İbrahim Dünyadan vaxtsız köçmüş İbrahim Ömərovun əziz xatirəsinə Parladı ay kimi, batdı gün kimi, Bahar çiçəyi tək soldu İbrahim. Bir axşam ahəstə yumub gözünü, Əbədi yuxuya daldı İbrahim. Kimsəyə dərdini açmadı, getdi, Əngin fəzalara uçmadı, getdi, Bir cüt balasını qucmadı, getdi, Dərdini tək özü bildi İbrahim. Köksündə min arzu, min bir istəyi, Qurub yaratmaqdı eşqi, diləyi, Baxmadı sözünə namərd ürəyi, Ölümün üstünə güldü İbrahim. Ömür yaz‑qış deyil qayıda gələ, Kim əlac tapıb ki vaxtsız əcələ?! Ayrılıb gedəndə eh, gülə‑gülə, Yenidən dünyaya gəldi İbrahim.
A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q
159
