35
atrofida xristian ehromining III - IV asrlarda faoliyat ko‘rsatgani haqida ma’lumot
beradi.
Missionerlar faoliyati natijasida 280 yilda Talos (Marke) cherkovlari qurilib
bo‘lgan, Samarqandda (310 yildan), Marvda (334 yildan), Hirotda (430 yildan),
Xorazmda va Markaziy Osiyoning boshqa shaharlarida yepiskoplik, missiyalar
tuzilgan. Xususan, Marvda II asrdan boshlab shaharning g‘arbiy devorlari ortida
cherkov binolari paydo bo‘lgan. Shahar atrofida xristian qabristoni joylashgan.
Bu esa xristianlarning soni ko‘pligidan dalolat beradi. Xurosonning shimoliy
hududlarida xristianlikning muvaffaqiyatli targ‘iboti Marvda taxminan 420 yilda
mitropoliya ochilishi bilan yakunlanadi. Bu yerda monastirlik jamoasi paydo
bo‘ladi. Cherkov buyumlarini tayyorlaydigan ustaxonalar ham vujudga keladi.
Turkmanistondan to Qirg‘iziston hududigacha olib borilgan arxeologik
tadqiqotlarga ko‘ra, yuqoridagi
davrlarda cherkovlar, ibodatxonalar ko‘payib
borgan. Ilk o‘rta asrlarda (IV-VIII asr) Sug‘d, Ustrushona, Shosh, Xorazmda
nestorian xochlari suratlari, Sug‘d yozuvi va muqaddas hayvonlar tasviri
tushirilgan tangalar zarb etilgan.
431 yilda Vizantiyadagi xristianlarning Efes soborida mojaro yuz berdi -
Nestorian oqimining xristianlari, hukmron din aqidalariga xilof ish qilgan deb
e’lon qilindi. Nestorianlar -Konstantinopol patriarxi Nestorning izdoshlari bo‘lib
(V asr boshlarida), ular Iso Masihning ilohiy
kelib chiqishi haqida gapirib, uning
onasi Mariya Xudoni emas, balki insonni dunyoga keltirib, uning tanasiga Xudo
kirib olgan va shuning uchun la’natlangan deb hisoblaydilar.
Arab istilosi davrida islom Eron va O‘rta Osiyo madaniyati bilan
uyg‘unlashib ketdi. Nasroniylar xalifat davlatlarida malakali tabiblar bo‘lib,
yuqori lavozimlarda ishlashgan. Ular orasida faylasuf, diplomatlar ham bo‘lgan.
Beruniy marvlik nasroniy tabib Ibn Masadan ko‘p ta’limotlarni o‘rgangan.
Ibn Masa dorivor o‘simliklar va qo‘ziqorinlar o‘sadigan joylarni va ularning
xosiyatlarini tasvirlab asarlar yozgan.
Somoniylar davrida (IX-X asr) islom davlat dini bo‘lgani uchun
mafkurada asosiy o‘rinni egalladi. Tarixchi Narshaxiy Buxoroda xristian cherkovi
o‘rnida musulmon masjidi qad rostlagani haqida ma’lumot beradi.
1009 yilda nestorian ruhoniylari Markaziy Osiyo xalqlari orasida mo‘g‘ul
tilida so‘zlashuvchi eng yirik va eng madaniy keraitlarni cho‘qintirganlar.
Manbalarga ko‘ra, go‘yo cho‘lda adashib qolgan Kerait
xoni qarshisida avliyo
Sergiy paydo bo‘lib, unga yo‘l ko‘rsatgan ekan. Xon o‘z xalqi bilan birga
cho‘qinib, Marguz (Mark) nomini olgan. Taxminan shu paytda ongut xalqi -
jangari turklarning avlodlari (hunnlarning so‘nggi qoldiqlari) xristianlikni qabul
qilishadi. Shu davrda X-XI asrlarda Movarounnahrni zabt etib qoraxoniylar
imperiyasini tuzgan qabilalar tarkibiga kiruvchi g‘uzlar va qisman chigillar ham
cho‘qintirilgan. Nestorianlik XII asr boshiga kelib ham rivojlandi.
