Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Avtandil Ağbaba,
Respublikanın əməkdar jurnalisti, dosent ÖMÜRDƏN QOPAN KƏRPİCLƏR Q əfil ölümlər həmişə amansız olub. Hamı kimi mən də qəfil ölümlərin varlığına inanmamışam. Daha doğ‑ rusu, inanmaq istəməmişəm. Ölüm onsuz da heç kəsə, heç nəyə baxmadan bildiyini eləyir. Vaxtlı‑vaxtsız, vədəli‑vədəsiz tutduğunu aparır. Nə qədər acı olsa da, hamı bu sirli varlıqla barışmalı, taleyin hökmünə boyun əyməli olur. İbrahimin ölüm xəbəri də beləcə oldu. Qəflətən gəldiyi kimi qəflətən də getdi. Özü ilə bir dünya kədər qoydu. İbrahimin yox‑ luğundan, əbədiyyətə qovuşmasından doğan bir dünya kədər... Onun gülərüz çöhrəsini, həlim təbəssümünü, şirin danışı‑ ğını kim unuda bilər?! Sumqayıt Dövlət Universitetində inzi‑ bati və təsərrüfat işləri üzrə prorektor işlədiyi qısa bir müddətdə böyük bir kollektivin dərin hörmətini qazandı. Eşqi, amalı yalnız qurub‑yaratmaqdı. Qurdu, yaratdı da. Az bir müddət ərzində universitetdə xeyli iş gördü. Onu tanıyanların qəlbində də qurub‑yaradan, həmişə yaxşılığa can atan bir insan kimi qaldı. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 157 İbrahim Ömərov Qərbi Azərbaycanın Ağbaba mahalının Göllü kəndində anadan olmuşdu. Babası Alı kişi, atası Nizami Məmmədcanlı Ağbabanın sayılıb‑seçilən kişilərindən idi. Da‑ yıları Kamran və Hümbət Musayevlər Azərbaycanın tanınmış ziyalılarıdır. Məmmədcanlılar nəsli Qarsdan, Borçalıdan, Qa‑ zaxdan üzü belə səpələnmişdilər. Xeyirxah işləri, işıqlı əməlləri ilə ad‑san qazanmışdılar. İbrahimin atası Nizami Məmməd‑ canlı ilə gəncliyimdə Ağbabanın Öksüz kənd məktəbində müəllim işləmişdim. Sonralar tale elə gətirdi ki, onunla bir‑ likdə “Qaçaq Usuf” dastanını toplayıb Bakıda nəşr etdirdik. Qaçaq Usuf XX əsrin əvvəllərində çar Rusiyasına qarşı müba‑ rizə aparan el qəhrəmanlarından biri olmuşdu. İgidliyi, səxa‑ vəti ilə ətraf mahallarda da ad çıxarmışdı. Oğlu Məmmədvəli 1918‑ci ildə Qarsın müdafiəsində böyük şücaət göstərmişdi. İndi Qaçaq Usufun törəmələrinin bir tirəsi Qarsda, Türkiyənin digər ərazilərində yaşayırlar. Nizami Məmmədcanlı bu dastandan, onun qəhrəmanları Qaçaq Usufdan, Allahyar bəydən, Astan ağadan həmişə həyə‑ canla, sinədolusu danışardı. Nizaminin nəsli də Qaçaq Usufun törəmələrindən idi. 1988‑ci ildə deportasiya olunduqdan sonra Bakıda məskunlaşmışdı. Ancaq doğma Ağbabanı, Göllünün buz bulaqlarını, alp çəmənliklərini heç vaxt unuda bilmirdi. Elə bu həsrətlə dünyadan köçdü. Amansız əcəlin sərt küləkləri ulu bir nəslin yarpaq tökümünü biçib qurtarmaqdan doymadı. O yarpaqdan biri də İbrahim oldu. Yaşıl, bahar ətirli bir yar‑ paq... Qədim bir el bayatısında deyilir: Əzizim hər ayından, Hər ulduz, hər ayından, Gündə bir kərpic qopur, Ömrümün sarayından. A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 158 Hər dəfə bu bayatı yaddaşımda dolaşdıqca mənə elə gəlir ki, ömürdən kərpiclər yalnız illərin bir‑birini qovması ilə düş‑ mür. Yaxın və doğma adamları itirdikcə bu kərpiclər seyrəlir, bir‑bir laxlayıb qopur. İbrahim də neçə‑neçə insanın ömür‑gün sarayından qəflətən qopan və həmişə yeri görünən qızıl bir kərpic idi... Yüklə 4,35 Mb. Dostları ilə paylaş:
|