42
NÜMUNƏ HADİSƏ
Paduada isti bir yay axşamı idi. Ətrafdakıla-
rın
köməyilə nəhayət ki, dama çıxan yaralı əsgər
yüksəklikdən şəhərə tamaşa edərək təmiz hava-
nı ciyərlərinə çəkdi. Səmada sərçələr hay-küylə
uçuşur, sanki oynaşırdılar. Ancaq bir az keçmiş
hava qaralmağa başladı
və bununla da projek-
torlar işə düşdü. Damdakı digər adamlar boş
şüşələri götürərək yavaş-yavaş aşağı düşməyə
başladılar. Onların səsi bütün eyvanı bürümüş-
dü. Ara sakitləşəndən sonra Luz çarpayıda –
onun yanında əyləşdi. Nəfəskəsən isti yay gecə-
sində onun gözəl və təravətli
vücudu insana bir
yaz mehi tək sərinlik bəxş edirdi.
Artıq üç ildir, Luz burada gecə növbəsində
tibb bacısı işləyirdi. Bu müddət ərzində o bütün
xəstələrin ürəyinə yol tapa bilmişdi. Luz həmin
yaralı əsgər üçün əməliyyat stolunu hazırladı,
ona toxtaxlıq vermək üçün isə gah dostcasına
zarafatlaşır, gah da lağlağı edirdi.
Daha sonra ya-
ralı əsgərə keyləşdirici iynə vuruldu və bununla
da, yaranmış boşluğu doldurmaq üçün boşbo-
ğazlıq etməyə heç bir lüzum qalmadı. Əməliy-
yatdan sonra qoltuq ağacına öyrəşən əsgər heç
kimin köməyi olmadan
da temperaturunu ölçə
bildiyindən, daha Luzun çarpayıdan düşməsinə
heç bir ehtiyac qalmırdı. Burada çox az xəstə var
idi və hamısı da onlar arasındakı münasibətdən
43
xəbərdar idi. Bütün xəstələr Luzun xətrini çox
istəyirdi. Luza qarşı
daha dərin hisslər bəsləyən
bu yaralı əsgər isə dəhliz boyu geri qayıdarkən
onu öz yatağında xəyal edirdi.
Cəbhəyə qayıtmazdan əvvəl onlar Duomaya
gedib dua etdilər. Sakit və alaqaranlıq bu mə-
kanda insanlar dua etməklə, sanki özlərini Tan-
rıya daha yaxın hiss edirdilər. Evlənmək üçün
buraya gəlmiş bu
cütlüyün isə nə sənədləşmə
üçün vaxtları, nə də doğum haqqında şəhadət-
namələri var idi. Onsuz da, heç bir sənəd olma-
dan da onlar özlərini evli hiss edirdilər,
ancaq
bəzən bir kağız parçası sevgini heç qorxmadan
bütün dünyaya car çəkməyə güc, sanki heç vaxt
onu itirməyəcəyinə zəmanət verir.
Dostları ilə paylaş: