Lənət! Bakı 2011
Yüklə 1,56 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Şahin Xəlil. “Oxuyana lənət!” Bakı, 2011. Tel: (+ 994 51) 816 57 01 (+ 994 55) 563 33 41
- İtirilən Allah
- Fahişəlik düşüncədə doğulur
|
1
2
Şahin Xəlil
Oxuyana ...lənət!
3
Designed by Ferat Redaktor: Ferat
Şahin Xəlil. “Oxuyana lənət!” Bakı, 2011. Tel: (+ 994 51) 816 57 01 (+ 994 55) 563 33 41
Kitabda onun alternativ üslubda həm nəsr, həm də nəzmlə yazdığı yazılarını oxuya biləcəksiniz. Bu kitab onun ilk kitabı “Adsız yol” dan sonrakı - ikinci kitabdır. Kitab satış üçün nəzərdə tutulmayıb. E-book şəklindədir. Ətraflı məlumatı rəsmi səhifələrdən ala bilərsiniz. facebook.com/writerferat facebook.com/sahinxalil
© Şahin Xəlil, 2011 4
“Özünü ağıllı bilib, məni oxuyana lənət! Mən sənə maraqlı heç nə verməyəcəyəm. Məni dərslik kimi oxuya lənət! Mən sənə əxlaq verməyəcəyəm. Məni ədəbiyyat kimi oxuyana lənət! Mən sənə heç nə söz vermirəm. Məni vaxt öldürmək üçün oxuyana lənət! Məndən duyğulu heç nə gözləmə. Səni ağlatmayacağam. Əvəzində güldürəcəyəm. Sən heç bu vaxta kimi özünlə bu qədər yaxın olmamısan. Məni qınamaq üçün oxuyana lənət! Bu kitab sənin güzgündü. Göstərdiklərimi danmısan bu yaşa kimi. Amma bu gün, elə bu dəqiqə möhkəm bir sillə ilə ayıldacağam səni. Məni sona çatdırmadan, yarıda buraxan oxuyana lənət! Bu bizim dueldi. Dueldə isə qalib bir nəfər olmalıdı. Məcbursan atəş açmağa! Yoxsa sənə açacaqlar. Qaydalar aydındı? Yox deyib oxuyana lənət!”
5
İntihar günü ............................................................................................ 6 Güzgü (18+) ........................................................................................... 9 İtirilən Allah ...........................................................................................10 Fahişəlik düşüncədə doğulur ................................................................. 11 İki qat nokaut ......................................................................................... 13 Bir cinayətin “P.S.”i .............................................................................. 15 Mən bir yazıyam .................................................................................... 17 Mona Liza kimi ...................................................................................... 19 Dünyanın sonuncu sakini ....................................................................... 20 Üçüncü günün ........................................................................................ 21 Sən “O” deyilsən .................................................................................... 22 Qeyrət ( Yalan trilogiyası ) ..................................................................... 24 Dialoq ( Yalan trilogiyası ) ..................................................................... 27 Yalançı ( Yalan trilogiyası ) ................................................................... 29 Murdar sevgi-1 ( trilogiya ) .................................................................... 31 Murdar sevgi-2 ( trilogiya ) .................................................................... 32 Murdar sevgi-3 ( trilogiya ) .................................................................... 34 Çox sonralar... ( Nostalji trilogiyası ) ..................................................... 37 Araba sahipinden satılıktır ( Nostalji trilogiyası ) .................................. 40 Zibilxana ( Nostalji trilogiyası ) ............................................................. 43 Epiloq ..................................................................................................... 45
6
Bu hadisə şəhərin mərkəzi küçələrinin birində, yayın istisində, günorta baş verdi. Qoca bir arvad səndələyə-səndələyə pillələri qalxırdı. Bir əli sürahidən yapışmışdı. Digər əli isə dizlərindən aşağıda, torba sürüdürdü. Belinin donqarı onu bu kökə salmışdı. Qalxmaqdaykən nəsə astadan söyür, deyinirdi. Nəhayət pillələr bitdi. Beş pilləli nərdivanı qalxmaq yarım saatını aldı. Çardağa, ordan dama çıxdı... - Ora baxın, ora baxın... Ağ maykalı yeniyetmə barmağıyla damı göstərərək qışqırırdı. Camaat damın kənarında oturan qarını gördülər. Əllərini gözləri üstündə tutub, diqqətlə qarıya baxıb təəcüblənir, bir-birləri ilə nəsə danışırdılar. Nədənsə hər baxan yoluna davam etmək əvəzinə, elə yerindəcə durub, hadisələrin gedişatını bilmək,i zləmək istəyirdi. Bir xeyli adam toplaşmışdı küçəyə. Hamıda sual dolu nəzərlərinı damdakı qarıya tuşlamış, onun dama qalxma səbəbini tapmağa çalışırdılar. Eynəkdə olan bir gənc oğlan ucadan dedi: - Polis çağırın, özünü atmaq istəyir! Boz maykada olan digər gənc oğlan etiraz etdi: - İntihar etmək istəyirsə, bəs niyə oturub? Uşaq anasının əlindən dartıb soruşdu: - Ana, Karlsondu ? Yanlarında duran orta yaşlı qızıldiş kişi ucadan güldü: - Hə,balaca... Əvvəllər damda Karlson yaşayırdı, indi qarı. Başqa bir kişi qızıldişin gülüşünə qüvvət verdi: - Görəsən bu da uça bilir ? Saçları səliqə ilə daranmış qız əsəbi tonla: - Camaat özünü öldürmək istəyir, siz amma burda gülürsüz! Qızıldiş cavab verdi: - Cəhənnəmə öldürsün, mənə nə? Beləliklə mübahisə başladı. - Yazıq deyil, günah deyil? - Ay başına dönüm mənə nöş deyirsəne buları? Mən xahiş etmişəm ondan çıxsın dama, özünü atsın ? - Kim dedi axı atır özünü ? - Bəlkə sən də elə bilirsən ki bu qarı Karlsondu, hə? Ha-ha-ha... - Onu demirəm. Deməyim odur ki, hələ bilinmir ki, o qarı ora niyə qalxıb! - Sən gicsən? Necə yəni niyə qalxıb? Bu boyda yer azlıq edib ona ki,damda gəzsin ? - Ude polis, polis... Qarının dama qalxması xəbərini verən uşaq bu dəfə polis əməkdaşlarını göstərərək, sevinclə qışqırdı.
Polislər camaatı itələyə-itələyə düz damın altında dayandılar. Bir az hündür olanı soruşdu: 7
- Nə olub burda? O arvad ora niyə qalxıb? Eynəkli gənc cavab verdi: - Bilmirik. Bizə də maraqlıdı ki, o qarı dama niyə qalxıb. Polislər qaşqabaq tökdülər. Hündür olanı dama baxıb qışqırdı: - Ay arvad, düş aşağı tez ol! Sonra paqon yoldaşına: - Harda gic var bizi tapır da! Qarıdan cavab gəlmədi. Hündür boy polis əməkdaşı bu dəfə daha qəzəblə bağırdı: - Ay arvad, bizi ora gətizdirmə, düş tez ol aşağı! Qarıdan yenə səs gəlmədi. Səliqəli daranmış qız polis əməkdaşlarına yalvarırmış kimi: - Siz Allah, qoymayın özünü atsın- dedi. Qızıldişlə həmcinsi keçəl məzəmmətlə əlavə etdilər: - Hə,hə atmasın, axı biz onun uçmasını gözləyirik. Yerə düşsə biletimiz batar. Polislərdən nisbətən kiçik boylusu nifrətlə qızıldiş və keçələ baxdı. Baxışların arxasında duran sözləri anlayan keçəl qızıldişin qoluna dirsəyi ilə yavaşdan vurdu. O da bu ehyamı anlayıb ciddi sifət aldı. Polis əməkdaşları dama qalxmağı qərar verdilər, amma öncə FHN-i hadisə yerinə çağırmağı da unutmadılar. On iki dəqiqə sonra FHN yanğınsöndürən və təcili yardım maşınları ilə gəldi. Polis əməkdaşları bu zaman ərzində artıq damda idilər. Yerdən onları görmək elə də çətin deyildi. Qızıldiş telefonunun kamerasını dama tuşlayıb hazır vəziyyətdə intihar səhnəsini gözləyirdi. Onu qoşulanlar da az deyildi. Bəziləri hətta qarının intihar edib-etməyəcəyindən mərc də gəlirdilər. FHN əməkdaşları camaatı damın altından kənara qovub yanğın bezi açdılar. Hamının gözü damda idi. Hündürboy polis damın kənarında arxası onlara heykəl tək otumuş qarının beş addımlığında əyilib sakit səslə dedi: - Ay xala, lazım deyil. Bu yaşda, bu başda sənə belə ölüm yaraşmaz. Əlini bəri elə... Qarıdan səs çıxmadığını görüb,nisbətən kiçik boylusu daha mehribanlıqla əlavə etdi: - Xalacan, kim dəyib xətrinə? De bizə, gedək canını alaq. Ölüm çıxış yolu deyil.
Qarı isə susurdu... Polislərin əsəblərini lap tarıma çəkirdi susqunluğu. - Bax tərpənmə, indi mən sənə yanaşıb, əlindən tutacağam və burdan bir yerdə düşəcəyik aşağı, amma normal insanlar kimi, pilləkanla. Tərpənmə, danışdıq? Damın altında, küçədə isə insanlarların sayı durmadan artırdı. Hər kəs həyəcan içində gözləyirdi. Televiziya kanalları da, birbaşa yayımla hadisələri efirə verirdi. Jurnalist camaatın fikrini öyrənmək üçün mikrafonu ona-buna uzadıb sorğu-sual edirdi. Xəbər şəhərə sızdığından, yaxınlıqda olan bütün dükan sahibləri
8
dükanlarını bağlamış bura, intihara baxmağa gəlmişdilər. Böyükdən kiçiyə hamı maraqla dama baxırdı. Hündürboy polis əməkdaşının qəfildən onun əlindən yapışması qarını bərk diksindirdi. Əsən əllərindən palçıq süzülürdü. Polislərin təəcüblü baxışları qarının əllərində idi. Qarı damın kənarında gül əkirdi... - Ay arvad, dəlisən? Səninləyəm e... - Tural, bu kardı... Eşitmir bizi ! Qarının qorxmuş vücudu titrəyir, göz qapaqları sürətlə qırpınırdı. Hündürboy polis əməkdaşı əl hərəkətləri ilə qarıdan burda olmasının, damda gül əkməyinin səbəbini sual edirdi. Qarı dodaqlarını bərk-bərk sıxıb hıçqırırdı. Nəhayət əsən çənəsini palçıqlı ovucuyla örtüb, ucadan hönkürdü. Tural adlanan polis əməkdaşı aşağı əyilib, təcili yardımı yuxarı qalxmağa səslədi. Tibb bacılarından kök, qırmızı yanaqlı olan qarıya sakitləşdirici iynə vurdu. Az sonra iynə təəsirini göstərdi. Toxtayan qarı ucadan dama qalxmaq səbəblərini danışdı. Məlum oldu ki, qarının oğlu 1992-ci ildə hərbi xidmətə yollananda gülləri göstərib anasına "Ana, bu güllər solmamış qayıdacağam"- deyib. Amma qayıtmayıb. Müharibədə həlak olub. Qarı isə çoxdan solmuş gülləri torpaqdan ayırmayıb, hələ də oğlunun gələcəyinə inandırır özünü... Həkimin "bəs damda niyə əkirdiz gülləri?" sualına isə qarı gülümsəyib dedi: - Gəlmir...Dedim bəlkə şəhər dəyişib, evi tapa bilmir, azıb. Mən də gülləri damda əkdim ki, bəlkə qoxularını duyub,evi tapar. İntiharın baş verməməsi səbəblərini damdan aşağıda yığışan heç kəs bilmədi.Hətta o qızıldiş də.Qarını təəcili yardıma qoyub apardılar. Damda çoxdan solmuş güllər boyunlarını büküb qarıyla vidalaşırdılar.
9
önəmi olmayan axmaq kimi göstərdin mənə məni. Allah verdi, sən çəkib aldın. Ciyərlərin tutduğu qədər nəfəs çəkib tüfürdüm sənə! "Olmur gülüm, olmur bu şəhərdə arzulara çatmaq! Bu şəhərin güzgüsü çatlaq ! Bu ölkənin sifəti yaltaq ! " Səcdələrim oldu yazı masası. Nə verdiz mənə? Məlikməmməd oxuyub, yalandı dediniz! Söyüş öyrədib, ayıbdı dediniz. Siqaret aldırıb, ziyandı dediniz. Qəhrəmanları cındır düşüncələrdə qəhbədən bətər, hansısa qəhbələri şöhrət etdiz. Nədi "qəhbə" söyüşdü? Səni hər gün mədəniyyətlə və böyük məmuniyyətlə söyürlər. Əziz Nesin kimi intihar etmək üsullarından bir-ikisini də mən əlavə edim? Yox, əziz oxucu, yox! Sənin əgər ruhun ölübsə, intiharına ən azı təəcüblü bir "Aaaa..." belə eşitməyəcəksən! Səni yedirdib, içirdib, geyindirən hər kəsin "zad"-ında sabunla növbə gözləyirsənsə, mənliyin qürurunun öldüyünə ağlayır. Sevmək, sevilmək istəyirsən hamı kimi. Özünə oxşamışlar kimi. Nitşenin "müasir heyvan "ları kimi. Niyə? Hər sənə kərkinəndən sevgili, hər sənin altına uzanandan arvad olmur! Demaqrafik inkşafda olan rolundan və törəmələrinə axmaq sevgi macəraları haqda danışmaqdan başqa nə bacaracaqsan ki? Sıradan olub milyardlardan bir heç olub yaşayacaq və 2-3 cüt gözlərin acısı ilə yox olacaqsan. Xatirələr qaralaması ilə arada düşəcəksən yada və bir gün heç o qaralaman belə xatırlanmayacaq. Ən pisi bilirsən nədi? Sən hələdə özünü nəsə bir şey hesab edirsən dünyada. Burax dünyanı, burax ölkəni, şəhəri, qohumları... Bir şey ola bilərsən, amma ev qapısının astanasına kimi. Dünyada nə çox... Adın nədi? Fuad? Aynur? Tofiq? Dünyada nə çox Fuadlar, Aynurlar, Tofiqlər... Bir şeysənsə dünya üçün ol! Zorlamağı bacar beyinləri, qulaqları, gözləri. Qoy heç olsun həyatın, cəhənnəm olsun sevgilin, iylənsin ətrafındakı çürüntülər. Sən mübarizəndə ol həmişə ! Lazım deyil dövlət mükafatları, nobel, oskar, qremmi və bu kimi mükafatlar və həmin mükafatlarda "Mən bu mükafata görə filankəsə minnətdaram" deməyin. De "Mən Allahın ən gözəl əsəriyəm və onun seçimidi bu yer". Allahın səninçin seçdiyi yer isə televizor qarşısında oturduğun o kreslo, məşuqə ilə qızınıb, arvadını evdə nigaran buraxmağın, damara yeritdiyin saxta cənnətlər, feysbukda gic-gic statuslar yazmaq, sərxoş vəziyyətdə maşın altda qalmaq, silah, çərçivə, sərhədlər düzəltmək deyil ! Sən əgər nəyə qadir olduğunu bilsən onda dünya üçün bir şey ola bilməyi bacaraqsan. Nə qədər ki, bunu bacarmırsansa, söy məni və yuxarı pəncərəndə görünən pornoqrafik saytlara baxmağına davam et.
10
İndi gülürəm... Nə vaxtsa nəyəsə belə ürəkdən güldüyümü xatırlamıram. Məni güldürən səbəb bəlkə də sizi ağlada bilər. Cizgilərim ağrıyır. Unudulmuş təbəssüm qonağı onları kökləyib araladıqca. Ətrafımdakı insanların sual yağdıran baxışları belə vecimə deyil. Gülüşüm deyəsən səhər tezdən özümü güclə soxduğum metro vaqonunda olan heç kəsin xoşuna gəlməyib. Hətta dəxilsiz "Ulduz" stansiyasında tez-tələsik vaqonu deyinə-deyinə, bir-birinin ayaqlarını tapdalaya- tapdalaya düşüb, elə ordaca durub növbəti vaqonu gözləməyi mənim gülüşümdən daha xoş olduğunu özlərinə inandıranlar oldu. Bu məni daha da həvəsləndirdi gülməyə. Yanımda duranların gözlərindəki zəhrimar, qaşlarının düyünü, astadan söymələri indi mənə ilham idi gülüşə. O vaqonda tək düşmən var idi hamı üçün. Mən! Qırx yaşındakı qəhvəyi ətəkdə, optik eynəkdə olan xanımın beş il öncə onu atıb gedən əri. Əsmər olub saçlarını saraltmaq istərkən yandıran göy göz xanımın rəngi. Maaşını dörd aydı ala bilməyən fəhlənin müdürü. Gecənin yorğunluğunu çeynədiyi saqqızdan çıxardan fahişənin üstündən düşmək istəməyən sırtıq müştərisi. Dünənki qumarda uduzan yekəqarın, lopa bığ, pota boy qumarbazın heç cür gəlməyən üçüncü "altısı". Qonşuluqda qalan gözəlçənin onunla yataqda nələr edəcəyini düşünən ağ ketdə olan yeniyetmənin fantaziyalarını puç edən atası. Oxuduğu romandakı qəhrəmanını öldürən qəddar yazıçı. Mürgülüməyə çalışan tələbənin arzusuna tüfürən sürücünün əyləci. Onları aldadan şeytan. Canlarını alan Əzrail. Düşmənləri erməni, israil... Əcdadlarını söyən Darvin. Tanrılarını söyən Nitşe. Zəifliklərini söyən Hitler. Tərgidə bilmədikləri siqaret, narkotik, burun eşələmək, dırnaq çeynəmək, qeybət etmək... Mənəm bunların hər birisi. Bircə gülüşlə bir ömürlük azuqə yığdığımı anladım gülüşə. Nəhayət vaqonun saqqalsız ağsaqqalı ucadan bağırdı. Bu bağırtını qətiyyən gözləməyən yanındakı qız yerindən dik atıldı. Qocanın gülüş hədiyyəsini məmnuniyyətlə qəbul edib gülüşümə qatdım. Qoca isə təslim olmaq niyyətində olmadığını aydın olmayan sözləri bağıraraq sübut etmək istəyirdi. Amma növbəti bağırtısı ağzından uçan protez dişləri müşayət etdi. Bayaqdan bəri məni öldürməyə hazır olan vaqondakıların qəh-qəhi mənim gülüşü eşitməz etdi. Pərt olmuş qoca növbəti stansiyada vaqondan qanad açıb uçdu. Növbəti stansiya da mən də, düşdüm. Arxaya baxmadan dəli bir gülüşlə ekskalatora addımladım. Amma əminəm ki, vaqondakılar arxamca yenə axmaq baxışlardakı sual və nifrətlə boylanmışdılar. Çünki, onların heç biri mənə hələ gülüşə başlamamışdan öncə fikir verməmişdilər, qulaq verməmişdilər gülüşümə səbəb olan dialoqa. Vaqona soxulanda yanımda duran cütlüyün söhbəti: Qız: -Allahı itirdim! Oğlan: -Hansı Allahı ? -Boğazımdakı... -Eybi yox,təzəsini alarıq .
11
Onu oteldə gördüm sonuncu dəfə. Otelin 12-ci nömrəsində. Anadan gəlmə çılpaq şəkildə. Yanaşdım... İçki qoxusu gəlirdi nəfəsindən. Bir az da yanaşdım. Qoxu yox oldu... Bədənindən gələn itburnuya oxşayan ətirlə doldu burnum. Baş tərəfində, yerdə oturdum... Sağ gözünü bir balaca aralayıb baxdı, yumdu. Sinəsini önə verib, gərnəşdi... Gözübağlı gülümsədi, dərhal da o gülüş azdı simasında, itdi... Yatırdı. Baxırdım... Xəstə fantaziyalarımı doyduran qadın idi o. O, özü belə bilmədən hər gün mənimlə müxtəlif pozalarda sevişirdi. O, mənim sevgim idi. Yorğanaltı, tualet, dam, gözdən iraq sevgim. Mahnımız da var idi hətta. Vallarda yaşayan mahnımız. O əsrarəngiz idi. O ayaqlarda naxış çəkib, sütun kimi qorumaq olardı. O dodaqlardan öpməklə impotensiyadan belə sağalmaq olardı. O gözlərə baxmaqla xöşbəxtlikdən dəlirmək olardı. O qadın idi. Varlığımdan xəbəri olmayan mənim, bir də lənətə gəlmiş şəhərin qadını. O şeytan idi. Hər bir qadının həsrətlə tamaşa etdiyi döşə, başa, saça, duruşa, baxışa, yerişə, gülüşə sahib şeytan. Mən Allaha onunla xəyanət edirdim. Mən bütün tərbiyəmə, əxlaqıma, çərçivəmə onunla xəyanət edirdim. Mən onu sevirdim. Və bu mənim ən böyük sevgim idi. Hər şeydən, hamıdan üstün sevgim. Onu görüm deyə saatlarca evinin önündə gözləyirdim. O mənim iyrəncliyim idi. Hər bir hissimdə var idi. Hər hüceyrəmin, hər bir molekulunun parçalandığı atomunda, son nöqtəsi olan nirvanasında belə var idi. Hər onu əvəzlədiyim fahişə ilə son damla spermaya kimi sevişsəmdə, o sperma da belə o var idi. Dırnağa, tükə qədər qədər sevirdim onu. Qova bilmirdim onu... Heç bir tərəfimdən qova bilmirdim. Hər yerimdə və olduğum hər yerdə idi. Və gözəl bilirdim, anlayırdım ki, tək deyiləm. Bu şəhərin kişiləri bir yana, hətta arvadları belə onunla yatmaq arzusunda idilər. Necə anlayırsız, anlayın. Sevgimdən utanmırdım. Sevməkdən utanmırdım. Hər səhər əlində güllər küçədə görünərdi. Hara getməsini heç kim bilməsə də hərə öz fantaziyasına uyğun bir şeyə əmin etmişdi özünü. Kimisi deyirdi gül satıcısıdı mərkəzdə, kimisi deyirdi katibədi və s. Amma hər "kimsənin" özünə əminliklə təlqin etdiyi bir şey var idi ki, o gündə ən azı 3-4 ü ilə yatır. Hətta bir-iki dəfə lapdan ona “Salam” verən sərxoşlar belə qıraq-bucaqda onunla yatdıqlarından goplar uydurur, bu goplarla öyünürdülər. Mən isə sevgilimin fahişə olmadığına əmin idim... Dekabrın 19-u idi. Axşam tərəfi, hava qaralmaq üzrə olan vaxt. Qar da yağmışdı. Blokun ağzında durub, görməmişliklə qara tamaşa edirdik. Yerə oturmağını gözləyirdik ki, başlayaq qar topuya, bir birinə qar yedizdirməyə. Natiqin maşını göründü küçənin o başında. Tünd qara 31-i idi. İmkanlı uşaq olduğundan hər tərəfli hörməti var idi məhəllədə. Yeddi ilə yaxın idi ki, məhəllədən toyu olan hər kəsin nişan üzüklərini özü düzəldirdi. İnsaf naminə deyim ki, kasıb cibinə görə yaxşı zərgər idi. Maşını önümüzdə saxlayıb, başını pəncərənin açıq hissəsindən baxaraq, bic- bic qımışdı. "Oturun uşaqlar, sözüm var" - deyərək, başı ilə maşının salonunu işarə etdi. Oturduq. Mamed öndə, Cavidan, Əsəd ortalarında, mən isə arxada.
