə

məcbur etdi

Üzünü vəzirə tutdu:

-Vəzir, de görüm odia su arasında indi nə mübahisə

gedir? Nədə rəqat>ətə giriblər?

Vəzir agıllı, dünyagörmüş adam idi. Bir neçə dəqiqə

ocağın güdü yanmasmı, qaynar suyunsa daşıb ocağı

keçirmək istəməsini seyr elədi.

Dedi:

-Qibieyi aiəm sağ olsun! Ocaq guryandıqca coşur,

özündən çıxır, suya, qazana deyir ki, sizi belə oddayandiraram!

Mənim qabağımda dura bilməzsiniz!

Qazandakı su da deyin

-Çox qudurma! Sirkə nə qədər tünd oisa, səhəngi

çatdadar. Məni daşdırsan, mən də daşıb səni keçirdərəm.

Odun sönər, külün qaiar.

Bu zülmkar, xalq qəzəbini coşduran hakimiərə blr

misaidı.

Padşah razıhqia Vəzirin söziərini təsdiqlədi.

Vəzirə göstəriş verdi:

-Hakimiərə tapşınr kı, xalqia muiayim, ədaiətli rəftar

etsiniər. Xaiqın səbr kcisasın heç vaxt daşdırmasıniar.