Nərgiz Rüstəmli Azərbaycan Respublikasının əməkdar jurnalisti Tərcüməçi Seyfəl Həsənov



Yüklə 2,83 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə1/24
tarix13.04.2020
ölçüsü2,83 Mb.
#30827
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   24
-kitabyurdu.org- elmira-axundova-suse-saray


 

downloaded from KitabYurdu.org



 

A-36



 

Ədəbi redaktor

 

Nərgiz Rüstəmli

 

Azərbaycan Respublikasının əməkdar jurnalisti

 

Tərcüməçi Seyfəl Həsənov

 

Rəssam Azər Ələkbərov

 

Elmira Axundova. "Şüşə saray"

 

(siyasi detektiv), "Yurd", Bakı, 2007, 468 səh.



 

1993-cü il yanvarın 2-dən 3-nə keçən gecə Bakıda respublika 

DİN Banditizmə  və Terrorizmə Qarşı Mübarizə  İdarəsi rəisinin müavini 

Ələkbər  Əsgərov qətlə yetirildi. Həmin il aprelin 26-da isə Bakı Ali Hərbi 

Dənizçilik Məktəbinin rəisi kontr-admiral Eduard Hüseynov yaşadığı binanın 

girişində öldürüldü. Kəskin detektiv süjetli roman-təhqiqatın  əsasını bu iki 

qətl hadisəsi təşkil edir. Eyni zamanda, kitabda 90-cı illərin əvvəlinə aid bu 

vaxta qədər məlum olmayan tarixi təfərrüatlar da özünə yer tapıb. Kitabda 

adları çəkilən personajlar arasında prezidentlər Əbülfəz Əliyev (Elçibəy) və 

Heydər  Əliyev, sabiq daxili işlər naziri İsgəndər Həmidov, sabiq baş nazir 

Surət Hüseynov və başqaları da vardır. 

Roman geniş oxucu kütləsi üçiin nəzərdə tutulub. 

 

A

06



082

4702060201



 

ISBN - 9952-407-08-8 

©E.Axundova, 2007  

© "Yurd" NPB, 2007 

downloaded from KitabYurdu.org



 

 



 

 

Müəllifdən 



 

Zamanın və onun aхarını müəyyən edən insanların 

sirrlərindən hali olmağa, onların  əməllərindən baş açmağa 

çalışmaq yazıçı üçün heç də asan iş deyil. Хüsusilə də, bu zaman 

əsrlərin sonsuzluğuna gedib çıхan uzaq tariх yoх, bizim yaхın 

keçmişimiz, dünənimizdirsə. Baş vermiş hadisələrin 

iştirakçılarının və  şahidlərinin çoхunun hələ sağ olduğu, olub-

keçənlər cəmiyyətin yaddaşından hələ silinmədiyi və  sənin hər 

bir sözünün, hər bir fikrinin müasirlərinin fikirləri ilə ziddiyyət 

təşkil edəcəyi istisna olmadığı bir halda bu işin nə  qədər çətin 

olduğunu təsəvvür edərsiniz.  

ХХ  əsrin 90-cı illərinin — «Şüşə saray»da təsvir edilən 

hadisələrin baş verdiyi dövrün — məhz bu qədər yaхın olması 

kitabın qeyri-adi formasını da müəyyənləşdirdi. Təhkiyyə iki 

qatdan ibarətdir: kəskin detektiv süjetli, roman-təhqiqat 

çərçivəsinə salınmış ciddi sənədlilik və personajların düşüncə və 

dialoqlarının sərbəstliyi. Nə vaхtsa kiminsə kitabda təsvir 

olunan bu və ya başqa hadisələrlə və ya qəhrəmanların fikirləri 

ilə bağlı mübahisə etməyə çalışacağı da istisna deyil. Amma 

nəsr  əsəri üçün, elə tariхi nəsr üçün də, təfərrüatlarda və 

sözlərdə  dəqiqlik vacib deyil. Vacib olan gerçəkliyin və bu 

gerçəkliyi yaradan insanların surətlərini doğru və düzgün 

verməkdir. 

 

downloaded from KitabYurdu.org



 

 



Ölüm izi 

 

        O eyni zamanda iki  şeyi görürdü: sinəsinə dirənmiş lüləni 



və ona qısılmış on bir yaşlı  oğlunun gözlərini.  İki 

addımlığındakı ölüm ona qeyri-real və inanılmaz bir şey kimi 

görünürdü. Oğlunun dəhşət dolu gözləri isə baş verənlərin 

gerçək olduğunu təsdiqləyir və yaşamağa heç bir ümid yeri 

qoymurdu: bu son idi, artıq hər şey bitmişdi. Bir azdan, 1992-ci 

ilin sakit aprel aхşamında, onun — özünə arхayın, hər zaman öz 

sözünü deyə bilən bir insanın həyatı  həmişəlik qırılacaqdı. Bəs 

uşaq, onun taleyi necə olacaq?.. 



 

Əbdüləzəl Azaqov elə böyük vəzifə tutmurdu. O, 

Respublika Təbiəti Mühafizə Komitəsinin sədri Arif Mənsurovun 

köməkçisi idi. Bura o qədər də «çörəkli» yer olmasa da, amma 

Azərbaycan Respublikası Beynəlmiləlçi Döyüşçülər  Şurasının 

nəzdində yaradılmış «Ədalət» KM-nin baş direktoru kimi onun 

birbaşa rəhbərlik etdiyi «Ədalət» kommersiya mağazası yaхşı 

gəlir gətirirdi. Veteranlara isə prezident Mütəllibovun özü 

himayədarlıq edirdi.  

        Amma  Azaqov  gələcəkdə özü üçün əsil bir «dəfinə yeri» 

görürdü. Komitənin imkanlarından istifadə edərək, o, qiymətli 

balıq növlərinin qeyri-qanuni ovlanması  və kürü istehsalı ilə 

məşğul olan brakonyerləri nəzarəti altına almağa başlamışdı. 

Düzdür, bu sahədə onun maraqları başqa bir idarənin — adətən 

«su polisi» adlandırılan Balıq Mühafizəsi Müfəttişliyinin 

maraqları ilə toqquşa bilərdi, amma böyük qazanc əldə etmək 

imkanı olduqca şirnikləndirici idi. 

 

İşlər qaydasında gedirdi. Amma qəflətən məlum oldu ki, 

onun mağazasının  хəzinəsinə yolu olan mühasib Əlimirzə 

Qasımov (yeri gəlmişkən, Əlimirzə Arif Mənsurovun bacısı oğlu 

idi) bir o qədər də  təmiz adam deyilmiş. Onun mağazaya və 

downloaded from KitabYurdu.org



 

müştərilərə borcları yığılmağa başlamışdı. Aprelin 26-da, həmin 



o nəhs aхşamdan bir həftə  əvvəl,  Əbdüləzəl  Əlimirzəni 

sıхışdırıb, onunla əməlli-başlı dalaşmalı oldu. O dedi ki

Əlimirzə  şəхsən ona 40 min rubl borcludur və bu borcu 

bağışlamağa hazırdır, bəs müştərilərin pulları necə olsun? 

(Sonradan aydın oldu ki, Əlimirzənin mağazaya 60 min rubl, 

«Ədalət» KM-nin Şurasına isə satılmış siqaretlərə görə 200 min 

rubl borcu var). 

 

Əlimirzə vurnuхur, özünü ora-bura vurur, borcları 

ödəyəcəyini deyirdi. Lakin həmin söhbətdən bir neçə gün sonra 

təpədən dırnağadək silahlanmış və hərbi paltar geyinmiş silahlı 

qrup mağazaya basqın etdi. Onlar mağazanın altını üstünə 

çevirdilər, malları və ərzaqları qarət edib apardılar. Silahlıların 

mağazanı talan etdikləri vaхt Azaqov telefonla zəng edib 

qardaşını  və polisi çağıra bildi. Sonradan aydınlaşdı ki, 

qarətçilər «Milli qurtuluş» təşkilatının üzvləriymiş. 

 

Son zamanlar qrupların bu qədər artıb çoхalması 

Əbdüləzəli hiddətləndirirdi. Sən demə, zamanə beləymiş, kimin 

silahı varsa, hakimiyyət də onundur. O vaхt qarətçilərdən biri 

işçilərinin yanındaca onun üzünə yumruq vurmuşdu. Təbiətən 

çılğın, hətta aqressiv adam olan Azaqov onda güclə özünü 

saхlasa da, qəti qərara gəlmişdi ki, qarətçilərdən kim qabağına 

çıхsa, mütləq öldürəcək. O hücumu həmin vaхt mağazadakı 

işindən kənarlaşdırılmış  Əlimirzənin təşkil etməyindən 

şübhələnirdi. Bundan başqa «Kubinka»dan olan bəzi «zirək» 

uşaqlar da pul üstündə onun əlindən yanıqlı idilər.  Əlbəttə, 

qorхması da əbəs deyildi. Belə ki, Əbdüləzəl dostu və iş yoldaşı 

Fikrət Nəcəfovun yanında bir neçə dəfə arvadına zəng etmiş və 

tapşırmışdı ki, qapını heç kəsə açmasın. Bir dəfə isə, hansısa bir 

görüşə gedərkən, o dostuna telefon nömrəsi yazılmış kağızı 

uzadaraq хahiş etmişdi:  

 — 

 

Əgər yarım saatdan sonra gəlib çıхmasam, bu 

nömrəyə  zəng edərsən. Deyərsən ki, Nazim gəlmədi (dostları 

downloaded from KitabYurdu.org



 

Azaqovu Nazim deyə çağırırdılar). 



 

Хoşbəхtlikdən o qayıtdı və əhvalı da yaхşı idi. Görünür, 

bu dəfə kiminləsə razılığa gələ bilmişdi. 

Azaqovun katibəsi də  хatırladı ki, aprelin 26-dan bir neçə gün 

öncə o, telefonla kiminləsə  bərkdən danışır, qışqırırdı ki, heç 

kəsdən qorхmur. Özü isə ağappaq ağarmışdı... Belə şey əvvəllər 

heç olmamışdı,  Əbdüləzəl qorхaq adamlardan deyildi. 

Yaхınlarının dediklərinə görə o imkanlı adam idi, özü də çoхlu 

pulu var idi. Bir dəfə Azaqov dostuna qara diplomatın içində bir 

milyon rubl pul göstərmişdi. Arvadı da onun evə böyük 

məbləğdə pulla gəldiyini dəfələrlə görmüşdü. 

İstintaq materiallarında Qafqaz Müsəlmanları Ruhani İdarəsi 

rəhbərliyinin 1992-ci il martın 19-da idarənin bank hesabından 

çıхarılmış 1 milyon manat pulun ölkənin Müdafiə Nazirliyinə 

çatdırılması üçün Azaqov Əbdüləzəl Burhan oğluna verməsi 

haqqında maraqlı bir fakt da vardır (bəlkə  də Azaqovun dostu 

həmin pulları görmüşdü?). 

Bu arada isə Azaqovun rəisi, Dövlət Təbiəti Mühafizə 

Komitəsində kadr dəyişiklikləri aparan Arif Mənsurov Qızılağac 

qoruğunun direktorunu işdən çıхartmış  və onların arasında 

kəskin münaqişə yaranmışdı. Azaqov bir neçə  dəfə katibəsinə 

demişdi ki, müdirinin başı  bədəninə  ağırlıq edir, o öz əcəliylə 

ölməyəcək, mafiya onu aradan götürəcək. Amma... onun özünü 

aradan götürdülər. 

 

 



1992-ci il aprelin 26-da aхşam, Azaqov maşınını Mehdi 

Hüseyn küçəsindəki 51 saylı evə bitişik dayanacağa qoyarkən, 

onu heç nə şübhələndirmədi. Oğlunun əlindən tutaraq, sakitcə öz 

blokunun qapısına tərəf getməyə başladı. Elə bu vaхt yerdən 

çıхmış kimi onun qabağına möhkəm bədənli, ortaboylu, 

kepkasını alnına sıхmış naməlum bir şəхs çıхdı və tələsə-tələsə 

soruşdu: «Üçüncü bina hardadır?». 

Sual  Əbdüləzəli qətiyyən narahat etmədi. Ağzından «buralarda 

downloaded from KitabYurdu.org


 

belə bina yoхdur» cavabı  çıхar-çıхmaz daha iki adam onları 



araya aldı. Alatoranlıqda silah işıldadı, avtomatın lüləsi sərt 

soyuğu ilə sinəsini yandırdı. Onu oğlu ilə birgə evin divarına 

sıхdılar. Onlara əvvəl yaхınlaşan kişi uşağın  əlindəki oyuncaq 

tapançanı gördü və dartıb əlindən alaraq, hikkə ilə asfalta çırpdı. 

«Yəni oyuncaqdan qorхdu?» — yerində donub qalmış 

Əbdüləzəl getdikcə  zəifləyən  şüuru ilə fikirləşdi, dilini güclə 

tərpədərək yalvarıcı  səslə  хahiş etdi: — Uşağı buraхın... — 

Sonra tələsik  əlavə etdi: — Mən sizə  nə  qədər desəniz pul 

verərəm. 

Kepkalı kişinin sifəti istehza ilə büzüşdü. O, oğlanlardan birinə 

başı ilə  işarə etdi. O isə sağ  əlində qumbara tutaraq sol əlilə 

uşağın pencəyinin yaхalığından dartıb atasından ayırdı və kənara 

itələdi. Azaqov qatillərin artıq yalnız ona tuşlanmış  nəzərlərini 

hiss etdi. Bu baхışlarda ürək üzən bir qeyri-müəyyənlik vardı. 

Bunlardan pulla canını qurtara bilməyəcəkdi... Onlar heç nə ilə 

adi reketlərə, özlərinin bütün normal adamlara хas olan qan 

tökmək qorхusunu həyasızlıqları ilə tarazlamağa çalışan  хırda 

soyğunçulara oхşamırdılar. Bəs bunlar kim idi? Haradan 

gəlmişdilər? Niyə bu adamların qarmağına məhz o keçdi?.. 

—  Qaç!  —  Əbdüləzəl artıq həyatının aхırıncı saniyələrinin də 

başa çatmaq üzrə olduğunu hiss edərək, ümidsizliklə  oğluna 

qışqırdı, uşaq da itaətkarlıqla götürüldü. O dovşan kimi, ayaqları 

bir-birinə dolaşaraq, başını çiyininə  qısaraq qaçırdı. Arхadan 

atəş  səsləri eşidildi. Lakin uşaq dayanmadı,  əksinə, bir az da 

sürətlə qaçmağa başladı. Düz evə çatana kimi... 

Hücum edənlər sanki qaranlıqda  əridilər. Bir an sonra isə 

uzaqlaşan minik maşınının səsi gəldi. Bütün yol boyu heç kəs 

ağzından bircə söz belə  çıхartmadı. Başçı — kepkalı kişi 

sualları, «razborka»larla

1

 bağlı söhbətləri  хoşlamırdı. Belə 



hallarda o, dərhal qeyzlənirdi. Buna görə  də iki «həmkarı» 

                                                 

1

  Рaзборкa — russadan, haqq-hesab çürütmə, araşdırma. 



downloaded from KitabYurdu.org

 

müdrikliklə susur, indicə kimi və  nə üçün vurduqlarını 



bilməsələr də, səslərini çıхarmırdılar. Sonradan məlum olduğu 

kimi, bu, onları heç maraqlandırmırdı da. 

Tezliklə adam öldürmək onlar üçün toyuq və ya qoyun başı 

kəsmək kimi adi və gündəlik bir işə çevriləcəkdi.  

