"İqtisadiyyatı güclü olan dövlət hər şeyə qadirdir". "Biz neft kapitalını insan kapitalına çevirməliyik"

THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES 

Baku Engineering University  

354  

26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 

çıxaraq,  Ramana,  Binəqədi,  Balaxanı  və  Sabunçunun  müsəlman  fəhlələri  bir  qədər  sonra  həmkarlar 

təşkilatına ayrılmış  3 nümayəndə  yerindən  ikisinin  onlara  verilməsini tələb etdilər.  Azərbaycanın  bir 

sıra mahal və şəhərlərindən də deputat seçkiləri başa çatmamışdı. Naxçıvan və Borçalının da gələcəyi 

məsələsi qaranlıq qaldığından oradan nümayəndə gəlməmişdi. [4, s.13-14]. 

1918-ci il dekabrın 3-də Azərbaycan parlamentinin (Məclisi-Məbusan) açılışı nəzərdə tutulurdu. 

Baş  nazir  F.x.Xoyski  yerlərdə  seçkilərin  keçirilməsinə  ciddi  nəzarət  edir,  parlamentin  (Məclisi-

Məbusanın)  tezlikə  formalaşması  üçün  səylər  göstərirdi.  Azərbaycan  Milli  Şurası  da  seçkilərin 

keçirilməsində fəal iştirak edirdi. Milli Şura 1918-ci il noyabrm 25-də erməni və rus milli şuralarma 

muraciət edərək öz nümayəndələrini parlamentə (Məclisi-Məbusana) göndərməvi təklifi etdi. Hər iki 

Şura  parlamentdə  iştirakdan  imtina  etdi.  Erməni  Milli  Şurası  bütün  ermənilərin  “mənafevini”  parla-

mentdə təmsil edə bilməyəcəyini bəhanə gətirdi. Cənubi Qafqaz respublikalarının öz müstəqilliklərini 

elan etmələri isə ümumilikdə Rus Milli Şurasının mənfi rəyi ilə qarşılandı. Belə ki, Rus Milli Şurası 

Ümumrusiya  Müəssislər  Məclisi  və  beynəlxalq  sülh  konfransının  yekun  qərarlarının  çıxarılmasına 

qədər  Qafqazda  hər  hansı  bir  dövlətin  müstəqilliyini  qəbul  etmədiyini  və  Cənubi  Qafqazı  Rusiya 

dövlətinin  tərkib  hissəsi  kimi  tanıdığını  bəyan  etdi  [6,  s.22].  Bütün  bu  təzyiqlərə  baxmayaraq 

parlament haqqında qanunda nəzərdə tutulmuş 120 deputatın  əksəriyyətinin toplanması ilə 1918-ci il 

dekabrın 7-də parlamentin açılışı oldu. 

Parlamentin 1918-ci  il dekabrm  15-də  keçirilən  üçüncü  iclasında  parlamentin təşkili  barəsində 

Milli  Şura  tərəfindən  verilmiş  qanun  əsasmda,  parlamentə  seçilərək  daxil  olmuş  deputatlar  regional 

milli  şuralar  tərəfmdən  ictimai  müəssisələrdən  və  qəzalardan  göndərilmiş  nümayəndələrdən  ibarət 

olmaqla müəyyən edilmişdir. Bütün bunlar yerlərdəkeçirilən seçkilərin müvəffəqiyyətlə başa çatdığını 

göstərirdi.  Bu  iclasda  etimadnamə  komissiyasının  məruzəsinə  əsasən  parlamentin  bölgələr  üzrə 

aşağıdakı nümayəndələrinin etimadnamə və protokollarının qəbulu və təsdiqi göstərilmişdir. 

Milli  Şuranın  parlament  seçkiləri  haqqmda  qanunu  qəzetlərdə  nəşr  edilmiş,  protokolların 

fonnası isə qubernator və bələdiyyərəislərinə göndərilmişdi. Azərbaycan parlamentinin yaradılmasının 

huquqi əsaslarını muəyyənləşdirən “Azərbaycan Məclisi-Məbusanın təsisi haqqında”qanunda deputat-

ların  (məbusların)  muəyyən  edilməsi  qaydalan  təsbit  edilmişdi.  Qanun  bütün  prosedur  qaydaları 

tənzimləyərək  seçkilərin  gizli  səsvermə  ilə  keçirilməsi  və  24  min  əhaliyə  bir  deputat  düşməsini 

müəyyənləşdirmişdi. Qanunda göstərilirdi ki, cəlb olunacaq şəxslərin seçilməsi və seçkilərin nəticələri 

şəhərlərdə  bələdiyyə  rəisləri,  qəzalarda  ədalət  məhkəmələri  və  ya  onlarınmüavinləri  tərəfindən 

keçiriləcək. Seçki qanunu,həmçinin, parlamentin (Mədisi-Məbusanrn) 44 nəfərdən ibarət olan keçmiş 

Milli  Şura  üzvlərindən  hər  hansı  birinin  deputatlıqdan  (məbusluqdan)  istefa  verməsi  və  va  digər 

səbəbdən  parlamenti  tərk  etməsi  (ölüm  və  s.),  onun  yerinə  daxil olan  fraksiyanın  hər  hansı  digər  bir 

üzvününnamizədləri ilə əvəzlənməsi qaydasını da təsbit edirdi. 

Parlamentdə  demokratiya  ənənələrindən  çıxış  edən  parlamentarilər  (məbuslar)  etimadnamə 

(mandat)  komissiyasının  hesabatında  qanunun  aliliyini  rəhbər  tutmaqla  qanunverici  orqan  haqqında 

Milli Şuranın qəbul etdiyi qanuna əməl olunması tələbini irəli sürür, qəzalardan göndərilmiş üzvlərin 

həm  seçki  protokollarının,  həm  də  etimadnamələrinin  olmasını  zəruri  hesab  edirdilər.  Qanunun  bir 

maddəsini  qəbul  edib,  digərini  rədd  etmək  olmazdı.  Parlamentin  1918-ci  il  dekabrın  15-də  keçirilən 

üçüncü  iclasında  parlamentin  təşkili  barəsində  Milli  Şura  tərəfindən  verilmiş  qanun  əsasmda, 

parlamentə seçilərək daxil olmuş deputatlar regional milli şuralar tərəfindən ictimaimüəssisələrdən və 

qəzalardan  göndərilmiş  nümayəndələrdən  ibarət  olmaqla  müəyyən  edilmişdir.  Bütün  bunlar  yerlərdə 

keçirilən seçkilərin müvəffəqiyyətlə başa çatdığını göstərirdi. 

AXC  parlamentarizm  təcrübəsində  deputatların  mandatlarının  təsdiq  edilməsi  qaydası  üçüncü 

iclasın əsas müzakirə mövzusu olmuşdur. Parlamentarilərin (məbusların) bir qismi mandatları təsdiq 

edilməyincə məbusların parlamentin (Məclisi- Məbusan) işində iştirakını məqbul saymır, digərləri isə 

seçki  protokollarını  qaydaya  salana  qədər  səs  vermək  hüququ  olmamaq  şərtilə iştiraklarını  mümkün 

hesab edirdilər [6, s.35]. 

 

ƏDƏBIYYAT: 

1. 

Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti (1918-1920). Parlament (stenoqrafik hesabatlar): 2 cilddə, I c., Bakı, 1998, 427 s. 

2. 

Azərbaycan Demokratik Respublikası. Azərbaycan hökuməti 1918-1920. Bakı: Gənclik, 1990, 92 s. 

3. 

Əsədov O., Cəbrayılov R. Azərbaycan Respublikasının Parlamenti. Bakı, 2008, 519 s. 

4. 

Azərbaycan tarixi:7 cilddə,V c., Bakı:Elm, 2007, 584 s. 

5. 

Pərviz Sadayoğlu. Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti - Şərqdə ilk parlamentli respublika / “Yeni Azərbaycan” qəzeti, 26 

may 2009-cu il, № 96 

 

THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES 

Baku Engineering University  

355  

26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 

POLITICAL TENDENCIES IN GOVERNANCE                                                  

OF CENTRAL ASIAN STATES 

 

İnci Abduləzizova 

Bakı Mühəndislik Universiteti 

[e-mail] 

 

ABSTRACT 

The  region  of  central  Asia  situated  amid  Russia,  China,  India  and  Afghanistan  accommodates  five 

independent  post-soviet  states,  embroiled  in  shared  history  and  embraced  through  common  Turkic  ethnicity 

(with  Tajikistan  exception,  who  traces  its  identity  to  Persian  roots). Though  the  region  can  be  seen  indivisible 

from the outside, inside these nations are as much torn apart as they have in common. Another important factor 

that draws attention of regional and global powers is rich  hydro-carbon resources  found in this region. Mainly 

Kazakhstan  (with  30  billion  bbl  proven  oil  reserves  ranks  12

th 

in  the  world  [6])  and  Turkmenistan  (with  17.5 

trillion  m

3

  natural  gas  reserves  ranks  4

th

  in  the  world  [7])  have  been  gifted  with  huge  oil  and  gas  reservoirs. 

Aside  from  significant  geostrategic  location  and  vast  natural  resources,  Central  Asian  states  are  entangled  in 

governance problems, corruption, low human rights records and economic difficulties, just to mention a few. In 

order to precise the focus area of study, this paper will be concentrated on governing problems, specifically on 

divergent governing patterns of each five countries.  

Keywords: Central Asia, democracy, media freedom, government functioning,

  

 

Introduction 

Conceptualization: In order to improve aim and scope of the research some concepts need to be 

clarified. First of all, the governance is the government’s ability to make and administer rules and to 

provide  services  [11,  3].  Governance  incorporates  three  key  domains:  state,  private  sector  and  civil 

society. And for the functioning of good governance all these three parameters are expected to have 

characteristics  of  efficiency,  participation,  rule  of  law,  accountability  and  transparency[24,  159].  By 

“tendencies” we mean the practices, principles, and reasons in the governance of those countries. 

Methodology: This research is an explanatory research conducted on secondary data, provided 

by organisations like Organization for Security and Cooperation in Europe (OSCE), Freedom House, 

World  Bank,  Transparency  International,  Reporters  Without  Borders,  Human  Rights  Watch,  BTI 

(Bertelsmann Stiftung’s Transformation Index). 

Political Governances of Central Asian States 

A quick look to political governances of Central Asian states can be framed upon World Bank’s 

classification  on  governance  systems  of  nations  in  transition  [33,  97-99].  Considering  the  fact  that 

Central  Asian  states  succeeded  independence  through  the  dissolution  of  Soviet  Union,  this 

classification will be successfully applied to “The Stans” (phrase referred to Central Asian states in 

West). The classified four political systems are:  

A) Competitive democracies-none of the Central Asian states fits these criteria.  

B)  Concentrated  political  regimes-systems  in  which  multiparty  elections  are  held  with limited 

political participation, Kyrgyzstan can be assigned to this group [5, 2].  

C)  Non-competitive  political  regimes-systems  where  entry  of  potential  opposition  party  into 

election  process  is  constrained.  Kazakhstan[14,15], Turkmenistan[1,394]  and  Uzbekistan[  2,  81]  fall 

into this group.  

D)  War-torn  political  regimes-external  or  internal  conflicts  result  in  a  loss  of  political  order, 

Tajikistan [31, 14-15] being the case.  

Kazakhstan 

Kazakhstan with the highest GDP is the most economically developed country among Central 

Asian  states.

