Йусиф Вязир Чямянзяминли (Мягаляляр вя фелйатонлар)

VI

E.T.A. QOFMAN. POVELİTELĞ BLOX ⁸⁾
1822-ci ildə yazılmış bu əsərdə xəyal ilə həyati faktlar bir-bi­rinə qarışılmışdır. Baş qəhrəman Pereqrinusun həyatında öt­gün ağıllı bir “usta” birə də iştirak edir. Burada texnika vasi­tə­silə qönçədən çıxarılıb, canlandırılmış füsunkar bir prinses də var. Bu şüx gözəl ətrafında kürəş gedir…

Məncə, romanın fantastik cəhətində həyati və psixolojik bir fakt var. Pereqrinus evlənmək istəyib, evlənə bilməyən­lər­dən­dir. Böylə gənclərə fransızlar “diffisil” deyirlər. Bu növ adamlar həyatı və dolandığı mühiti buraxıb da xəyal dalınca düşərlər, əf­sanəvi gözəllər axtararlar. Halbuki bütün gözəllər və gözəllik hayatda mümkündür. Lakin Pereqrinus bunu ancaq bir çox ma­cəradan sonra anlaya bilir. Nəhayət, bir cildçinin Rozxen adlı qızı ilə evlənib, xoşbəxt olur…