12
- Heç bilirsüz nə olub ? Təəcüblə hər dördümüz Natiqin dodaqlarından çıxan sözü gözlədik, heç bir cavab vermədən. - Samirə ilə... Yəni olduq da... İndi ordan gəlirəm. Ala, bilirsüz nədi? Day dəhşət də, nə deyim. Dalbadal üç dəfə özdə. Qancıqdan doymaq olmur. Natiq ustalıqla, iştahla bir saat öncə sevgilimlə yaşadıqlarını təsvir edir, mənsə boğulduğumu hiss edir, eşitmirdim. O danışdıqca Mamed də, Cavidan da, Əsəd də ağızlarının suyu tökülə-tökülə qulaq asır, xayalarını qaşıyıyırdılar. - Oteldə qalacaq bu gün. Mənə papa zəng elədi, gəldim. Mənə baxun, kim istəyir adresi verim, getsün kef eləsin. Qaqaş canı düz deyirəm. Hə, nə deyirsüz ? Hansınız gedirsiz ? Ən çox mən istəyirdim. Və əmin idim ki, məndən də çox bu yanıqlar istəyir. Ona görə susmuşdum... - Hm, nə oldu? Qorxduz? Ay da, ala süz lap mama uşağısız e vallah. Danışanda ağzıvıza çullu dovşan yerləşmir. İndi deyirəm ki, momentdi, amma vecinizə də deyil. Ok, nə deyirəm ki, özünüz bilin. Belə şans həyatda bir dəfə olur. - Mən getmək istəyirəm !- az qala qışqırıqla dedim... P.S. Natiqin "viaqra" fırıldağının bu dəfəki qurbanı Samirə olmuşdu. Çay içmək adıyla qıza min cür dil töküb, restorana aparmış. Orda isə çay salata dönmüşdü. Salatın içində viaqra olması kimin ağlına gələrdi ki? Hansı qız bunu düşünə bilərdi ki? Sonra isə sərxoşluğa bənzər düşüncənin, yanan bədənin kimə gəldi təslim olması boş şey idi... Mən amma əl dəymədim ona. Səhərə kimi yanında eləcə uzanıb, sevgilimin yatmağına tamaşa etdim... P.S.S. Lap sonralar məlum oldu ki, Samirə cərrahdı. Yeganə uğursuz əməliyyatı hər səhər qəbrinə güllər apardığı həyat yoldaşı olub. Bunu biləndə Samirə məhlədən çoxdan köçmüş idi. Natiq isə növbəti belə murdar hərəkətinin qurbanına özü çevrildi. Etdiyi hərəkətin qarşılığı onun "orasını" kəsib, özünə yedirdərdilər yazmaq istəsəm də, elə olmadı. Ondan uşağa qaldığına görə fahişə dediyi qızı aldı... Yüklə 1,56 Mb. Dostları ilə paylaş:
|