TARİXƏ BİR NƏZƏR
Azərbaycan ən qədim zamandan bəri yaşaya gəlmişdir. Məmləkətin əski hüdudu Xorasan, İsfahan, Diyarbəkir, Ərzincan, Qafqaz silsiləsi və Dərbənd şəhəri dairəsində böyük bir qitə təşkil eləyir. Azərbaycan uzun əsrlər müddətində bir çox millətlər afininə təsadüf edib də, ancaq zahir şəklinə təğyir verə bilmiş. Daxildə isə bütün istiqlali-milliyyəsini mühafizə edə durmuş. İstər ərəb, istər fars qılıncı Azərbaycanı başdan-başa istila etdikdə, onun ruh və mənəviyyatını heç bir zaman kəndilərinə tabe edəməmişlər. Ərəb və farsın yüksək mədəniyyətləri də Azərbaycanın milli xüsusiyyətlərilə mübarizə etmədə aciz qalmışlardır. Çünki azərbaycanlıların fitrətlərində öylə bir qüvvət var ki, o millətin daima sabit və mətin qalmasına və kəndisini qaib etməməsinə səbəb olmuş. O səbəblədir ki, tarixin uzun əsrlərində dəfələr ilə qəzaya uğrayıb idari şəklini dəyişdirən Azərbaycan yenə də istiqlaliyyət yoluyla getməyə başlayır, zaman və siyasi vəziyyətlər imkan verdikdə yenidən dövlət şəklinə düşməyə çalışır.
Məcusilik dövründə Azərbaycan iki qisimdən ibarət idi. Aras nəhrinin şimalına “Aran” və cənubuna “Azərbaygan” deyilirdi. Aran türklər tərəfindən, Azərbaygan iranlılar tərəfindən idarə olunurdu. Bir çox dəfə Azərbaycanın iki qisminin bir ələ keçib, müttəfiqə idarə edilmələri tarixdə görünməkdədir. Məsələn, on ikinci əsri-miladidə Atabəy Şəmsəddin Eldəgiz Bakı, Şirvan və Gəncə diyarlarını fəth edib, Azərbaygan valiliyini də öhdəsinə almışdı. Atabəyi Nəsrəddin Əbubəkir bin Cahan Pəhləvan Aran və Azərbaycanda iyirmi yıl səltənət sürmüş. Ruslar Qafqazı fəth etdikdə Azərbaycan bir kaç müstəqil xanlıqlardan ibarət idi. Rusluq bu türk xanlıqlarına nəhayət verdi. Türkmənçay müahidənaməsi mövcubunca Azərbaycan İran ilə Rus arasında təqsim olundu. Aran son inqilab zamanına qədər rus dəsti-təsərrüfündə qaldığı kibi, Azərbaygan da İrana mal ola gəldi.
Dostları ilə paylaş: |