Iii. Xulosa. IV. Foydalanilgan adabiyotlar

Himoya taktikasi
Himoya taktikasi to’pni boshqarmayotgan jamoaning harakatlarini raqiblar hujumini bir yoqlik qiladigan - neytrallaydigan qilib uyushtirishni nazarda tutadi.
Himoyada o’ynashning umumjamoa uslubi shaxsiy, zona va aralash bo’lishi mumkin. Biroq qisman bo’lsa ham boshqa uslub elementlaridan foydalanmasdan birgina uslubda o’ynayverish xato. Chunki bu hol himoya taktikasini oddiylashtirib qo’yadi. Himoyada o’ynash uslublarini himoyachilarning individual xislatlari va imkoniyatlarini hisobga olib tanlash kerak.
Himoyada o’ynashning taktik san’ati raqibni qachon o’z holiga qo’ymasdan ta’qib etishni, qachon sheriklardan biriga berib yuborish va qachon zonada o’ynashni bilishdan iborat.
Mudofaa qilayotgan jamoa harakatlarining hammasi hujum qilayotganlar harakatiga javob tariqasida bo’lib, raqiblar taktikasining xususiyatlariga qarab uyushtiriladi. Mudofaaning yaxshi uyushtirilganligi jamoaga hujum harakatlarini ham muvaffaqiyatli bajarish imkonini beradi.
Himoyada o’ynash xilma-xil va ko’p planli bo’lib, darvozani mudofaa qilishga, to’pni qo’lga kiritish uchun faol kurashish va hujum uyushtirishga qaratilgan bo’ladi. Himoyadagi o’yin ham hujumdagi singari individual, guruh va jamoa harakatlaridan iborat.
Individual taktika
Mudofaadagi muvaffaqiyat bir guruh o’yinchilarning to’g’ri straxovka qilishlariga, o’zaro almashuvchanligi va ularning bir-biriga mos harakatlarigagina emas, balki himoyachilarning to’pi bor va to’p yo’q o’yinchiga qarshi individual harakat qilish mahoratiga, ya’ni himoyachining muayyan vaziyatda o’z "homiy" ligidagi o’yinchiga nisbatan qanchalik to’g’ri joy tanlashiga ham bog’liq. Oqilona pozisiya tanlash mudofaada muvaffaqiyatli harakat qilishning asosi hisoblanadi.
To’p boshqarayotgan va to’p boshqarmayotgan o’yinchiga qarshi harakatlar himoyadagi individual taktik harakatlarga kiradi.
To’psiz o’yinchiga qarshi harakatlar.
Himoyachi to’pni boshqarayotgan o’yinchiga qarshi harakat qilayotganda quyidagilarga intiladi:
a) raqiblarning to’p olishiga yo’l qo’ymaslikka, ya’ni to’pni "to’sib" olishga;
b) raqibga yo’naltirilgan to’pni yo’lda "olib qolish" harakatini bajarishga.
To’sib olish - bu mudofaadagi jamoa o’yinchisining raqib o’yinchisi yo’lini to’sib, uning to’p olish imkoniyatini qiyinlashtiradigan harakati. Raqib yo’lini to’sib olish uchun himoyachi shu o’yinchi bilan o’z darvozasi orqasiga o’tishi (darvozaga nisbatan yonlamaroq yoki orqa o’girib turishi) kerak. Himoyachi bilan hujumchi orasidagi masofa to’p bilan o’yinchi darvozaga yaqinlashgan sari yoki darvozadan uzoqlasha borgan sayin kamayib yoki ko’payib borishi mumkin. Pozisiya, shuningdek himoyachining yugurish tezligiga, o’zaro kurashayotganlarning kuchlari nisbati va boshqa omillarga bog’liq bo’lishi mumkin.
To’sib olishda himoyachi quyidagilarga amal qilishi kerak:
1. Raqib darvozasiga xavf solayotganida yoki o’z harakatlari bilan darvozani zabt etishga qulay vaziyat yaratib berish mumkin bo’lib qolganda, uning yo’li to’siladi.
2. Raqib darvozaga qanchalik yaqin kelsa, unga shunchalik yaqin masofada yo’lini to’sish kerak.
3. O’yin vaziyatiga va o’yinchilar qanday turganiga qarab, "o’yindan chiqqan" holat hosil qilishi mumkin.
Olib qolish - bu mudofaadagi jamoa o’yinchisining o’ziga bevosita yaqin turgan raqib o’yinchisiga yo’naltirilgan to’pni qo’lga kiritish niyatidagi harakati. To’sib olishdagi singari olib qolishdagi muvaffaqiyat ham himoyachining to’g’ri pozisiya tanlashiga, to’pga vaqtida chiqishiga, vaziyatni to’g’ri baholashiga, tezkorligiga va h.k.larga bog’liq. Olib qolishda himoyachi bilan hujumchi o’rtasidagi masofa, odatda, to’sib qolishdagiga nisbatan ko’proq bo’ladi. Boisi - bunda himoyachi faol tomon bo’lib, to’p uchishi kerak bo’lgan tomonga otilib chiqishga ulguradi.
Olib qolishda o’ynaganda himoyachi quyidagilarga amal qilishi kerak:
a) to’p yoki to’pni olayotgan raqib qayerdaligiga qarab, hujumchiga bo’lgan masofani keragicha saqlash;
b) sharoitni to’g’ri baholash va harakat boshlash paytini to’g’ri aniqlash;
v) to’pni olib qolishning eng ma’qul vositasini tanlash.