Əfrahim hüseynli

 
 

---

224 
 
YALANLAR 
   
Ciblər hər gün 
yalan daşıyır evlərə… 
yalanla dolur, 
boşalır evlər. 
Uşaqlar yalan yeyib yatırlar. 
Qadınlar yalandan 
ərlərinin üzünə gülürlər. 
Kişilər yalandan durub işə gedirlər. 
İdarələr yalandan bağlı olur birdən. 
Yalandan dost olur 
bir-birinə insanlar… 
Yalandan adam da olurlar 
adamlar… 
Yalandan doğulur yalanlar. 
Bircə, 
Gerçəkdən ölür insanlar… 
   
 
MƏN GÖZÜMÜN QULUYAM 
   
Bəzən eynək taxıram 
gözlərimlə yeriyəndə, 
ayaqları torpaqda əzilməsin deyə. 
Bəzən gördüklərimi geyinirəm gözlərimə, 
gözlərim üşüyəndə. 
Hec bilirsən, nədir dərdim? 

---

225 
 
Gördüyümdən gözlərimin 
gözkirəsi istəməyi. 
Gözlərimə qul olmağım. 
Görə-görə kor olmağım. 
Gördüyümü görməməyim. 
Amma, günah məndə deyil! 
Gördüyünü görməzliyə vur dedilər. 
Bəzən gözdağı olur, 
gördüklərim gözlərimə. 
Xasiyyətini dəyişdim, 
amma, yaddaşını dəyişəmmədim . 
Gördüyünü görüb unutmuşam. 
Görmədiyimi yaddaşına yazıb, 
bir vaxt olacaq gözlərimdə görəcəm 
gözlərimlə görmədiyimi. 
Azad olacam onda. 
Lap gec də olsa gözlərimə salam verəcəm, 
yaddaşında saxladığına görə. 
Gözlərimdən gözkirəsi istəməyəcəm onda. 
Nə də gözkirəsi verməyəcəm. 
Dünyada hamının yeri daralanda, 
gözlərimə yığmışam 
gözüm görəni. 
Tək bircə gözümdə qalmasın, 
gözümdəki gördüklərim . 
Yeri gələndə ümid paylayacam gözümdən. 
Bircə göz baxa-baxa kor olmayım, 
gözümü görə bilim. 

---

226 
 
Hərdən mənə kor da dedilər, 
kor olmaya-olmaya. 
Elə gördüklərim olub, 
gözlərimə yamaq olub. 
Elə görmədiyim olub, 
gözlərimə dayaq olub. 
Mən gözümün quluyam. 
Göz var gözü olmur, 
Göz var sözü olmur, 
Gözdə var ki, üzü olmur. 
Məni gözümdən uzaq tut, İlahi!