36
XI-XII asrlarda Samarqandda nestorianlar mitropoliyasi o‘z faoliyatini
davom ettirgan. O‘rta Osiyo mo‘g‘ullar tomonidan zabt etilgach, yana
nestorianlikning kuchayishi kuzatildi. Marko Polo ham XIII asrning ikkinchi
choragida Samarqandda qurilgan Avliyo Ioann Krestitel
cherkovini tilga olib
o‘tgan.
Markaziy Osiyoga ilk rus pravoslavlarning kirib kelishi XIX asrning 40-
yillaridagi Chor Rossiyasining Turkistonning shimoliy hududlarini egallashi
natijasida Turkistonga ruslarning ko‘chib kelishi bilan bog‘liq. Har bir polkda
maxsus ruhoniylar bo‘lib, askarlarning diniy ehtiyojlarini qondirish maqsadida
ko‘chma ibodatxonalar tashkil etilgan edi. 40-yillar oxiriga kelib doimiy
ibodatxonalar mahalliy paxsa uslubida qurila boshlaydi va 1850 yili Kopalda
birinchi muqim ibodatxona bunyod qilinadi.
Ruslar joylashgan hududlarda kichik diniy qarorgohlar vujudga keladi.
Dastlabki qarorgohlar 1850-yillarda Fort №1 (Aralsk shahri, Qoraqalpog‘iston),
Perovsk (Qizil-O‘rda, Qozog‘iston), Katta Olma-Ota tumani (Olma-Ota,
Qozog‘iston), Sergiopol (Ayaguz), Lepsin (Lepsinsk), 1860-yillarda Toshkent,
Jizzax, Samarqand, Chimkent, Avliyoota (Jambul), To‘qmok, Kattaqo‘rg‘onda rus
pravoslavlarining diniy qarorgohlari mavjud edi. 1871 yilda Toshkent gospitali
huzurida arxiyepiskop Yermogen (Golubev) tomonidan pravoslav qarorgohi ta’sis
etilgan. Bu ibodatxona xozirgi Uspenskiy kafedral sobori o‘rnida bo‘lgan. Dastlab
Turkiston Orenburg general-gubernatorligining tarkibida bo‘lganligi
bois Tomsk
yeparxiyasiga bo‘ysingan. Ko‘p o‘tmay mustaqil arxiyerey kafedraga aylanadi.
1869 yil Turkiston mustaqil yeparxiyasini tashkil qilish to‘g‘risida qaror
qabul qilingan. 1871 yil Toshkent va Turkiston yeparxiyasini tashkil etish
to‘g‘risida imperator farmoni chiqadi. Biroq mahalliy imperator amaldorlari
Toshkentdagi kafedra faoliyati asl siyosiy maqsaddan chalg‘itadi deb qarshilik
ko‘rsatgan. Xristianlar bu davrda Toshkent arxiyereyasi kafedraning Toshkentda
bo‘lishi uchun kurashganlar. Nihoyat 1916 yil oxirida arxiyepiskop Innokentiy
harakatlari tufayli bu masala butunlay ijobiy yakun topgan.
Markaziy Osiyoga katolik va protestant yo‘nalishi vakillarining kirib
kelishiga 1879 yil 27 martdagi Rossiya imperatorining maxsus qonuniga ko‘ra
birinchi jahon urushida asirga olingan nemis, polyak, eston, shved, litva, latish va
boshqa yevropalik askarlarning Turkiston o‘lkasiga surgun qilinishi turtki bo‘ldi.
Bu o‘z
navbatida, yevropalik asirlar orasida diniy jamoalar tuzish hamda
cherkovlar paydo bo‘lishiga olib keldi.
Sho‘rolar hukumati davrida O‘rta Osiyo respublikalarida xristian diniy
tashkilotlari boshqa diniy konfessiyalar kabi davlat bilan o‘zaro munosabatlarida
murakkab davrlarni, ateistik tuzumning ayovsiz ta’qibi va qatag‘on siyosatini
boshidan kechirdi.
37
Mustaqillik yillari O‘zbekistonda diniy erkinliklar qonun bilan kafolatlandi.
2014 yil 1 oktabr holatiga ko‘ra, respublikada xristian yo‘nalishiga mansub 158 ta
diniy tashkilot rasman faoliyat ko‘rsatmoqda.
Dostları ilə paylaş: