Kirish. “Jahon adabiyoti” fanining predmeti va mazmuni

Ma’rifatchilik adabiyoti – feodal asoslarga qarshi o‘laroq maydonga chiqib, XVII – XVIII asrlarda G’arbiy yevropa mamlakatlari va Shimoliy Amerikada keng yoyilgan g’oyaviy-mafkuraviy harakat; shu harakat g’oyalarini o‘ziga singdirgan va targ’ib etgan adabiyot. yevropaning turli mamlakatlarida M.ning maydonga kelishi vaqt jihatidan farqlanadi: u dastlab Angliyada yuzaga kelgan bo‘lsa, ijtimoiy shart- sharoitlarning yetilishi barobaridadadada qit’aning boshqa mamlakatlariga yoyilgan va ularning har birida konkret shart-sharoitlar bilan bog’liq tarzda kechgan. Jumladan, Rossiyada M. ancha kech – XVIII asrning 2-yarmida maydonga chiqqan; shuningdek, XIX asr oxiri – XX asr boshlarida qator Sharq mamlakatlari, jumladan, Rossiya tarkibidagi turkiy xalqlar yashovchi mintaqalar (Qrim, Tatariston, Ozarbayjon, Turkiston)da kuzatilgan M. harakatlari ham yevropa M.i bilan ko‘plab mushtarak jihatlarga egadir.

Mutaxassislar M.ni “falsafiy, ijtimoiy, axloqiy konsepsiya”, yangicha dunyoqarashga asos bo‘lgan MAFKURA deb hisoblaydilar. Yangi mafkuraning o‘zagini “inson aqlu zakovati dunyoni o‘zgartiradi”, degan qarash tashkil etadi. M. harakati burjua demokratiyasi, ijtimoiy taraqqiy, ijtimoiy tenglik va adolat, shaxs erkinligi kabi g’oyalar bilan maydonga chiqqan. Dunyoqarash nuqtai nazaridan ko‘proq moddiyunchilik va deizm mavqeida turgan M. namoyandalari feodal-monarxik tartibotlarga, uning mafkuraviy tiragi bo‘lgan cherkovga, ilm-fandagi sxolastikaga qarshi turdi, tabiiy fanlarni chuqur o‘rganish, texnikani rivojlantirish kabi vazifalarni dolzarb bildi. Ijtimoiy sohada “aqlga muvofiq jamiyat” qurish maqsadini qo‘ygan M. bunga ma’rifat yoyish (jumladan, ularning bir qismi “ma’rifatli monarx” g’oyasiga tayangan), tashviqot-targ’ibot orqali erishish mumkin deb hisobladi. M. ijtimoiy ongning keyingi rivojiga jiddiy ta’sir ko‘rsatdi, jamiyat hayotining barcha sohalarida, ayniqsa, adabiyot va san’atda tub burilishlar yasadi. yevropada M. g’oyalari ta’sirida yangicha estetik prinsiplarga tayangan adabiyot shakllandiki, uning asosida “dunyoni va insonni o‘zgartirishga qodir g’oyaviy adabiyot kerak”, degan aqida yotadi. Ya’ni boshqacha aytsak, M.ning ijtimoiy ideali – “inson tabiati va “aql”ga muvofiq jamiyat qurish” M.a.ning estetik idealiga aylandi. Bu esa adabiyotning-da shunga muvofiq holda o‘zgarishini taqozo qildi. Mazkur o‘zgarishlar orasida eng muhimi – idealning “erga tushgani”dirki, buning natijasi o‘laroq badiiyat, go‘zallik tushunchalariga ham jiddiy tahrirlar kiritildi. M. adabiyotda, avvalo, o‘quvchilarni tarbiyalash asosida ijtimoiy hayotni isloh qilish vositasini ko‘rdi, uni konkret maqsadga erishish vositalaridan biri deb bildi. Shuning uchun ham M.a. namunalarida ko‘pincha qahramonlar orasida ochiq g’oyaviy kurash kechadi, ularning tilidan muayyan g’oyalar deklarativ tarzda aytiladi, qisqasi, g’oya asarning birlamchi unsuriga, uni ifodalash muallifning asosiy maqsadiga aylanadi. M. maqsadlarini amalga oshirish uchun qulay imkoniyatlar beruvchi san’at turlari va janrlarga ayricha ahamiyat berildi. Jumladan, M. teatrni o‘z g’oyalarini targ’ib etish minbari deb bilgan, shu bois dramatik janrlar rivojlantirilgan, ular ommalashtirgan dramatik janrlarda hayotga yaqinlashish (meshchanlik dramasi, oilaviy drama), olam va odam haqidagi yaxlit badiiy konsepsiyani ifodalashga intilish (falsafiy drama) kuchayadi; M.ning Didro, Lessing kabi yirik namoyandalari teatr san’atiga, dramaturgiyaga bag’ishlangan maxsus tadqiqotlar yaratishgan. M.a.da badiiy proza, ayniqsa, hayotni atroflicha badiiy tahlil etish va yaxlit badiiy konsepsiyani ifodalash imkonini beruvchi roman janri gurkirab rivoj topdi; “epistolyar roman” (O.Goldsmit. “Dunyo fuqarosi”; Sh.Monteskyo. “Fors xatlari”), “sayohatnoma roman” (J.Svift. “Gulliverning sayohatlari”), “tarbiya romani” (Russo. “Yuliya yoki Yangi Eloiza), “falsafiy qissa” (Didro. “Ramo jiyan”) kabi qator yangi janrlar ishlab chiqildi; inson xarakterini yaratishning yangi-yangi imkoniyatlari kashf etildi, yangi usulu vositalar joriy qilindi. Qayd etish lozimki, M.a. deganda, ma’lum bir g’oyaviy harakat adabiyotini emas, balki ijtimoiy tafakkurda shu g’oyalar ustuvorlik qilgan davr – M. davri adabiyotini tushungan to‘g’riroq bo‘ladi. Zero, bu davr adabiyotidagi ma’rifatchilik klassitsizmi, ma’rifatchilik realizmi, sentimentalizm kabi yo‘nalish va oqimlarning bari M. g’oyalari ta’sirida bo‘lgan va ularni targ’ib etgan.

Ma`rifatchilar jaholat, nodonlikni tanqid ostiga oladilar. Ingliz adibi J.Sviftning

«Gulliverning sayohati» asarida hajv tig`i yangi tijoratga asoslangan Angliyaning nodon hukmdorlariga qarshi qaratiladi. G.Fildingning «Topib olingan Tom Jonson tarixi» va T.Smolletning «Perigrin Piklning sarguzashtlari» asarlarida yovuzlik va ezgulik to`g`risidagi an`anaviy tushunchalardan chekiniladi, hayotiy, jonli obrazlar yaratiladi. Ma`rifatchilar tarbiya, bilimning ahamiyatiga alohida urg`u berganlar, to`g`ri tarbiya yordamida o`zlari orzu qilgan mukammal inson -halol, mehnatkash, bilimdon kishini yaratish mumkin, deb hisoblaganlar. Biroq shunga qaramasdan ushbu adabiyotda yaratilgan yorqin obrazlar ko`proq ziddiyatli, murakkab shaxslar bo`lib chiqdi. Masalan, fransuz adibi A.R.Lesajning «Santilyanalik Jil Blaz hayoti tarixi» romanining qahramoni, ingliz yozuvchisi S.Richardsonning «Klarissa Garlo yoki yosh xonimning tarixi» asarining qahramoni Lovlas kabilar manfiy va musbat tomonlarning yig`indisi, o`ziga xos, takrorlanmas obrazlar bo`lib qoldi. Ma`rifatchilik adabiyotining yana bir o`ziga xos xususiyati oddiy kishilar, past tabaqa vakillari obraziga murojaat qilinishida ko`zga tashlanadi. Masalan, D.Didro («Ramo» asaridagi Ramoning jiyani) yaratgan obrazda bir shaxsning o`zida xudbinlik va tanqidiy ruh, Bomarshe asarining («Seviliyalik sartarosh» asari qahramoni xizmatkor Figaro) qahramonida esa uddaburonlik, tadbirkorlik, ayni paytda, lo`ttibozlik, nayrangbozlik mujassam.

Nemis adabiyoti ko`plab badiiy kashfiyotlari bilan ma`rifatchilikni yangi

pog`onaga ko`tardilar. Buni Shillerning «Vallenshteyn» tragediyasi va Gyotening

«Faust» asari misolida ko`rish mumkin. Shiller («Insonni estetik tarbiyalash to`g`risida xatlar» asarida) va Gyote («Vilgelm Maysterning talabalik yillari» romanida)

«qashshoqlik va mulohaza» saltanatida yashovchi insonlarni san`at yordamida qayta tarbiyalash mumkin, deb hisoblaganlar. Ma`rifatchilar hissiyotga ortiqcha berilishdan cho`chiganlar, Russo, L.Stern, O.Goldsmit kabi ijodkorlar uchun xos bo`lgan sentimentalizmdan qochganlar. Haddan ortiq hissiyotga berilish ma`rifatchilar nazdida oddiy zamin kishisi uchun xos emas, buyuk shaxslar uchun esa uning ijtimoiy dunyoqarashini xiralashtiruvchi xususiyat deb topilgan. Shu sababli ma`rifatchilar yoki zaminga yaqin janrlarga yoki yuksak janr - tragediyaga ko`proq murojaat qilganlar. Ma`rifatchilar XVII asr klassitsizmining qolip tusini olgan qonuniyatlarini tanqid qilganlar, uning estetikasini sifat jihatdan o`zgartirganlar, unga zulmga qarshi g`oyalar, ma`rifatparvarlik ohanglarini kirgizganlar. Volterning «Edip», «Brut», Shillerning

«Messinlik kelin» tragediyalari, Gyotening «Ifigeniya Tavridda» dramasi shu jihatlari bilan e`tiborga molik.