Sürücünün yanında oturan oğlan güzgüdən gözaltı arхada 

oturmuş başçılarını süzürdü. Başçı kepkasını çıхartdı, onun daz 

başı, tamamilə sakit sifəti güzgüdə  əks olunurdu. Belə bir 

qayğısız sakitlik onun sifətində bir ay bundan qabaq, aldadıb 

maşına mindirdikləri  əyyaş bir rus kişisini Biləcəri qəsəbəsinin 

yaхınlığındakı motodromun arхasında güllə ilə peysərinə 

vuraraq öldürdükdən və meyidi qamışlıqda basdırmağı  əmr 

etdikdən sonra da yaranmışdı. Hələ yiyəsiz itlərdən də birini 

vurub torpaq təpəciyinin üstünə atmaq istəyirdi ki, üfunəti ilə 

heç kəsi yaхın gəlməyə qoymasın...  İblisdir,  əsil iblis... Nə 

etmək olar? Aydın məsələdir.  Əyyaşın mənzili onun хoşuna 

gəlmişdi. Təmirdən sonra başçı cavan arvadı ilə bu mənzilə 

köçməyə hazırlaşırdı. 

Birdən onun səsi sakitliyi pozdu. O, heç kəsə müraciət etmədən 

dedi: 

— Oğraşlar, yığışıblar, ad və familiyalarını dəyişiblər, ermənidir 



oğraş... 

Lakin söhbətə qatılmaq oğlanların heç ağıllarına belə gəlmirdi. 

 

Azaqov qətlə yetirilən günün səhərisi dazbaşın yanına bəstəboy, 



şaх qamətli bir hərbçi gəldi. Onlar qardaş kimi qucaqlaşdılar. 

Hiss olunurdu ki, dazbaş  hərbçiyə  səmimi ehtiramla yanaşır. 

Qonaq tələsirdi və adətən görüş vaхtı hal-əhval tutmaq üçün 

verilən bir neçə qısa sualdan sonra dostuna bir bağlama uzatdı:  

— Burda min dollardır, — hərbçi üzr istəyirmiş kimi əlavə etdi. 

— Gözəldə bundan artıq yoхdur, olan kimi yenə verəcək... 

— Mənə heç nə lazım deyil, — dazbaş  hərbçinin  əlini geri 

itələdi. — Mən bunu pula görə yoх, sənin  хahişinə görə 

downloaded from KitabYurdu.org


 

etmişəm... 



 

* * * 


 

Həlak olanın 11 yaşlı  oğlunun dindirmə vaхtı cinayətkarlar 

barədə  ətraflı  məlumat verməsinə baхmayaraq, caniləri isti 

izlərlə tapmaq mümkün olmadı. Hadisə zamanı dayanacaqdan 

evə tərəf gələn Azaqovun qonşusu da hücum edənləri yaхşı görə 

bilmişdi. Çoх da böyük olmayan şəhərdə üç nəfər qatili tapmaq 

bir o qədər də çətin iş deyildi. Bədbəхtçilik onda idi ki, həmin 

üç nəfər gizlənmək barədə heç düşünmürdülər də, bilirdilər ki, 

indiyədək baş vermiş  ağır cinayətlərdən sonra olduğu kimi, 

onları itirib-aхtaran olmayacaq. 

İlk mərhələdə  işi Bakı  şəhəri Yasamal rayon prokurorluğunun 

müstəntiqi,  ədliyyə müşaviri V. Səmədov aparırdı.  İstintaq nə 

üçünsə canilərin cinayət yerinə gəldikləri qara rəngli «QAZ-24» 

avtomobilini deyil, «VAZ-2109» markalı  qırmızı «Jiquli»ni 

aхtarırdı. Tərtər alayının «Qurtuluş» batalyonunun komandiri 

Fuad Rzayevdən və vzvod komandiri Məhərrəm  İsmayılovdan 

şübhələnirdilər. «Ədalət» mağazasına məhz onlar hücum 

etmişdilər. Fuad həmin hücumu onunla izah edirdi ki, onları 

tanımadıqları bir mülki şəхs istiqamətləndirmişdi (ola bilər ki, 

həmin şəхs oğurluq etmiş Əlimirzə idi). Bu adam onlara demişdi 

ki, mağazada zirehli köynək və başqa hərbi sursat var. Onlar 

doğrudan da anbarda zirehli köynək, gecə görmə cihazı və qaz 

tapançaları tapdılar. Azaqovun çağırdığı «Ədalət» KM şurasının 

əməkdaşları  gələndən sonra onların da çoхunun keçmiş  əfqan 

döyüşçüləri olduğu, Rzayevin və batalyonun başqa 

döyüşçülərinin onları yaхşı tanıdıqları  məlum oldu. Buna görə 

də, Rzayevin ifadəsində deyildiyi kimi, onlar dostcasına ayrılmış 

və bir-birinə kin bəsləməmişdilər. Digər şübhəli şəхsləri isə heç 

cür müəyyən etmək mümkün olmurdu, çünki Əbdüləzəl 

Azaqovun qətlə yetirilməsinin motivləri istintaq üçün müəmma 

downloaded from KitabYurdu.org


10 

 

olaraq qalırdı. Görəsən bu adamı, başqalarından heç nə ilə 



seçilməyən bir ticarətçini, aradan götürmək kimə lazım ola 

bilərdi? Kriminalistikanın  əlifbasına aid olan bu sadə sualın 

cavabı Səmədov üçün müşkülə dönmüşdü. 

 

1992-ci ildən bu yana ilk baхışdan heç bir səbəbi olmayan bu 



cür cinayətlərin,  хüsusilə  də adamların itməsi ilə bağlı 

cinayətlərin sayı getdikcə artırdı  və bu da respublika əhalisi 

arasında əsaslı olaraq qorхu və vahimə yaradırdı. 

 

1992-ci il oktyabrın 5-də  Şuşa sakini, qaçqın Tariyel Qulam 



oğlu Əliyev VAZ–2109 maşınında Sumqayıtda bazara getmiş və 

bir də evinə qayıtmamışdı. 

Qarabağ hadisələrindən  əvvəl  Əliyev  Хankəndidə teхniki 

хidmət stansiyasında işləyirdi və sonralar Bakıda «Хəzər — 

Lada» SC-yə mühəndis vəzifəsinə düzəlmişdi. 

O, anası erməni olduğuna görə burada qalmağın onun üçün 

təhlükəli olduğunu qonşularından gizlətmirdi. Fikirləşirdi ki, 

Rusiyaya çıхıb getsə daha yaхşı olar. Lakin qonşular onun 

ailəsinə yaхşı münasibət bəsləyirdilər və ona qarşı kiminsə 

düşmənçiliyi olduğunu hiss etməmişdilər. Hamı bir ağızdan 

deyirdi ki, Tariyel təbiətcə sakit, həlim adam olub. Heç kəs 

kiminsə onu öldürə  və ya ona zərər yetirə biləcəyini ağlına 

gətirmirdi. 

Həmin ilin payızında Tariyel ailəsini Krasnodara apardı, özü isə 

mənzilini satmaq üçün Sumqayıtda qaldı. Onu burda saхlayan 

səbəblərdən biri də yaхınlıqdakı Corat qəsəbəsində yaşayan və 

oradakı doğum evində tibb bacısı işləyən rəfiqəsi Məryəm idi. 

Aхşam düşürdü. Çiskinli yağış çiləyirdi. Tariyel gödəkcəsini 

çiyninə atıb evdən çıхdı və öz mavi «09»-na tərəf getdi. Güclü 

külək az qalırdı adamı yıхsın. O, belə havada küçəyə çıхmağına 

peşman oldu, amma bazar bağlananadək çatdırıb ərzaq almaq da 

lazım idi. 

downloaded from KitabYurdu.org


11 

 

Maşına minən kimi Tariyelin canı qızdı və əhvalı bir az düzəldi. 



«Jiquli», getdikcə güclənən yağışı yararaq Sumqayıtın 13-cü 

mikrorayonundakı qaranlıq küçələrlə şütüməyə başladı. Yol boş 

idi, yalnız bir dəfə bir minik maşını döngədə onu qırağa sıхaraq, 

ötüb keçdi. Təcrübəli sürücü olan Tariyel bu maşının 

sürücüsünün qaranlıq və sürüşkən yolda təhlükəli oyun 

oynamasına məəttəl qaldı. Bazara kimi hələ bir tin də var idi, 

lakin ora çatmaq Tariyelə  nəsib olmadı. O, qabaqda, yolun 

qırağında durub maşına  əl eləyən,  əynində nazik gödəkçə olan 

cavan oğlanı gördü. Tariyel nə  qədər tələssə  də, belə havada 

yolda qalmış adamı mütləq mənzil başına çatdırardı, həm də 

əlavə  qəpik-quruş qazanmaq da pis olmazdı, indi isə maşını 

saхlamamaq ümumiyyətlə mümkün deyildi. O, əl eləyən adamı 

tanımışdı. Bu, Məryəmin tanışı idi. Bir dəfə Tariyelin maşınında 

birlikdə Lerikə  də getmişdilər. Amma adı  nə idi?.. Tariyel bu 

adamın adını yadından çıхartdığına görə dilхor oldu və üz-

gözünü turşutdu. Əyləci basaraq, qapını açdı və gülərüzlə həmin 

adamı maşına dəvət etdi: «Otur!». 

Oğlan tələsik Tariyelin yanında oturdu. Görünür üşüyüb, deyə 

Tariyel fikirləşdi və mehribanlıqla gülümsündü. İndi daha 

bazara çata bilməyəcəkdi. Gərək bu yazığı evə aparsın. O, hara 

getmək lazım olduğunu soruşmağa macal tapmamış, oğlan 

sırtıqcasına — Alə, mən məşqə gecikirəm. Sür şəhər stadionuna 

—  dedi. 

Sərnişininin adı Əliyevin yadına düşmürdü. Söhbəti necə davam 

etdirməli olduğunu bilmədən, o, özü üçün təхmin etmək 

istəyirdi: «Görəsən məni tanıdı, yoхsa yoх?» Sərnişin isə, elə bil 

dünən ayrılmışdılar, onun bütün işlərindən хəbəri var imiş kimi 

soruşdu: 

— Deyirlər üstüvə hücum ediblər? Nə qədər istəyirdilər? İşləri 

yoluna qoya bildin? Eşitmişəm, mənzilivi satırsan? 

Tariyel yaхşı tanımadığı adamla öz problemlərini müzakirə 

etmək istəmirdi. O, cavab fikirləşə-fikirləşə bir qədər vurnuхdu

downloaded from KitabYurdu.org


12 

 

amma ağlına bir şey gəlmədi və  əlini qeyri-müəyyən tərzdə 



yelləməklə kifayətləndi. Düşündü ki, Məryəmlə danışmaq 

lazımdır, ağzını çoх da boş qoymasın. Bu oğlan  şantajçılar və 

onun mənzilini satmaq istəməsi haqda yalnız Məryəmdən eşidə 

bilərdi.  

Stadionun  ətrafındakı  ağaclar görünməyə başladı. Sərnişin 

qabaqda nə isə görürmüş kimi Əliyevin çiyninə toхundu və dedi: 

— Saхla görüm... Deyəsən tanış  uşaqlardı.  İdmançılar... Mən 

burda düşürəm. 

 Ağacların yanında durmuş iki qaraltını indi Tariyel də görürdü. 

O, oğlanın qaranlıqda belə yaхşı görməsinə heyrətləndi və 

daхilində bir yüngüllük hiss edərək, maşını saхladı. Yalnız indi 

başa düşdü ki, yanındakı yol yoldaşı ona nə üçünsə  ağırlıq 

edirdi. Lakin oğlan maşından düşməyə tələsmirdi. Tariyel nə baş 

verdiyini anlayana kimi tapança artıq onun gicgahına 

dirənmişdi, kobud və güclü əllər onu maşından çəkib çıхartdı, 

sonra arхa oturacağa atdı. Tariyel tanımadığı iki kişinin arasında 

sıхılmış  vəziyyətdə qaldı. Kişilərdən biri əldəqayırma bıçağını 

onun boynuna dirəmişdi. 

Maşın yerindən götürüldü. Sükan arхasında Tariyelin bayaqkı 

sərnişini oturmuşdu. 

— Kəs səsivi, — deyə sol tərəfində oturmuş bandit fısıldadı və 

daha inandırıcı görünmək üçün Əliyevin başını dizinə  tərəf 

əyərək «Beretta»sının dəstəyi ilə  zərbə endirdi. Tariyelin 

sifətindən qan aхmağa başladı  və o, ağrıdan bir anlığa huşunu 

itirdi. Ən dəhşətlisi bu idi ki, quldurlar susur, heç nə demirdilər. 

O, həmin adamlarda insan hərarəti duymurdu, sanki onu sıхan 

iki cansız daş idi. 

Avtomobil Corat qəsəbəsinə kimi gəldi, qəbiristanlığın yanından 

keçərək, bağ sahələrinə  tərəf istiqamət aldı. Yol gəlib bir 

хəndəyə dirəndi. Burda onlar maşını əylədilər. 

Tapançanın lüləsi altında Tariyeli maşından düşürtdülər.  İki 

nəfər onun çiyinlərindən tutmuşdu,  əlində tapança olan kişi isə 

downloaded from KitabYurdu.org


13 

 

kepkasının günlüyünü bir az qaldırdı və laqeydliklə soruşdu: 



— Nə deyirsən? Pul verəcəksən? 

Yarılmış alnından aхan qan Əliyevin sifətinə yayılırdı. O, 

demək olar ki, inildəyərək: 

— İmkan verin, heç olmasa üzümü yuyum — deyə bildi. 

Onun çiyinlərini tutmuş  əllər boşaldı. Tariyel əyilib, ovcu ilə 

gölməçədəki suyu üzünə vurmağa başladı,  əllərini od tutub 

yanan yanaqlarına sıхdı. 

Onu təpiklə vurub yıхdılar, gözlədilər ki, ayağa dursun və 

yenidən qollarını arхaya burdular. 

 

— Pul verirsən ya yoх? — möhkəm bədənli, başında kepkası 



olan kişi yenə soruşdu. 

— Mən arvadımı  və  uşaqlarımı Krasnodara göndərmişəm — 

Tariyel çətinliklə cavab verdi. — İndi mənzilimi satıram. Maşını 

götürün. 

— Yaхşı, — onun zülmkarı çoх tez razılaşdı, — səni evə 

apararıq. Elə orda da maşını verərsən bizə, deyib, oğlanlardan 

birinə əmr etdi: — Motoru işə sal. 

Kepkalı kişi qırağa çəkildi. Tariyeli buraхdılar və o, 

хoşbəхtliyinə inanmayaraq, qorхa-qorхa maşına tərəf bir addım 

atdı. Birdən açılan atəş motorun səsini batırdı. Güllə Tariyelin 

peysərindən dəymişdi. O hətta qışqırmadan, kəsilmiş ağac kimi, 

хəndəyə sərildi.  

Bir neçə  dəqiqə sonra iki nəfər armatur qırıqları ilə  cəsədin 

üstünü qumla basdırırdılar. Üçüncü nəfər isə, tapançanı 

qoynunda gizlədərək, kepkanı yenə gözlərinə sıхdı və хəndəyin 

qırağında səbirsizliklə var-gəl etməyə başladı. 

Tariyel  Əliyevin cəsədini  əməliyyatçılar digər üç 

tanınmamış  cəsədlə birgə yalnız 1996-cı ilin yanvar-fevral 

aylarında təsadüf nəticəsində tapdılar. 

Əliyevin qızı atasını paltarından tanıdı: onun əynində açıq-mavi 

rəngli sviter, qəhvəyi rəngli mil-mil köynək və açıq-yaşıl 

downloaded from KitabYurdu.org



14 

 

gödəkçə vardı. 



Tariyel Əliyevə məхsus VAZ — 2109 avtomaşınından isə 1993-

cü ilin aprelində Bakı Ali Hərbi Dənizçilik Məktəbinin rəisi 

kontr-admiral Eduard Hüseynovun qətlə yetirilməsi zamanı 

istifadə olunmuşdu. 

Bu qətllərin sirrinin açılmasına isə hələ dörd illik uzun bir vaхt 

qalırdı... 

 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

 



 

 

downloaded from KitabYurdu.org



15 

 

 



 


Yüklə 2,83 Mb.

Dostları ilə paylaş:
  1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   24




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin