Lənət! Bakı 2011
Yüklə 1,56 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Bir cinayətin “P.S”i
- Sən “O” deyilsən!
|
13
- Xərçəng ! Həkimdən nokauta salan zərbə... Həm də səhər-səhər. Boks karyerasında hələ heç kimdən belə ağır zərbə almamışdı. Ağlına da gəlməzdi ki, nə vaxtsa məhz həkim, həm də bu cür cılız görkəmli həkim ona belə ağır zərbə vura bilər. "İt oğlu, it! Bu cür xəbəri adama elə asanlıqla deyir ki, elə bil muştuluq istəyir. “Təəsüf edirəm” də demədi. Desəydi nə olacaqdı ki?! Heç vaxt inanmaram ki, bu dördgöz ağ xalat xəstəliyimə təəsüflənə bilər. Nəsə sifəti də tanış gəlir e... Elə bil hardasa görmüşəm bu sifəti. Yada sala bilmirəm sadəcə. Görəsən mən neçənciyəm? Məndən öncə daha neçə nəfərə belə xəbərlər deyib? Onlara da belə soyuqqanlıqla davranıb? Hm, əlbətdə... Əgər onların içində də mənim kimi həyatından məmnun, optimist, bəxtəvər insanlar olubsa daha qəddarlıqla deyib xəstəliklərini gözlərinin içinə diqqətlə baxaraq. İt oğlu it! Əlbətdə təəsüflənmir və təəsüflənməz də! Çünki o ömrü boyu oxuyub və oxumaqdadı. Gözünün nurunu alan başındakı elmlər ona ağ xalatı geydirib, bu stol başında oturdub. Aldığı maaşdan, həmkarı olan arvadından və bir də hər gün min cür xəstəlikləri araşdırmaqdan başqa heç nə görməyib. Əlbətdə onun üçün mən bəxtəvər obrazıyam. Bir kitab da oxumamış qol gücümə hər şey qazanmışam. Gəzdiyim qızları, maşınları, şəhərləri, restoranları, otelleri o yalnız yuxusunda görə bilər. Mənim bir zərbəyə qazandığım pulları bu yetimin qazanması üçün on il gecə- gündüz işləmək gərəkdi. Ərli qadınları belə başdan çıxaran hündür boy, əzələli bədən quruluşunu o ancaq hollivud döyüş filmlərində görüb. Sallanan qarnı, sısqa qolları, bəstə boyu ilə ancaq arvadı üçün ideal ola bilər. Bəlkə də hər dəfə məni televizor kanallarında görəndə, söyüb, kanalı dəyişir. Elə ona görə illərdi beyninin bir köşəsində hamıdan gizli saxladığı qeyri-normal kinini çıxardır qürurlu nidasıyla. - Xərçəng ! Ancaq bu axmaq bir şeyi unudub. Mən bir-iki ilə ölsəm də qazandığım pullar nəticələrimə belə çatacaq. Minlərlə fanatımın divarlarında, kompyuterlərinin iş stolunda şəkillərim qorunacaq. Adım şərəflə anılacaq. Amma sən? Beş dəfə reinkarnasiya ilə dünyaya gəlsən də, hər gəlişinlə yüz il yaşasanda, bundan yuxarı qalxa bilməyəcəksən! Ən adi bir məntiq ilə: “Dahi doğulmamısansa, dahi olmayacaqsan yaşayaraq!” Analiz, rentgen cavablarını götürüb, qəh-qəhə çəkdi. Gözündən yaş gəlincə, qarnı sancılanadək güldü. - Sağ olun, həkim. Ya da əlvida, həkim! - deyib, otaqdan çıxmaq üçün qapıya yanaşdı. - Bircə dəqiqə, xahiş edirəm.- həkim səslədi və stolun gözündən bir poster və qələm götürüb ona yanaşdı. - Bura imza atın, lütfən. Biz ailəlikcə sizin azərkeşinizik. Televizor kanallarında sizi görəndə çox sevinirik. Heç bir döyüşünüzü qaçırmamağa çalışırıq. Fəxrimizsiz! 14
Oğlum isə sizin şəkillərizdən öz otağının divarında kollaj düzəldib. Hətta kompyuterinin iş stolunda belə sizin şəkilinizdir. Üzgünəm xəstəliyinizə görə. Bu xəbəri mən dünəndən bilirdim və elə dünəndən bütün cəsarətimi yığmışdım bu ağrılı xəbəri bir kəlməyə demək üçün. Nə qədər çətin də olsa demək borcum idi. Allah bilən məsləhətdi. Amma bilin ki, siz bizim üçün unudulmayacaqsız! Yerində donan boksçu bu dəfə ikinci ən ağır zərbəsini aldı. Həm də eyni insandan. Posterdəki gülümsəyən rəsminə bir xeyli baxandan sonra, imza atdı. " Məndən güclü olan yeganə insana və onun ailəsinə böyük hörmətlə..." 15
Siqareti kənara atıb, bloka girdi. Bir... İki...
Üç... Dördüncü mərtəbədə lift mövcudluğu yadına düşdü. Düyməni basdı. Liftin səsi yuxarıdan gəldi. Bir az sonra qapıları üzünə açıldı. Liftə girib beş yazılan düyməyə basdı. Beş düyməsi işləmədi. Altı yazılan düyməni basdı. Altıncı mərtəbədən beşə düşüb qırmızı qapıya açarı salıb burmaq istəyəndə, qapı açıldı. Salamlaşıb ayaqqabılarını və kurtkasını eyni vaxtda çıxara-çıxara evin yuxarı başına keçib, divana çökdü. Onunla üz-üzə oturan kişi, otağın sağ küncündə stol arxasında oturub, qarşısında şorba, əlində qaşıq olan qız, ev qapısı kəndarında qapını bağlamadan duran qadın məətəl-məətəl ona baxırdılar. - Bu nədie baxırsız?- deyib pultu götürüb, kanalı dəyişdi. - Sən kimsən ?- kişi soruşdu. - Eee, yaxşı daa... Başım ağrıyır! - cavab verdi. Kişi ayağa qalxıb otaqdan iti addımlarla çıxdı. Az sonra mətbəx bıçağı ilə geri qayıdıb, bağırdı: - Rədd ol evimdən, yoxsa vuracağam! - Vur da, nə durmusan? Qız qaşığı stola atıb, otaqdan qaçmaq istəyəndə, stula ilişib, yıxıldı. Yan üstə oturub, dizlərini qucağlayıb ağlamağa başladı. Arvad qapını buraxıb otağa qaçıb, qıza qoşulub, hönkürdü. - Mən gedim yatım, yoxsa sizinlə adam dəli olar. - Nə yatmaq? A kişi, sən kimsən, nə istəyirsən bizdə ? - Eee... Bezdim eee. Az qışqırın da. Yataq otağına keçib yatağa uzandı. - Polis... Zəng vurun polisə- kişi əmr edib, onun arxasınca yataq otağına keçdi. Bıçağı əlindən buraxmamışdı. - Dur rədd ol da, ay müsəlman. Axı kimsəne sən? Dəlisən? Nə istəyirsən bizdən?
Balışı bərk-bərk qucağlayan naməlum qonaq isə cavab vermədi. Bu kişini bir az da qəzəbləndirdi. Əsəbdən pörtmüş yanaqlarından, alnından axan tər damcıları bığları arasına süzülüb itməkdə idi. - İşə düşmədik... Bu dəqiqə durub, cəhənnəm olmasan polis gəlməmiş sənin ananı özüm belləyəcəyəm, it oğlu it, eşidirsən? Cavab gəlmədi. Əvəzində qonaq otağında hıçqıran qızın astadan zırıltısı eşidildi. - Səninlə deyiləm, ay alçaq?! - deyib qolunu qaldırıb var gücü ilə yataqda uzananın başına yumruq vurdu. Qeyri-ixtiyari özü səksənib, kənara çəkildi. Səs çıxmadı... 16
Əsəbdən özünü itirən kişi bu dəfə yumruğu deyil, bıçağı işə saldı. Dalbadal beş dəfə bıçaq enib-qalxdı. Qapı döyüldü. Polis gəldi - deyib, arvad yataq otağında nələrin baş verdiyini bilmədiyindən qapını açıb, polis əməkdaşlarına yataq otağına işarə etdi. - Lənət şeytana... Burda nələr baş verir ?- qışqırdı polislərdən biri. - Əllər yuxarı! - digəri əlavə edib, tapancasını əlindəki bıçaqdan qan damlayan kişiyə tuşladı. - O... Mən... Mən onu... Mən ailəmi qorudum. Bu bizə soxulub... - kişi tövşiyərək bayıldı. 2 saat sonra... Ekspertizanın ilkin rəyi: "Öldürülən şəxs evə soxulmayıb və qapını onun üçün açıblar. Ailədə heç kimə qarşı zorakılıq edilməyib. Saxlanılan şəxs mərhumu qəddarlıqla yatan yerdə qətlə yetirib. Qətlin səbəbi naməlum olduğundan iş istintaqa araşdırılmağa verilir!" İstintaq P.S.-i: Cinayətin qurbanı və qətli törədən şəxs, hər ikisi psixoloji cəhətdən tam sağlam olublar hadisə zamanı. Məhkəmə P.S.-i: Qətlə yetirilən şəxs qətlə yetirilən binanın altıncı mərtəbəsinə hadisədən bir gün əvvəl köçmüşdü. Müəllif P.S.-i: Qətlə yetirilən şəxsin köhnə mənzili blokun beşinci mərtəbəsində idi. Yazının P.S.-i: Qətlə yetirilən şəxsin köhnə mənzili blokundakı liftdə dörd nömrəli düymə işləmirdi. O adət etmişdi bir mərtəbə yuxarıda liftdən çıxıb, bir mərtəbə aşağı enməyi. Elə belə P.S.: Adətlər insanı məhv edə biləcək ən gözəl üsuldu ! P.S.-in P.S.-i: Hər P.S.-ə inanmayın!
17
Eyy... Səninləyəm, eşidirsən? Təsdiq etmə, ay axmaq məni necə eşidə bilərsən? Görə bilirsən? Məni? Aydaa, ay axmaq, mən heç özüm özümü görə bilmirəm. Maraqlıdı sən necə bunu bacarırsan? Mənə nə lazımdı? Səni əsəbləşdirmək! Hə, ay sağ ol, məhz səni! Yan yörənə baxma, səndən danışıram. De görüm işin gücün yoxdu? Bir axmaq məni yazır, səni əsəbləşdirir, sənsə hələ də oxuyursan axmaq kimi. Oxuma, çıx rədd ol məndən! Sən gözlədiyin sevgi yazısı deyil. Boş yerə ümid etmə. Bax dedim aaa, sonra əgər mızıldasan and içirəm bu sətirə, çıxıb burdan üzünə tüfürəcəyəm. Əşi, mənə nə var e kimsən? Kim olursan ol cəhənnəmə ki... Maraqlı deyilsən mənə. Amma deyəsən mən sənə maraqlıyam hə? Ləzət eliyir təhqirlərim? Mazaxist hisslərini oyadmışam? Yaxşı, gəl özüm haqda danışım sənə... Deməli adım Kəmalədi. Nədi sən oğlan düşünmüşdün məni? Ayda, doğurdan axmaqsan. Adım Kəmalə deyil. Və mən qız deyiləm. Heç oğlan da deyiləm. Transeksual (düşündünsə axmaqlığına əmin ol!) da deyiləm. Yazıyam da... Yazı... Hərif yığını. Nəbilim cümlə, roman, hekayə, şeir, fahişə, divar, maşın, Tibet, ət çəkən. Necə gördünsə elə oyam! Mən yazıq sən axmağın və məni yazan bu alçağın fantaziyalarında canlanan adi bir yazıyam. Hə, harda qalmışdıq ? Aha, deməli özümü təsvir edirdim. Bunları edirəm ki, o axmaq fantaziyalarında məni Al Paçinoya bənzətməyəsən. Deməli belə... Onun yoxluğu mənə çox təsir etdi. Evdə onun toxunduğu nə var idisə, hamısını satdım. Unitaza qədər. Əvəzinə heç nə almadım. İndi boş evdə qalıram. Akustika yaranıb otaqlarda. Və mən bütün günü mahnı oxuyuram. Hə bir də yaman içən olmuşam deyəsən. İçirəm, oxuyuram, qusuram, taxta döşəmədəcə yatıram. Yuxuda onu görüb diksinirəm. Elə siz də görsəz diksinərdiz. Böyrəyi bir balaca qaydasında olmayanlar isə döşəməni murdarlayardı. Bilmirəm hansı heyvana oxşadım ki, təsvir edə biləsiz. Məncə elə eybəcər heyvan yoxdu. Sifətindən danışmıram. Düşək aşağı. Deməli sağ döşü deformasiyaya uğradığından, solda bir döşün yerinə iki döş əmələ gəlib. Göbəyinin üstündə isə elə murdar tük bitib ki, ilk dəfə görəndə dözməyib elə ora, göbəyinin üstünə qusmuşdum. İyrəncəm? Səndən xahiş eləmişdim məni oxuyasan? İyrənc sənsən ki, fantaziyaların hər cür eybəcərliyi ustalıqla təsvir edir. Mənə bax, ya bu dəqiqə çıxıb rədd olursan burdan ya da marağına təslim olub oxumağa davam edirsən. Ay sağ ol. Bax belə... Sən nə sözəbaxan uşaqsan. Harda qalmışdıq? Hə döşdə. Yox e, tükdə... Guya indi ağıllısan da, hə? Əmin oldun ki, mən kişiyəm. Çünki, itirdiyim onun döşlərindən yazdım. Ay axmaq bəyəm kişinin döşü olmur? Ədalətin olsun! Hə, nəisə, davam edək... Deməli onun hər şeyi pis gündəydi. Təkcə dodaqlarından başqa. Uff, kaş bircə dəfə siz də o dodaqlardan öpə bilərdiz. Anjelina Coli ata-batası ilə qələt eliyir o dodaqların yanında. Ginnesin iyirmi dörd saat durmadan öpüşən rekordçuları da biz olmuşuq. Gedib araşdırmayın. Saatı şişirtmişəm. Hə, o dodaqlarda şair olmaq olardı. Dəli olmaq olardı. Nitşe olmaq olardı. Ölmək olardı. Mən amma yazı oldum. O məni adam etmək istəyirdi. Adam kimi sevişmək istəyirdi mənimlə. Adam kimi görüşmək istəyirdi. Sizin kimi hansısa axmağın yadına nə vaxtsa düşəndə bizi varaqlayanda deyil. Qonşu
18
səhifələrdə illərlə, aylarla bir-birinin həsrəti ilə yanırdıq. Axırda isə o cındır kirpiyə oxşayan, bayquşgöz oğlanın əlində getdi. Son səsini unuda bilmirəm.. Cııırt elədi. Sonra isə onu tualetdə, istifadə olunan kağızlar arasında gördüm. Elə həmin gün gombul xidmətçi qadın onu da digər kağızlar kimi torbaya boşaldıb apardı... Belə... Sən amma elə bilirsən ancaq adamlar sevə bilir? Ancaq adamlar ayrıla bilir? Bilirsən nə var? Mən hələ sənin kimi axmaq adam görməmişəm. Özümü təsvir edərək son olaraq deyim ki, mən sənin şeytanın və vicdanınam. Buna da inandın? Sənə daha sözüm yoxdu! Eyy axmaq, saxla! Yazma! Səninləyəm e... Ya da son sözümü deyim, gözlə: “Oxuduğunuz üçün təşəkkür edirəm. Səmimi olduğum üçün üzr istəyirəm öz və yazıçımın ad... ad... ad...”. Yaxşı, yaxşı öz adımdan danışacağam. Pozma! Səmimi olduğum üçün üzr istəyirəm öz adımdan. “Ay axmaq zarafat elədim, sən kimsən ki, mən səndən üzr istəyim? Get fantaziyalarının üzrünü qəbul et!”
19
“...Bir az surrealizm var və bu bilmirəm nədir? Bu elə sənin əxlaqsızlığındır!”
...Onlar qızların gözlərinə daha yaxşı görünsünlər deyə yekə qarnını özünə sıxıb, sinəsini önə verən metroseksual arzularda boğulanlar, ev mədəniyyəti qəlibliyindən qələmi qəsdən yerə atıb, qonşu partada oturan qızın ayaqlarına açılan ürəkaçan mənzərənin ponaramasında intim hisslərini kəşf edənlər idi. Uladığı divarlarda sınanların dəli, vəhşi eqosu idi kiməsə ilişmək, döymək istəyibdə döyülmək... Divarlara, küçələrə, yollara döyülmək... Arzulara, Arzuların qardaşlarına döyülmək... Sevməyi söyərək öyrətmişdilər. Böyüyəndə söyülmək borcu bumeranq kimi qayıtmışdı. Düşüncə təkanlarının saldığı çuxurlarda qırış cızırdı rəssamlar üzlərdə təbəssümü xöşbəxtliklə sinonim edərək... Mona Liza kimi... Ərə gedəcəklər divarlara... Alacaqlar divarları... Xəyanət səhnəsinə şahid olacaq yazıq divarlar. Boğazını sığallayan kəndirin ilıq toxunuşu... Kam alacaqlar bir-birindən. Heç bir qadınla almadığı, həsrətli hisslərinin, bədənin hər bir hüceyrəsinin titrəməsiylə, vəcdə gələn duyğularının kamını... Bu məhəbbətlə doğulacaq. Necə ki, ilk dəfə doğulmuşdu. Sirli gələcək bu təbəssüm, bu ehtirasda tükənən gözlər... Portreti örtən əllərin ovuclarında taley xəttinin çarpaz kəsilişi... Fon isə ağ kətandı.
20
Gülməkləri üçün, qeybətləri üçün, qəhrəman etmələri üçün, ideologiyalarını soxmaq üçün onlara təkcə bir insan lazımdı. Hansını ki, laboratoriya siçanı kimi, qoruyucu kimi istifadə edib, ən yaxın zibil qutusuna atacaqlar. Ər üzünə həsrət qadınlar onun gün görməyən yerinə pul verib doyunca baxacaqlar. Hələ homoseksuallardan danışmıram... Nənə-babalar ona lənət oxuyacaqlar. Burnu fırtığlı uşaqların gizlənqaç oyunlarında həmişə yuman olacaq. Həmişə axtaran olacaq. Qara doğulmadığı üçün qaralar, qaraşın olduğu üçün sarışınlar ona nifrət edəcək. Erməni olmadığı üçün də, ermənilər... Hətta tualet qapısı arxasında onun çıxmağını gözləyən tanımadıqları da söyəcək. Növbə yaranacaq onu söymək üçün. Hətta ikiqat pul ödəyənlər əlavə olaraq tüfürə də biləcəklər bu tanımadıqları insanın gözəl simasına. Amma nə qədər yumruq dəysə də, o sima qoruyacaq gözəlliyini, cazibəsini. “Belə gözəllik qadında olar yalnız” düşüncəsinə əmin olanlar üçün o şeytan olacaq. Sevdiklərindən məhv etmək istəyəcəklər onu da... Nəsimi kimi, Parfumer kimi... Onların şəhvəti olacaq. Fantaziyalarını sığallayıb, ehtiraslarını vəhşiləşdirən lənətə çevriləcək. Qadınlar xəyanət edəcəklər ərlərinə. Bunu bilən ərlər isə bilməmiş kimi davranacaqlar. Seçim olmayacaq çünki... Başqa qadın seçimi. Çünki, hər qadın pozğuna çevriləcək bu şəhərdə. Bakirə qalmışlar belə... O isə heç bir günahı olmadan yaşamağa davam edəcək. Qocalacaq... Ayaqqabılarının təzəliyini təbrik edəcək küçələrin palçığı. Arzu sevəcək. Arzunun atası sevgisinə tüfürəcək. Əslində şair olacaq, amma heç vaxt şeir yazmayacaq. Ölümə inanmayacaq. O dünyanın çəhrayı damlı şəhərində doğulanda, boz damlı şəhərin son sakini "O heç vaxt ölməyəcək" deyib, öləcək... O heç vaxt ölməyəcək ondan qabaq ölənlər üçün... Azadlıq üçün rəngarəng qəfəslər düzəldəcək. O, dünyanın sonuncu sakini olacaq.
21
"Bu və buna oxşar hadisələr məhz elə sən bu yazını oxuyanda da baş verir dünyanın hansısa bir evinin, hansısa otağında"...
Hər şey üçüncü gün başladı. Əvvəlcə əsəbini qabları bir-birinə vurmaqla çıxartmaq istədi. Olmayanda boğazını önə verdi və bağırdı, sonra stəkanları divara vurdu, sonra öz-özünü döydü, söydü və ən nəhayət ağlamağa başladı. Hönkürtüsü tüğyan etdikcə boşalırdı. Donmuşdu soyuq tərində. Üzünə yayılan kosmetikası da rişxənd edirdi, ələ salırdı. Hıçqırıqlarını çılpaq ayaqlarını örtən qollarında boğmaq istəyirdi. Bu an çiyinlərini qucaqlamaq kifayət edərdi bəlkə, ömür boyu ağlayardı. Elə bu an arzusu idi ağlamaq. Ürəyi boşaldıqca, gözlərində yaş tükəndikcə, gələcəkdə ağlayacaq olanlara da məhz indi, bu an ağlamaq istəyirdi, lakin taqəti qalmamışdı, gücü tükənirdi. Gözünü açanda Cəmili gördü. Yenə o ağ milli qara pəncəyində, qıvrım saçlarını arxaya daramış halda... Yenə bayaqkı səhnə düşdü yadına, amma bayaqdan fərqli olaraq indi heç olmamış kimi sakit idi, boş idi. Heç nə hiss etmirdi, eşitmirdi. Cəmil nəsə danışır, əl-qol ilə başa salırdı. Uzun mənasız diapozonlu səslər arasından aydın eşidilən bi-iki söz var idi. "Ailə", "sevgi" və s. Bu iki sözə aid müxtəlif cür cümlələr, hekayələr qurmaq olardı. Amma məhz Cəmilin dilindən çıxan bu sözlər cümləsiz olmağa məhkum olunmuş, dəyərsiz hərif yığını idi. Cəmil susmaq bilmirdi, sanki Leylanın quru baxışları, danışmaması ona şablon cümlələr qurmağa, ət tökən bəraətlər qazanmağa stimul olurdu. Leylanın tək istəyi var idi indi. Bitsin! Bu an, bu dəhşət, bu kadr, bu söhbətlər. Bitsin!
- Sən öz xöşbəxtliyi tapacaqsan, Leyla! Yox, gərək hec olmasa bu cümləni, bu frazanı, bu ayrılıq aforizmini deməzdi Cəmil. Deməzdi! Axi bilə bilməzdi həmin an Leyla nə keçirir?! Leylanın cavabını Cəmil eşitmədi. - Düzdü Cəmil, mən öz xöşbəxtliyimi tapacağam. Ən azı tapmaq üçün əlimdən gələni edəcəyəm. Boşanacağıq və mənim itirilmiş bakirələliyimlə sənin itirilmiş vicdanın daha üzbə-üz olmayacaqlar. Özüm kimi bəxtigətirməyənin biriylə tanış olub xöşbəxtlik üçün daş hörüb, ev qurmağa çalışan günlərin birində məhz sənə, sənə ay Cəmil rastlayacağam şəhərdə, ya nəbilim parkda, restoranda. Onda nə sən, nə yanımdakı, nə də heç bir insan təsvir belə edə bilməyəcək mənim halımı. Məğrur duruşum, baxışlarım və hətta salamım da hiss elətdirməyəcək duyğularımı. Məhz həmin an uduzduğunu, itirdiyini, mənən öldüyünü biləcəksən Cəmil! Mütləq biləcəksən!
22
Bu bilirsiz nəyə bənzəyir? Kimsələr sizə hansısa mahnını tərifləyir, filmi, kitabı tərifləyir və siz də həmin mahnıya qulaq asıb, filmə baxıb, kitabı oxuyursuz. Amma gözlədiyiniz effekti, partlayışı vermir. Eee, o qədər elə mahnılar, filmlər, kitablar var ki... Zövq məsələsi... Hər kəsin öz mahnısı, filmi, kitabı var. Hərəsindən bir dənə. İkinci, üçüncü və növbətiçilər isə əvəzolunanlardı. Telefon yaddaşına da paxıllıqdan adını yazmağa qıymadığın kimi... Məcburən içilən qəhvənin tualetdəki növbəti taleyi ilə qarşılaşmağınızı istəmərəm. Kim nə deyir desin dünya məhəbbət yox seks üstündə qurulub. Təlqin etməklə düzəltməyə çalışsaq da gec-tez "Sən O deyilsən !" nidasını yapışdıracağıq təriflə sahib olduğumuz bədbəxtə. Ayda necə nifrət edirəm elə anlara... Qız susur, oğlan gic-gic bəhanələr gətirir. Təki tez bitsin. Bəhanəsiz bitirməkdə olmur. Olsa da deməli anlayış var və anlayış varsa deməli barışığa yaylıq saxlanılıb. Amma yoxe, yox... Bəlkə tərəflərdən biri qammazdı və etika anlayışını belə bilmir. Gəl indi anla görüm, necə anlayırsan. Sevgi etirafını niyə belə şişirdirlər, onu anlamıram. Bir şey deyim, əgər kimsə kiməsə sevdiyini deyirsə bu elə sevgidi və yaxud bu həmin sevgi etirafını edənin anladığı kimi sevgidi. Lazım deyil tərəzidə çəkmək ki, böyükdü sevgisi ya balaca, çobanyastığı yolmaq ki, sevir, ya sevmir. Lazım deyil şübhə yaratmaq və bu şübhə ilə sevmək. Lazım deyil sevirəm deyənin sevgisini alçaltmaq, ələ salmaq. Lazım deyil düşünmək ki, bu gün sevirəm deyirsə, sabah öpüşmək istəyəcək. Bu cümləni bir də oxuyun! Oxudun? Yalan demə, oxu! Məntiqi anladın? Yuxarılarda yazdığım cümləni qaytarıram bura- Dünya seks üzərində qurulub! Kim kimi istəyir öpəcək, sevəcək bu heç, amma vay o kəsin halına ki, bir yorğan altda biri rahat yatıb, sevildiyinə inanda, digəri ürəyində qubar bağlayan "Sən O deyilsən !" nidasını dilə gətirə bilməyəcək. Buna özü hazır çoxdan hazır olsa da, rəfiqələrinin "get ərə, unudarsan" əminlikləri, valideyn etalonu, dini və getdikcə zəifləşən mübarizəsi, eqosu, dünyaya gətirdiyi uşaq mane olacaq... Bu gün tanıdığım yüzlərlə belə insan var və "xoşbəxtəm " deyən dodaqlarına gözlərim qəh-qəhə ilə gülür !
|