F. Q. Vahidov, T. B. Ağayev

təfəkkürünün çox sıx əlaqəli qruplarda qərarın qəbul edilməsi prosesinin qurbanı olmuşlar. 19-20 yanvar 1990-cı 
ildə Azərbaycan xalqı da belə bir yanlış və cinayətkar qrup təfəkkürünün qurbanı olmuşdur. Belə ki, həmin dövrdə 
SSRİ-nin prezidenti olmuş Qorbaçovun göstərişi ilə Sovet Ordusu Bakıya hücum etmiş, qanlı qırğın törətmişdir. 
Nəticədə 131 nəfər öldürülmüş, 747 nəfər yaralanmış, 400 nəfər isə  həbs edilmişdir. Belə qrupların üzvlərini 
konsensusun saxlanması məsələsi o qədər narahat edir ki, bu, onların tənqidi qabiliyyətlərinə mənfı təsir göstərir. 
Qrup təfəkkürü halında qrupun üzvləri belə bir illüziyanın təsiri altında olurlar ki, onlar qərarları könüllü surətdə 
qəbul edirlər; bu isə hipertrofik əminliyə  və riskə getmək üçün daha böyük hazırlığa gətirib çıxarır. Qrup 
təfəkkürünün qurbanları öz əməllərinin düzgün olmasına qeyd-şərtsiz olaraq inanırlar - bizim misalımızda bu, 
Sovet dövlətinin yuxarı dairələrinin bütün bəlaların səbəbi hesab etdikləri kommunist rejiminin saxlanılması 
zərurəti ilə bağlıdır. Qrupun üzvləri həmrəyliyin olmasını  tələb edir və  təklif olunan fəaliyyət planına  şübhə ilə 
yanaşan fərdlərə təzyiq göstərirlər; onlar öz şübhələrini boğur və özlərinə qarşı senzor rolunu oynayırlar. Doğrudan 
da, sonradan məlum oldu ki, Sov. İKP MK Siyasi Bürosunun bəzi üzvləri Bakıya müdaxilə planları ilə bağlı 
tamamilə əks fıkirdə olduğuna baxmayaraq, onlar bu planın həyata keçirilməsinə 
[133 - 134]
 mane ola bilməyiblər. 
Qrup təfəkkürü qrup mühiti üçün səciyyəvi olan və qrup üzvlərinin baxışlarına təsir edən güclü ictimai 
təzyiqin mövcudluğunu təsdiqləyir. Belə  təzyiq gündəlik davranışımıza təsir etsə  də, çox vaxt biz bunu kifayət 
qədər dərk etmirik.