Avgustin ikki muhim muammo: shaxs dinamikasi va kishilik tarixi dinamikasi
muammolarini yechishga harakat qiladi. U «Tavba» asarida shaxsning o‘zligini, uning ruhiy
holatlarini o‘rganadi.
Avgustin shaxsning ichki dunyosini uning go‘daklik yillaridan boshlab inson xristian
sifatidashakllanadigan davrgacha tavsiflaydi. U shaxsga nisbatan zo‘rlik ishlatishning har
qanday shakllarini maktabda bolaga zo‘rlik ishlatishdan davlat darajasida zo‘rlik ishlatishgacha)
qoralaydi. Avgustin shaxs erkinligi muammosini ilgari suradi. Oradan bir necha asrlar o‘tgach,
ayni shu muammo ekzistensializm vakillaridan Avgustin falsafasiga nisbatan qiziqish
uyg‘onishiga sabab bo‘ldi. Avgustin inson sub'ektiv tarzda erkin harakat qiladi, lekin uning
barcha harakatlarini u orqali Xudo bajaradi, deb hisoblagan. Xudoning borlig‘ini insonning
o‘zligidan, inson tafakkurining o‘z-o‘zi uchun ishonchliligidan keltirib chiqarish
mumkin.Avgustin shaxs uchun o‘zlikning rolini ko‘rsatib berdi. Zero «Men» - tashqi dunyodan
ajralibchiqadigan va hatto undan «berkinib» oladigan intim mavjudot. Avgustin inson o‘z «Meni»
ni qanday kashf etadi, degan savolga javob topishga harakat qiladi.
Dostları ilə paylaş: