Kitab-ibrahim-esas Layout 1
Yüklə 4,35 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Elnarə Ömərova,
İbrahimin həyat yoldaşı ÖLÜM SEVİNMƏSİN QOY... Şirin bir xatirətək qalacaqdır dünyada Sevərək yaşayanlar, sevilərək ölənlər. Səməd Vurğun Ç ox çalışırdın, çox işləyirdin. Evə gec, yorğun gəlirdin. Axşam qapı döyülən kimi uşaqlar yataqlarında olsalar da, “atam gəldi, atam gəldi” deyib qapıya qaçırdılar. Onları görəndə yorğunluğunu da unudurdun. Evinə, ailənə çox bağlı idin. Hara getsəydin, geri dönəndə “adamın öz evi” deyirdin. Nə vaxtdır dönmürsən… Yayda işinin çoxluğundan istirahətə də qısa müddətlik gedir‑ dik. Amma bu yay fərqli oldu. Demək olar ki, bütün yayı gəz‑ dik, əyləndik. Elə bil hiss eləyirdin ki, tez ayrılacaqsan bizdən. Yanvar ayında öz facebook səhifəsində status paylaşmışdın: “Bir gün gəlir qərar verməli olursan, getmək və qalmaq. Necə də çətindir... Bir‑birinə bu qədər yaxın və uzaq sözlər – getmək və qalmaq... İnsan bəzən zamanın durmasını, hər şeyin A Ğ L I N Z İ R V Ə S İ N D Ə S Ö N Ə N B İ R Ç I R A Q 248 olduğu kimi qalmasını arzulayır. Amma bizdən asılı olmayan obyektiv və subyektiv səbəblərdən qərar vermək zorunda qa‑ lırsan... Bu qərarına sevinənlər, kədərlənənlər, hə a daş kimi soyuq baxışlarla qarşılayanlar da olur, amma qərarın yükünü sahibi çəkir...” Dostlarından birinin: “Qardaş, Allah amanında! Yolçuluq haraya?” ‑sualına: “Salam, qardaş... Bu gedişlə, deyəsən göylərədir...)”‑ cava‑ bını yazmışdın. …Özünə dostlar qazanmışdın. Yaşından, vəzivəsindən asılı olmayaraq, fərqli xarakterlərə malik dostlar. Anana həmişə de‑ yirdin: “Ay ana, mənim dostlarım atamın dostları kimi deyil, ziyalı, əsl dostlardır”. Dostlarına qarşı səmimi bağlılıq, doğ‑ malıq hissi var idi səndə. Təbii ki, bu, qarşılıqlı idi. Deyirdin ki, “mən dostlarımın, sevdiyim insanların uğu‑ runa həmişə sevinmişəm, öz uğurum kimi baxmışam. Nə yaxşı ki, sevdiyim insanların sevincinə sevinə bilirəm. Bu, bizə Ulu Tanrının ən böyük mükafatıdır!” Yeni işə təyin olunandan sonra işinin çoxluğuna baxmaya‑ raq, onlarla daha sıx görüşürdün. Bəlkə də daha uzaq mənzilə köçəcəyini hiss edirdin. ...Hər dəfə ananla, uşaqlarla “yeni mənzilinə” baş çəkəndə dostlarının gətirdiyi gülləri görürəm. Onlarla qarşılaşıram. Unutmayıblar, unutmurlar... Hər şey eynidi...baxışların, duruşun, təkcə görüş yerin, “evin” dəyişib. Biz ağlayırıq, sən gülümsəyirsən... Artıq sənin üçün dayanan zaman Mənimçün dolanır... Gun olur axşam. Vaxt kecir... sən məndən uzaqlaşırsan, Mən sənə günbəgün yaxınlaşıram. |