Inonmas garchi oni koʻrmayin aql.
Ketur soqiy, manga ul la’li rangin
Ki, tushti gʻam yuki koʻnglumga sangin.
Aningdek mayki, chun ogʻzimgʻa yetkay,
Ichimda dardu gʻam toshin eritkay.
XXXI Farhodning teshasi toshni pora-pora qilmogʻ bila togʻ bagʻrigʻa kov-kov solgʻon sadoni Shirin
eshitgoni va quyosh togʻdin tulu’ qilgʻondek ul koʻhi balo sarvaqtigʻa yetgoni va aning metini
lam’asining barqi munung xorodek koʻngliga asar etgoni va quyosh tufroqqa nur sochqondek ul
xokiyga mehr zohir qilgʻoch, aning tufrogʻdogʻilardek oʻzidin ketgoni va umri quyoshi boshigʻa
kelgach aning hayoti sham’i oʻchgʻoniga Shorurning sham’dek kuyub yigʻlab boshigʻa oʻt
chiqorgʻoni va oʻlukni mahdgʻa solgʻondek ul quyosh oni tufrogʻdin koʻtarib bihisht oso
manziligʻa olib borgʻoni
Xabar berguchi sarrofi guharrosh,
Bu yangligʻ ayladi naqdi xabar fosh
Ki, chun ul xaylni hayrat qilib dang,
Qilibon Armaniya sori ohang.
Boqib Farhodning kesgan toshigʻa,
Xabar yetkurdilar Bonu qoshigʻa
Ki, mundogʻ navjavone boʻldi raydo
Ki, boʻldi koʻrmokidin xalq shaydo.
Bu yangligʻ xora kesmak qildi bunyod
Ki, qilmoq mumkin ermas odamizod.
Jahon ahlidek ermas vaz’u tavri,
Bir andoq koʻrmagan aflok davri.
Malakvash odamidur koʻhmonand,
Kesakdur teshasigʻa koʻhrarkand.
Nekim koʻrganni kelganlar yako-yak,
Turub arz ettilar beshubhau shak.
Mihinbonu eshitgach hayrat etti,
Inonmay bir zamone fikrat etti.
Xabargʻa chun ayon boʻldi tavotur,
Ishondi, lek oni eltib tahayyur.
QOʻpub gulrux harimin qildi ma’vo.
Nechukkim ravzai jannatni Havvo
(1)
.
Dedi: «K-ey bogʻi umrum sarvi nozi,
Harimi xilvatim sham’i Tirozi.
Koʻngul mehri uzoring birla xursand,
Soching har torigʻa jon rishtasi band.
Eshitkim, turfa roze kelturubmen,
Hadisi dilnavoze kelturubmen.
Seni Haq xoʻblardin qildi chun fard,
Erur bori ishing oʻzungga darxurd.
Arigʻ qozmoqnikim hukm aylamishsen,
Qatiq toshlarni qozsunlar demishsen.
Bu ham bir ish dururkim qilmamish xalq,
Muningdek ish qilurni bilmamish xalq.
Agarchi sa’b edi boshtin-ayogʻi,
Qazo sahl etkon ermish oni dogʻi.