qodir emasligini xalq yaxshi tushunib oigan edi. Partiya xulosalari,
islohotlar uchun taklif etgan mulohazalari
hayotiy jihatdan ham, il-
miy jihatdan ham, siyosiy jihatdan ham yetukligiga hech kim kafolat
bermas edi. Aksincha, ulaming o‘zlari ortiqcha shovqin-suron va
dabdabalar bilan sun’iy ravishda o‘z nufuzlarini oshirishga intili-
shardi.
Uchinchidan,
Prezident Islom Karimov esa mamlakat jar yo-
qasiga borib qolgan eng qiyin va ziddiyatli paytlarda o‘z iqtidori-
ni ko‘rsata oigan, o‘z fikrining va g‘oyasining to‘g‘riligiga
xalqni
ishontira bilgan edi. Bu, ayniqsa, Sobiq Ittifoq tarqalishi oldidan yuz
bergan jiddiy ijtimoiy-siyosiy jarayonlar - millatlararo nizolar, qonli
to‘qnashuvlar va eng muhimi Moskva bilan Toshkent o‘rtasidagi
siyosiy kurashlarda yaqqol ko‘zga tashlangan edi. Xalq mamlakat-
ga xuddi ana shunday rahbar zarurligini, uni har jihatdan qoilab-
quwatlash kerakligini anglab oigan edi.
Saylovlar arafasidagi
barcha siyosiy o‘yinlar, jizzakiliklar, zarda qilishlar va boshqa xatti-
harakatlar ayni ana shu hayotiy haqiqatni tan olmaslikdan, hokimi-
yatga egalik xuruji tobora kuchayganidan, mansab va kursiga jon-
jahdi bilan intilish jazavasidan kelib chiqqan edi.
Ko‘p nomzodli Prezident saylovlari bugungi hodisa emas. Bu
jahon tajribasida bor va demokratik tamoyillar
qaror topgan dunyo-
ning juda ko‘p mamlakatlarida qat’iy tartib va an’anaga aylangan
voqelik.
%
Biroq ularda saylovlar yuksak siyosiy madaniyat, oshkora, ro‘yi-
rost faoliyat asosida o‘tadi. Bir necha partiya, harakat va boshqa si
yosiy guruhlar nomzodlari saylovda bir yo‘la ishtirok etsalar-da, ta-
biiyki, ulaming faqat bittasi Prezidentlikka saylanadi. Qolganlar esa
yana go‘yo hech narsa bo‘lmaganday o ‘z faoliyatlarini davom etti-
raveradilar. Umumiy manfaat - mamlakat va xalq manfaati yo‘lida
birlashib ketadilar.
Ichki adovat, kek saqlash, oxir-oqibatda esa dav-
lat to‘ntarishini amalga oshirishga bormaydilar. Bu o ‘sha nomzodlar-
ning ham, ular tarafdorlarining ham va umuman mamlakatda qaror
topgan demokratik tamoyillaming ham ma’naviy qiyofasini, siyosiy
madaniyatini belgilaydi.
1991-yilgi Prezident saylovlari xalqimizni ko‘p narsaga o‘rgatdi.
«Meni saylang, meni saylang» qabilidagi bozorchilikni ham, har
qanday tashkiliy-siyosiy ishlardan xatoliklar qidirish yo‘li
bilan
«suvni loyqalatish» holatlarini ham ko‘rdi. Biroq, u sobiq SSSR
hukumati jazavaga tushgan, kichik xalqlarga zug‘um qilaÿbtgan
bir paytda o ‘z hukumatining qat’iyat bilan ishlaganidan, Moskva -
Toshkent o‘rtasidagi siyosiy «jang»laming ko‘pidan xabardor edi.
2 0 5
Mamlakatda sog‘lom g‘oya, ochiq siyosiy hayot qaror topayotga-
nini ko‘rib turardi. Mustamlakachilikdan ozod bo‘lish
va mustaqil-
likni e’lon qilishdagi jasoratini qadrlar va ana shunday hukumatga
yashash qanchalik qiyin, mashaqqatli bo‘lmasin, imon-e’tiqodi bilan
ishonar edi. Shuning uchun ham u saylov kompaniyasi paytida turli
siyosiy nayranglarga uchmadi.
Mamlakatda vujudga kelgan vaqtinchalik tanglikdan foyda-
lanishga urinishlar ana shunday qizg‘in tus oldi. Mustaqillikning
dastlabki yillari ijtimoiy-siyosiy jihatdan xalqimizga bir qator qiyin-
chiliklar keltirdi. G ‘oyaviy muxoliflar esa o ‘z xatti-harakatlari bilan
uni
tobora chigallashtirishdi, mamlakatda ma’naviy-ruhiy vaziyatni
murakkablashtirishdi. Ana shunday qiyin va ziddiyatli bir paytda
0 ‘zbekiston hukumati masalaga jiddiy qaradi. Buni Prezident Islom
Karimovning 1993-yil 2-3-iyul kunlari bo‘lib o‘tgan Oliy Majlis-
ning X sessiyasida so‘zlagan nutqida yaqqol ko‘rish mumkin:
Dostları ilə paylaş: