11. Bu baytda shoir Farhodning soʻz boshlagani, u faqat soʻz gavharlarvni sochdigina emas,
balki koʻzlaridan ham gavharlar sochdi deb yozar ekan, istiora san’atini qoʻllaydi, gavhar
sochilishini koʻz yoshlari oʻrinda ishlatadi.
12. Sumanbar – oqbadan goʻzal; bu yerda Shirin koʻzda tutiladi.
13. Toʻrt burqa’ ostidan mehr – aynan: toʻrt osmon ostidan quyosh (chiqishi). Bu yerda Shirin
toʻrt qavat parda ostidan chiqib kelishini quyosh chiqishiga oʻxshatilgan. Qadimgi astrologiyada
ta’kidlanishncha, quyosh toʻrtinchi osmonda turar emish.
14. Yetti xirgoh – yetti osmon ma’nosida ishlatilgan. Shoir Shiringa koʻzi tushgan Farhod
shunday bir oh torttiki, yetti osmon uning dudidan qorayib ketdi der ekan, mubolaga san’atining
igʻroq turidan istifoda qiladi.
15. La’ligʻa olib la’li ahmar – bu misradagi birinchi «la’l» – lab, ikkinchisi – qizil may
ma’nosida ishlatnlgan.
XXXVI Bu bob sarlavhasida Farhod va Shirin visol mayidan behol boʻlganlarini koʻrgan hasadchi
davron ularning xursandlik qadahlariga hijron zaharini qoʻshgani– Xusrav Parvez Shiringa
sovchilar yuborgani bayon etiladi.
1. Madoyin – arabcha «Madina» (shahar) soʻzining koʻpligi. Arab Iroqidagi Firot daryosi
boʻyidagi qadimgi shahar.
2. Kisro – sosoniylar tabaqasidan bir podshohning nomi. Bu yerda shoir Xusravni uning nabirasi,
deb ta’riflamoqda.
5. Bu baytda shoir Xusravning yuqoridagi baytlarda ifodalangan asosiy muddaosi – yana bir
uylanib toju taxtiga yarashiqli, boshqa vorislardan afzalroq farzand koʻrish niyatini tasdiqlash
uchun irsoli masal san’atini qoʻllaydi. «Urugʻni yaxshi yerga sochish kerak» degan hikmatli soʻz
orqali maqsad ochib beriladi.
6. Toʻbiy, tubo – diniy e’tiqodga koʻra jannat daraxti deb tasavvur qilinadigan goʻzal daraxt.
Unda hamisha xushboʻy va xilma-xil mevalar pishib turar ekan. Bu yerda kelishgan qomat
koʻzda tutiladi.
7. Kavsar – jannatdagi serob va suvi mazali chashma emish.
8. Baytning mazmuni: xalq orasida bu xil yoqimli gap-soʻz yoyilgach, ular Xusrav qulogʻiga
ham yetib keldi. Shoir bu yerda Farhod va Shirin orasidagi oshiq-ma’shuqlik haqidagi gaplarni
nazarda tutmoqda.
9. Baytning mazmuni: lekin (Xusrav) sovchilarga nimalar ma’lumligini, ular qanday xabar
keltirishini bilmas edi.