Ma`rifatchilik davri adabiyotidagi novatorlik faqat yangi fikrda emas, yangi shaklda ham namoyon bo`ldi. Ma`rifatchilar mavjud shakllarga yangi ko`rinish, yangi mazmun baxsh etdilar. Drama janri rivoji yangi bosqichga ko`tarildi. Klassitsizm dramasining yuqori (tragediya) va quyi (komediya) janrga qo`yadigan talablaridan

chetga chiqildi, drama qahramonlari oddiy kishilar, mavzusi esa zamonaviyligi bilan xarakterlanadi.

Ma`rifatchilik davri adabiyotining asosiy janri - roman vujudga keldi. Ma`rifatchilik romani erkin janr bo`lib, qat`iy talablarga bo`ysunmas, makon va zamonda chegaralanmagan, asosiy tasvir obyekti real voqelik va shaxslar edi. Roman janri, ayniqsa, Angliyada muvaffaqiyat qozondi. J.Sviftning «Gulliverning sayohati», D.Defoning «Robinzon Kruzo» romanlari ushbu janrning imkoniyatlarini namoyish qildi.

Adabiyotdagi ma`rifatchilik deb nom olgan bu bosqich nazariy-estetik jihatdan olg`a tashlangan qadam bo`ldi, badiiy nasrda yangi janrlar - tarbiyalovchi roman, maishiy roman, falsafiy qissa, hajviy epos kabilarni vujudga keltirdi, inson ruhiyati tahlilining yangi usullarini kashf qildi.

Fransua Mari Arue Volter XVIII asrdagi ma’rifatchilik harakatining barcha ko’rinishlarini o’z ijodida jamladi. Bu harakat adabiy-siyosiy, falsafiy-tarixiy, ijtimoiy-madaniy g’oyalar kurashidan iborat edi. Volter shoir va dramaturg, faylasuf va tarixchi, publitsist hamdir. Fransuz ma’rifatparvarlarining sinalgan dohiysi Volter qariyb 60 yil davomida yevropa ustida guldirab jar soldi. Uning ziyobaxsh qalami, yashinday o’tkir fikri zamondoshlarini hayratga solar edi.

Fransua Mari Arue Volter Parijda amaldor oilasida tug’ildi. Yoshligidayoq adabiy qobiliyati, o’tkir zehni bilan ko’pchilikning diqqatini o’ziga tortdi. Volter amaldorlardan biri de Roganga yoqmagani uchun kaltaklanadi va Bastiliya qamoqxonasiga tashlanadi. Bastiliya tutqunligidan so’ng, Angliyada uch yil yashaydi. U yerdan olgan taassurotlarini «Angliya haqidagi xatlar»da bayon qiladi.

1750-yili Volter Prussiya qiroli Fridrix II ning taklifi bilan Germaniyaga keladi. U qirol saroyidan ma’rifatparvarlik g’oyalarini targ’ib qilish maqsadida foydalanmoqchi edi. Lekin tezda Volter Fridrix II u o’ylagan odam emas, balki o’ta zolim ekanligini ko’radi. Shu sabab Shveysariya bilan Fransiya chegarasidagi Ferneyga jo’naydi va umrining oxiriga qadar shu yerda yashab ijod etadi. Ferney Volter nomi bilan butun yevropaga mashhur edi. «Ferney patriarxi»ni ziyorat qilish uchun bu yerga shoirlar, yozuvchilar, faylasuflar, jamoat arboblari, Volter ijodining ko’plab ixlosmandlari kelib turadilar. Volter 1778-yili 84 yoshida ona yurti Parijda vafot etadi.

Volterning dunyoqarashi murakkab va ziddiyatli. U «ma’rifatparvar

monarxiya» davlat idora usulini ilgari surdi. Shu sababli rus imperatori yekaterina II, pruss qiroli Fridrix II kabi bir qancha qirollar va imperatorlar bilan doim xat yozishib turdi. Ularni aql-idrok bilan davlatni idora qilishga undadi. Volter xudoni yaratuvchi deb tan oldi. Oddiy xalqni itoatkorlikda tutib turish uchun xudo ideyasi zarur deb hisobladi.