 

Country  owes  its  speedy  economic  progress  to  rich  oil  and  gas  resources.  However, 

Kazakhstan does not achieve the same level of performance in political rights, civil liberties and media 

freedom.  And  reforms  adopted  to  enhance  more  democratic  regime,  strong  civil  society  and  media 

freedom  are  anything  but  skilful  manoeuvres  of  façade  democracies  [25].  Furthermore,  set  of 

amendments  made  to  the  constitution  over  the  years  have  served  to  consolidate  power  for  president 

and his party. 

THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES 

Baku Engineering University  

356  

26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 

Kazakhstan  is  the  only  Central  Asian  state  whose  incumbent  president  is  still  in  office  since 

independence of the country. During his tenure of more than 25 years Nazarbayev made sure that no 

reliable political alternative to his reign would occur. And the latest presidential election held prior the 

schedule in 2015 was noted by OSCE to entail instances of fraud, lacking genuine opposition, having 

huge advantages for the incumbent president and lacking transparency [19,4]. Moreover Parliamentary 

elections  held  in  2016,  according  to  OSCE  observers  did  not  fulfil  the  fundamental  democratic 

principles,  either.  Elections  “were  efficiently  organized,  with some  progress  noted, but  indicate  that 

Kazakhstan  still  has  a  considerable  way  to  go  in  meeting  its  OSCE  commitments  for  democratic 

elections…”[20,3]. 

 But  unlike  counterparts  in  the  region,  Kazakhstan  is  governed  by  a  more  enlightened 

authoritarian regime. Thanks to profits coming from  oil revenues government has been able to grant 

economic security and stability to its citizens. But political freedoms and rights are hardly enjoyed by 

its citizens, though the Constitution of the country grants wide range of rights and freedoms. In recent 

years Kazakhstan performed poorly at functioning of government and rule of law as well. Decline in 

price  of  oil  have  contributed  in  great  to  this  outcome.  Fortunately,  Kazakhstan  is  not  the  worst 

example of democracy in the region. Kazakhstan’s democratic potentials seem to be more promising 

in comparison with Turkmenistan and Uzbekistan.  

Kyrgyzstan 

Kyrgyzstan  is  the  only  country  in  the  region  which  is  not  characterized  as  a  “consolidated 

authoritarian regime”. Country has gone through two revolutions, several constitutional changes, two 

presidential abdications and transition from presidential to parliamentary system since independence.  

After  2010  revolution,  with  the  intention  of  “to  make  a  return  to  authoritarianism 

impossible”[15,1],  Kyrgyzstan  made  a  transition  to  parliamentary  system.  But  the  new  constitution 

does  not  set  a  pure  parliamentary  system  of  government.  President  still  enjoys  certain  significant 

executive functions. Constitutional amendments made in 2010 expanded parliamentarians from 90 to 

120  and  no  party  is  allowed  to  hold  more  than  65  seats.  President  serves  a  six-year  term  in  office 

having  no  possibility  of  re-election.  2011  presidential  election  commemorated  the  final  step  of 

transition  period  after  2010  revolution.  According  to  OSCE  report  election  was  held  in  peaceful 

manner, candidate registration was wide-range, voters were given wide choice and electoral campaign 

respected  fundamental  freedoms,  however  significant  irregularities  were  witnessed  in  process  of 

counting  and  arrangement  of  votes[15,3].  2015  parliamentary  elections  displayed  higher  level  of 

impartiality  and  political  pluralism  than  it  did  before,  and  it  was  described  to  be  “competitive  and 

provided  voters  with  a  wide  range  of  choice,  while  the  manner  in  which  they  were  administered 

highlighted  the  need  for  better  procedures  and  increased  transparency”[18,3].  And  according  to 

International  Crises  Group,  2015  parliamentary  election  reminded  an  auction:  ensuring  a  place  on  a 

party list could cost politicians up to $500.000 [9]. 

As in Kazakhstan, corruption is widespread in Kyrgyzstan as well. In order to tackle the issue 

Anti-Corruption Service was created in 2010. Government has undertaken several other reforms, too. 

But their effectiveness is being undermined by a corrupt judiciary system. After all some progress has 

been  made.  In  2013  twelve  former  officials  faced  charges  of  corruption  over  a  deal  with  Canadian 

Gold  Company  [17].  And  in  2015  the  head  of  president’s  office  D.  Narymbaev  was  arrested  on 

charges of fraud [27]. Another former Kyrgyz official, ex-Bishkek mayor N. Tuleev was found guilty 

of  corruption  and  charged  with  11  years  in  prison  [10].  While  some  positive  results  have  been 

achieved with the prosecution of senior officials, Kyrgyz government’s war on corruption can still be 

described  as  a  failure.  Because  Kyrgyzstan  ranks  135

th

  in  Transparency  International  Corruption 

Perception Index. 

Though Kyrgyzstan is far ahead of the other Central Asian states, it still has much to do to reach 

democratic governance, rule of law and strong civil society. Referendum held in December 11, 2016 

on  constitutional  changes  seems  to  promise  little  for  democratization.  The  amendments  foresee 

strengthening  prime  minister’s  powers  in  respect  to  that  of  Kyrgyzstan’s  parliament.  With  these 

constitutional  changes,  authorities  will  have  the  power  to  deprive  Kyrgyz  nationals  of  citizenship  if 

they  join  Islamist  groups  [8].  Kyrgyzstan  has  to  confront  difficult  questions  that  still  challenge  the 

country,  such  as  north-south  division,  ethnic  conflicts,  rising  religious  radicalization,  failure  of 

physical and social infrastructure. 

THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES 

Baku Engineering University  

357  

26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 

Turkmenistan 

Turkmenistan  has  gained  a  reputation  to  be  one  of  the  most  repressive  regimes  of  the  21

st

 

century. Turkmenistan has never experienced free and fair elections since its independence, and it is 

not an electoral democracy. Elections in Turkmenistan have preserved many aspects of the Soviet-era 

examples;  actually  electoral  system  of  the  country  resembles  that  of  the  Soviet  system  [4,  27]. 

Berdymukhammedov  was  formally  elected  to  his  first  term  in  office  in  2007.  He  was  re-elected  for 

second time in 2012 receiving 97% of the vote [3, 8].

 

2012 presidential election was the second in the 

history of Turkmenistan since independence to feature more than one candidate. The candidates were 

handicapped  and  associated  with  the  ruling  party.  And  as  like  presidential  election  of  2012, 

parliamentary election of 2013 was marked to be first multi-party elections to unicameral Mejlis [32]. 

While  government  declares  that  these  election  will  proclaim  a  new  phase  of  Turkmenistan’s 

democracy, in reality opposition is forbidden and human rights group’s activists have gone missing or 

jailed  [28].  And  though  OSCE/ODIHR  election  observation  mission  was  not  invited  in  2012 

presidential election, during 2013 parliamentary elections limited participation was welcomed by the 

government[21]. 

Turkmenistan is one of the most corrupt countries of the world. Almost in all indices evaluating 

corruption  and  economic  freedom  around  the  world,  Turkmenistan  commonly  comes  at  the  bottom 

ranks. Rich hydrocarbon resources of the country favor the well-being of only small elite group around 

the  president.  And  45%  of  the  country’s  wealth  is  controlled  by  4%  of the Turkmen  population, in 

sharp contrast to 60% of the families who do not possess even their own homes[13]. With the adoption 

of  the  first  legislation  “On  Combatting  Corruption”  almost  nothing  has  changed  in  the  country.  As 

president has consolidated a tight control on power, any information on corruption cases can hardly be 

noticed in Turkmen media. 

Tajikistan 

Tajikistan  was  one  of  the  poorest  states  in  Soviet  Union,  and  since  independence  economic 

situation  of  the  country  has  little  improved.  Unlike  counterparts  of  the  region  Tajikistan  has  gone 

through devastating civil war once it became independent. Five years of civil war divided country into 

two  camps:  Russian  backed  ruling  elite  and  Islamist  Tajik  opposition.  Though  civil  war  ended  with 

power-sharing agreement, Islamist opposition was not allowed to operate fully within the agreement 

framework. And sharing border with Afghanistan Tajikistan is face-to-face with the threat of religious 

radicalisation. 

Free  and  fair  conduct  of  election  process  is  not  adequately  ensured  by  Tajikistan’s  electoral 

laws.  Actually  the  country’s  Electoral  Law  constantly  has  been  subject  of  criticism  by  western 

countries,  OSCE  and  EU.  2015  Parliamentary  elections  “took  place  in  a  restricted  political  space... 

Although the government stated its ambition to hold democratic elections,… restrictions on the right 

to stand, freedoms of expression and assembly, and access to media limited the opportunity to make a 

free and informed choice”[22]. And European Parliament’s representative Norbet Neuser stated that 

he was pleased with the peaceful conduct of elections, however 

“significant shortcomings, including 

multiple  voting  and  ballot-box  stuffing,  and  disregard  of  counting  procedures  meant  that  an  honest 

count could not be guaranteed.”[30] 

Real political opposition is pervasive in Tajikistan, however with Tajik Constitution providing a 

strong  presidential  post,  Emamoli  Rakhmonov  has  consolidated  all  power  under  his  control,  and 

political opposition has little impact on accountability and credibility of the government. 

Corruption is a serious problem in Tajikistan. Almost all sectors of the economy run on bribery 

and gifts. Patronage and clientelism hinder competitive business environment[12]. State resources are 

extorted  to  provide  financial  interests  and  private  gains  of  ruling  elite,  whereas  the  needs  and 

necessities  of  citizens  are  hardly  fulfilled  by  the  government.  And  a  report  issued  by  the  Bureau  of 

Economic and Business Affairs of the US Department of State describing financial risks to business 

investors  and  the  problem  of  government  corruption  has  received  furious  reaction  from  Tajik 

officials[29]. 

Uzbekistan 

In September 2, 2016 Uzbekistan’s long-term president Islam Kerimov died following a stroke. 

After 25 years of authoritarian rule Uzbekistan elected a new president, Shavkat Mirziyoyev. Though 

political  leadership  changed,  Uzbekistan  still  remains  one  of  the  most  repressive  countries  of  the 

world. 

THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES 

Baku Engineering University  

358  

26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 

When Uzbekistan became independent in early 1990s, the government set a goal of establishing 

a multiparty democracy. However this agenda went unrealized. Since the first days of independence 

till the present, seven political parties were registered by the Justice Ministry of Uzbekistan[26, 58]. 

And at the moment out of seven only four political parties are still registered. 

Central  Asia  might  be  considered  one  of  the  world’s  worst  regions,  when  the  matter  is 

corruption.  And  Uzbekistan  may  be  regarded  to  be  the  worst  example  of  the  region.  Corruption  is 

persistent at all levels of government and public administration, bribery, extortion, abuse of office and 

nepotism  is  widespread.  Cotton  industry  in  Uzbekistan  particularly  has  been  in  the  focus  of 

international  attention.  The  sector  is  characterized  as  a  corrupt  mechanism  in  which  “…  money 

disappears into  a  mysterious  fund that’s  off the  budget”[23]

. 

Whereas  Uzbek  Criminal  Code forbids 

bribery, embezzlement and any other corruption related acts, it does not fully meet international anti-

corruption standards. In an attempt to demonstrate political will of the government to fight corruption 

Uzbekistan  joined  Istanbul  Anti-Corruption  Action  Plan  in  2010.  However  prosecutions  against 

several  well-known  business  people  in  2010  were  not  based  on  corruption  charges,  on  the  contrary 

government’s “war on corruption” was selective and indicated power struggle within the elite[16, 10-

12]. And in a most well-known corruption scandal in 2012, Gulnara Karimova- former president Islam 

Karimov’s  eldest  daughter,  lost  her  business  empire  facing  allegations  of  corruption  for  accepting 

more than $1 billion from telecom companies.