«Mening tikuvchim, mening xizmatkorim, mening xotinim xudoga ishonishlarini xohlayman», degan edi Volter. Volter XVII asr klassitsizm adabiyotining vakillari bo’lgan Kornel va Rasin ijodiga chuqur hurmat bilan yondashadi, ingliz dramaturgi Shekspirning buyukligini tan oldi. Ammo u Shekspirni hech qanday san’at aqidasiga bo’ysunmaydigan «yovvoyi» deb atadi. Shekspir ijodiga ikki tomonlama

munosabatda bo’lishiga qaramay, Volter Shekspirdan ta’sirlanib, bir qancha sahna asarlarini yaratdi.

Volter dramaturgiyada ham ma’rifatparvarlik g’oyalarini ilgari surdi. Uning sahna asarlari 52 ta bo’lib, shundan 21 tasi tragediyadir. Volterning«Brut» tragediyasida XVIII asr fransuz hokimi mutlaq sharoitida ozodlik, vatanga sadoqat, uning xoinlariga nisbatan murosasizlik g’oyalari ilgari suriladi. Fojia syujeti Rim tarixidan olingan. Brut Rim respublikasining yirik arbobi. U o’z hayotini vatanining ozodligi uchun kurashga bag’ishlaydi. Rim xalqi Brut boshchiligida kurashga otlanib, zolim shoh Tarkviniyni taxtdan tushiradi. Rim respublika deb e’lon qilinadi. Ammo Tarkviniy o’z tarafdorlari bilan respublikaga tahdid solaveradi. Respublikachilar bilan shoh tarafdorlari o’rtasida keskin jang boshlanadi. Brutning o’g’li yosh Tit otasi rahbarligida ajoyib qahramonlik namunasini ko’rsatadi. Tit yosh bo’lishiga qaramay, dushmanga qarshi jangda o’z nomini shon-shavkat va jasorat bilan bezaydi. Biroq Tit beqaror yigit, buning ustiga Rimdan quvilgan Tarkviniyning qizi Tulliyani sevib qolgan. Bundan xabardor bo’lgan dushmanlar Titni xoinlik yo’liga undaydilar. Tit bu xiyonatkorona takliflarni g’azab bilan rad qiladi. Nihoyat, dushmanlar bu ishga Tulliyaning o’zini ham aralashtiradilar. Tulliya Tit bilan uchrashib, agar uning sevgisiga erishmoqchi bo’lsa, Tit shoh Tarkviniy tomoniga o’tishi, o’z vatani Rimga, otasi bturga xiyonat qilish kerakligini aytadi. Aks holda Tit Tulliyaning sevgisidan umidvor bo’lmasin.

Albatta, Tit xiyonatkor bo’lishni istamaydi, ammo ma’shuqasi tulliyadan

ajralish fikri uning butun vujudini o’rtab yuboradi. U o’zining irodasizligi orqasida ixtiyorini berib qo’yadi va dushman tomonga o’tadi. Tez orada fitna oshkor bo’lib, Tit respublikachilar qo’liga tushadi. Rim respublikasining senati Brutning mamlakat oldidagi xizmatlarini hisobga olib,Titni jazolamasdan, uni otasi qo’liga topshiradi. Vatanparvar ota o’g’lining xoinligidan qattiq nafratlangan edi. Endi uning o’zi o’g’lini oliy jazoga– o’limga hukm qiladi. Senat a’zolari butun umrini Rimning ozodligi uchun sarflagan, mana endi shu yo’lda o’zining eng aziz farzandini ham o’limga hukm qilayotgan otaga chin yurakdan achinadilar. Brut ularga javoban, Rimning ozodligi, respublikaning daxlsizligi har narsadan ustun turishini aytadi.

Fojiada Brutning shaxsiy tuyg’ulari bilan insoniy burchi o’rtasidagi konflikt masalasi hal qilinadi. Brut hamma vaqt o’g’lidan vatani Rimni sevishni talab qilar edi. Volterning«Brut» tragediyasi qaynoq vatanparvarlik qasidasi, respublika dushmanlariga shafqatsiz, murosasiz qahr-g’azab ifodasi bo’lib jarangladi.

Rossiyaning ilg’or ziyolilari hamma vaqt fransuz ma’rifatparvariga ehtirom bilan yondashdilar. Pushkin va Gersenlar fransuz yozuvchisining adabiymerosiga hurmat bilan qaradilar. V.G.Belinskiy Volterni «XVIII asr dahosi», «Fransiyaning milliy shoiri» deb atadi.