Lənət! Bakı 2011
Yüklə 1,56 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Murdar sevgi – 1
- Murdar sevgi -2
|
24
- Hər şey hazırdı ? - Bəli bəy, artıq hər şey hazırdı. Xonçalardan ikisini də Sədaqət gətirəcək. - Nə vaxt? Saatdan xəbəriniz var? Mağarda camaat bizi gözləyir e! Bu Sədaqət köpəyin qızı and içib elə bil, məni əsəbləşdirməyə ! Qalxın, qalxın tərpənək. Hanı Ayşə ? Famil, özü hanı ? Əstağfrullah, indi ölü diri qoymayacağam e bunlarda! - Hirslənmə bəy, qadanı alım, hirslənmə. Şəkərin qalxar yenə Allah eləməmiş. Sən düş həyətdə bir siqaret yandır. Bax söz ki, siqaretin bitməmiş hamımız həyətdə olacağıq. Ərinin kəm hövsəliliyinə öyrəncəli idi Zivər. Odur ki, şirin dilini işə salmışdı həmişəki kimi. Davud siqarətini bitirdi. Əlində xonçalar tutan arvadları gözaltı qaşqabaqla süzüb, əllərini kürəyinə qoyub, yola düzəldi. Arvadlar və Famil də səssizcə onun arxasınca addımlayırdılar. - Famil? - Bəli, ata? - Gəl, yanımda get! Famil iti addımlarla atasına çatdı. - Eşşey boyda oldun, bəy də oldun bu arvadların balağından əl çəkmədin! Kişisən e sən! Famil başını aşağı saldı. O da öyrəncəli idi bu sözlərə. Atasının haqlı olduğunu da gözəl bilirdi. Çevrilib arxaya baxdı. Bu baxış arvadların atasının sözlərini eşidib-eşitmədiklərini yoxlamaq idi. Deyəsən eşitməmişdilər... - Mənə bax, sən bu qızı sevirsən ya yox? Atasının bu qəfil sualından öskürək tutdu. Qıp-qırmızı qızardı. - Səninləyəm e, a bala, eyy? - Hə - pıçıldadı... - Eşitmədim! Nə dedin? - Hə... - Görək də... Anlamadı atasının bu sözünü. Anlaya da bilməzdi bəlkə də... - Burda niyə sakitçilikdi? Başa düşmədim. Bunlar hansı adətlə qız köçürdür? Mina? - Bəli, bəy? - Get xəbər et ki, gəlmişik. - Baş üstə, bəy! - Davud bəy, Salam. Bir dəqiqəliyinə səni olar ? - Əleykə Salam Ariz kişi. Olar, əlbətki olar. - Davud, heç bilmirəm necə deyim... - A kişi qısa kəs görüm, kəm hövsələ adamam. De görüm nə olub? - Bizim qız Paşanın oğluna qaçıb dünən... Davud düz qudasının gözünün içinə baxdı. Üzünü arxaya çevirdi... -Famil ?
25
- Bəli, ata ? - Qaç bura, it oğlu it ! - Gəldim ata, bəli ? - Qız hanı indi ? - İndi evdədi, amma... Famil çaş-baş halda söhbətin nədən getdiyini anlamadan gah atasına, gah qaynatasına baxır, həyacanlanırdı. - Eşitdin oğlum? Nişanlın qaçıb dünən. Bu gün qaytarıblar, amma iş-işdən keçib. Elə bilirlər biz oğraşıq! Al bunu, qız evdədi. Get etməli olduğun işi gör qayıt- deyib ov bıçağını oğluna uzatdı. Famil əsə-əsə gah bıçağa, gah atasına, gah qaynatasına, gah da iyirmi metrliyində duran anasıgilə baxırdı. Ağlamsınmış pərişan görkəmi var idi. Ağlaya bilmir, əsir, zarıyırdı... Bıçağı aldı. Evə girdi. Qonaq otağında bir neçə qız-qadın var idi. Onu görüb cəld ayağa qalxdılar. Qızın otağına keçdi... Nişanlısı Səma yatağında oturmuşdu. Gəlinlikdə idi. Famili görüb ayağa qalxıb, üzünü gizlətdi. Bayaqdan içində qaynayan vulkan nəhayət ki, püskürdü... Hönkürürdü... Səssiz dialoqda sınmış ürəyi fəryad edirdi. Bıçağın sapını əlində bərk-bərk sıxdı. Nişanlısına yaxınlaşmaq istədi. İki addım atıb, durdu. Baxdı, baxdı... Bıçağı yerə tulladı. Otaqdan çıxmaq istəyəndə atası ilə toqquşdu... - Niyə vurmadın? Qeyrətin var sənin? Var? Ona bax bir! Gör heç onun vecinədi? Gör heç bir damcı yaş gəlir gözündən? Gör heç vicdanı sızlayır? Get, get götür o bıçağı yerdən, təmizlə ləkəni! Kişi ol! Qorxm ! Arvad böyütməmişəm mən! Davudun oğlu biqeyrət ola bilməz! Get, tez ol! Yoxsa sənin yerinə mən edəcəyəm bunu! Onda mən bu qoca yaşımda zindanlarda çürüyərəm, sən də dalında vedrə ilə ananın tumanının altında gəzərsən! Əyilib bıçağı götürdü... Qalxdı... Bıçağı atasına uzatdı. Vur! Əvvəlcə onu, sonra məni! Mən edə bilmərəm! - Niyə ? - Sevirəm çünki, sevirəm ! Lap fahişə də olsa sevirəm, ata, anlayırsan ? Atası gülümsədi... Oğlunu qucaqlayıb, qulağına pıçıldadı: - Get əl üzünü yu, üst-başını düzəlt. Qız tər-təmiz qızdı, qaçmaq filan olmayıb. Özüm bu səhnəni qurdum ki, görüm sevirsən, ya yox? Famil yazıq-yazıq atasına baxıb, dedi: - Vurmalıydım əslində hə? - Düzgün olanı etdin. - Birdən vurardım, onda nə olardı? - Mən oğlumu tanımıram bəyəm? Sən toyuq başı da kəsməzsən. Ona görə yox ki, qorxaqsan, yox. Böyük ürəyin var. Di, get hazırlaş, camaat bizi gözləyir... Famil hamam otağına keçdi. Davud bıçağı belinə, kəmərinin arasına keçirdib, gəlininə yanaşdı. Alnından öpdü. Ariz də dinməzcə otağa keçib, durmuşdu. - Ariz, toy bitən kimi uşaqları mindirirsən maşına, yolluyursan Bakıya! Çingizə demişəm, maşın evin yanında olacaq. Al bu kağızı, burda ünvan və telefon
26
nömrələri yazılıb. Zəng elə, görüş bu adamlarla. Zəmilərimdən ikisini sat. Satandan sonra, zəng etdiyin adamlara de ki, uşaqlar üçün Bakıda ev almaqda kömək etsinlər sənə. Famili də işsiz qoymazlar. - Davud, bilmirəm nə deyim... - Heç nə demə Ariz. Etməliydim, etdim! Bir var qız qaçsın hə sən deyəndi. Bir də var ki, tulanın biri aldadıb qaçırtsın. Gör özdə nə deyib e... "Davud əmi göndərib məni". Əclafın elədiyi qələtə bax sən. Nəisə... Ölməli idi, öldü. - Davud, bəs Famil xəbər tutanda necə olacaq ? - Eşitmədin nə dedi? Fahişə olsa da qəbuludu. Tövbə əstağfrullah. Gül kimi qızdı. Qələt eliyər altı beş danışar. Sevir qızını. Əsas odu. Mən də ki, bir-iki il yatıb, çıxaram yəqin ki... Çox olmaz. Nəisə də, söhbəti dəyişək qanını indidən qaraltmayaq uşağın. Dediklərimi elə, sonrası Allah Kərimdi. Qızım, sən də gülümsə görüm. Bir pəhləvan nəvə verməlisən mənə. Ona görə özünə yaxşı baxmalısan. Zivər, Ayşə də, ana bacı olacaqlar sənə...
27
- Lütfən, danışın. - Nədən danışım ? - Belə deyək də, konkret mövzu yoxdu. Nə düşünürsüzsə, nə haqda danışmaq istəyirsinizsə buyurub danışa bilərsiz... - Yəni ağlıma nə gəldi danışa bilərəm ? - Bəli. - Hmm... Kreslonuz çox rahatdı. Katibəniz də gözəldi. - Aha, davam edin... - Bircə ayaqları əyridi... - Üzr istəyirəm, kimin? - Alnı da çox böyükdü. Katibənizin... - Davam edin. - Neçə dəfə olmusuz onunla ? - Anlamadım ! - Yəni neçə dəfə yatmısız onunla ? - Xahiş edirəm sözlərinizə diqqət edəsiz! O yalnız mənim katibəmdi və heç bir iş xarici əlaqələrdən söhbət belə gedə bilməz! - Güldürməyin... Yaxşı bəs o cür niyə geyinib? Mən bircə dəfə baxmaqla alt paltarına kimi gördümsə, siz yəqin daha dərinliyi görmüş olarsız. Axı hər dəfə masanıza çay, ya sənəd, ya nəbilim hər nəsə gətirəndə burnunuzun ucunda əyilir və desəz də inanmaram ki, qəsdən bağlamadığı köynəyinin üç düyməsi arasına baxmırsınız. Hələ qəsdən əlinizdən saldığınız kağızları demirəm. O əyilsin, sizə də hər tərəfli baxma imkanı yaransın. O bu baxışları hiss etmir? Yaxşı tutaq ki, o axmaqdı. Hiss etmir. Lap tutaq ki, siz haqlısız, əlaqəniz olmayıb. Onda inciməyin, çünki bu zaman siz axmaq olursuz. Fahişə düşüncəli katibəsini mələk bilən axmaq. Nə badə möminəm deməyin. Çünki, möminin katibəsi bu görkəm də olmur. - Kim ixtiyar verib sizə, mənimlə belə danışmağa? - Siz. Məgər özünüz demədiz nə ağlına gəldi danış? Mənim də katibənizi görəndən ağlımda olan bu idi. - Yaxşı. Onda mövzu qoyaq. Mənə peşənizdən danışın. - Ən maraqlı və ən iyrənc bir işdi. Deyirlər guya yazıçılar seçilir adi insanlardan. Axmaq fikirdi. Seçilib eləmir. Yazıçılıq istedaddı, vəssalam. Mən yazıram. Kimsə janqlyorluq edir, kimsə kosmosa uçur, kimsə ilk insan skleti tapır, kimsə Everesti fəth edir. Fərqimiz budur. Mən gözəl əsər yaza bilərəm, amma bəlkə də heç çəkiclə bir mıxı taxtaya tanımadığınız, sərxoş Oleq kimi vura bilmərəm. Bu da onun istedadıdı. Dedim axı həm maraqlı, həm iyrənc işdi. Maraqlı orasıdı ki, bu gün qəhrəmanım bank sahibi, sabah isə böyrəyini satan bədbəxt ata ola bilər. Sən gördüyün fahişələri qələmim elə təqdim edər ki sənə, sevərsən. İyrənc işdi nəyə görə? Çünki, sən ancaq yazırsan. Hər oxucu da özünə sərf edən şəkildə dərk edir. Mavilərə, lezbilərə nifrət edirsən... Kitabın satışa çıxır və ya hansısa saytda yazın verilir. Görmədiyin mavi, lezbi gedib təsadüfən kitabını alır və ya saytlarda yazını oxuyub bəyəndiyini söyləyir. Fahişəyə çevrilirsən get-gedə...
28
Kim istəyir alır, harda oldu oxuyur və hara oldu tullayır. Nə istəyir eliyir. Sən "Könül" adlı bir hekayə yazırsan və axmaq oxucularından ən axmaqları gəlib gic- gic suallar verirlər. Könülün kim olduğunu, Könülün sevgilim olub-olmadığını və s... Yaxud elə Könül adlı qızlardan biri adına olan yazını görüb sevinir. Hələ bir sual da verir. "Bu yazı mənə ithafdı?".. Elə axmaqlar da var ki, qəhrəmanları fantaziyalarında elə böyüdürlər ki, artıq onların varlığına inanmağa başlayırlar. Onlar kimi geyinir, onlar kimi yaşamağa çalışırlar. Yazığım gəlir inanın. Mən axı yalançıyam. Bunlar niyə yalanları sevirlər? - Maraqlı sualdı. Amma gəl belə danışaq. Reallıq axı yalan qədər şirin olmur. - Düzdü... Mərc gəlirəm ki, siz də həmin axmaqlardan birisiz və katibənizlə xəyanət etdiyiniz xanımınızla sekslə məşğul olmamağın dərdindən gic-gic bəhanələr gətirirsiniz. Bəyəm o bilmir siz xəyanət edirsiz? Bunu hiss etmir? Edir! Sadəcə sizdən fərqli olaraq o reallıqla barışıb. Ayda ildə bir dəfə onu da xoşbəxt edecəyiniz gecənin həsrətinə öyrəşib, dözməkdədi. - Onda belə çıxır ki, hər ikimiz yalançıyıq... - Yox, sizdən fərqli mən ancaq iş vaxtı yalançı oluram. Sırağagün çox gözəl bir qız da yalançı olmadığım üçün mənimlə əlaqəni kəsdi. - Necə olur elə şey? - Dedi, mənim də yazılarım var. Mən də heç nə demədim. O axı gözləyirdi ki, mən deyim, hə, gətir, məmuniyyətlə oxuyaram. Demədim. Çünki onun özü mənə maraqlı idi, yazıları yox... Belə də dedim susmamağı xahiş edəndə. İncidi getdi... Kobud olduğumu da dedi. - Bəlkə... - Eee bezdim e! Hə məhz bu cür də olacaq o psixopat psixoloqla söhbət. Ona görə lazım deyil mənə heç bir psixoloq!
29
Bir az çirklənək... Bir az iylənək... Reallıq qataq yuxuya... Qarışdıraq... Diksinək... Qışqıraq... Adım Yalançıdı. Zarafat eləmirəm. Yalan danışmıram. Həqiqətən adım Yalançıdı. Və hər dəfə özümü təqdim edəndə sənə inandırdığım kimi, hamını da inandırmağa məcbur qalıram. Və onlarda sənin kimi adımın Yalançı olduğuna tam inanmırlar. Heç kim inanmır onsuzda. Təkcə atamdan başqa. Bu axmaq adı, daha doğrusu kompleksi mənə o verib. Həm də doğum günümdə! Yadıma gəlir. Qolları arasına alıb, ayaqlarımın arasına baxıb güldü. Nəyə güldüyünü indiyənədək anlamıram. Sonrada məni anama uzadıb dedi: "Yalançı gündə doğulub və qoy elə adı da Yalançı olsun!" Nə qədər etiraz etsəm, ağlasamda məni sayan olmadı. Əvəzinə gah oyuncaq, gah döş, gah da barmaq uzadıb eybəcər səslərlə məni sakitləşdirdilər. Fevralın iyirmi doqquzu doğulmuşdum. Hər yeni il gələndə təqvimdə ad günümü axtarırdım. Yaşıdlarıma deyəndə ki, "mənim bu il ad günüm " olmayacaq, mənə yalançı deyirdilər. Adımı bilmədən həm də... Təsəvvür edirsiz fevralın iyirmi doqquzu anadan olmaq və Yalançı adı daşımaq nə deməkdi? Deyə bilərsiz ki, "ay axmaq, get dəyiş də adını"... Hmm guya bunu düşünməmişəm də... Dəyişə bilmərəm. Çünki atamın vəsiyyətnaməsinə görə, əgər mən nə vaxtsa adımı dəyişsəm, onun mirası əlimdən alınıb, dövlət hesabına keçəcək. Bax belə... Sadist atamın qanunlarına tabe olmağa, oyunlarını oynamağa məcburəm. Təkcə adıma görə heç bir qızla münasibət qura bilməmişəm. Universitetə sənəd verməmişəm. Dostum da yoxdu. Əslində bir məcburən dostluq etdiyim var. Adı Qatıq-dı. Onu da bu adla südçü atası "xoşbəxt" edib. Niyə dostluq edirəm onunla? Nəbilim... Onun adına baxıb öz adıma şükür etməyə görə. Yox, yox zarafat etdim. Heç vaxt ələ salmamışam onu adına görə. Bizi bir-birinə ədalətsizlik dost edib. Yəni eyni tale qardaşıyıq. Zövqlərimiz, maraqlarımız, dünyagörüşümüz fərqli olsa belə "mənə gülməyən" yeganə insan prinsipi ilə danışmağa az da olsa nəsə tapırıq. Hətta Qatığı adına görə əsgərliyə aparmayıb, yararsız "ediblər!" Çünki, bilirdilər ki, bu gənc, hər şeydən bezib, nifrəti gözlərindən töküləcək qədər çoxdu. Və əgər müharibə başlasa, bu bütün hirsini, hamının heyfini, kinini düşmənə tökəcək. Beləliklə milli qəhrəman adı qazanacaq. Onun adına küçə, məktəb, park olacaq. Hansı komissarlıq bunları bilə-bilə Qatıq adlı birini əsgər göndərər? Amma məncə elə milli adına uyğun qəhrəman məhz Qatıq olardı. Onda mən də, hamı kimi oğlumun, nəvələrimin adını qəhrəmanımıza görə Qatıq, özümə görə Yalançı qoya bilərdim. Və onda mən güləcəkdim Turallara, Anarlara, Tofiqlərə... Və yazının əvvəlində mənim və Qatığın adına gülən, ay axmaq, məhz sənə və mənim haqqımda öz istədiyi kimi yazan bu axmaq yazara!
30
Murdar sevgi
( trilogiya )
31
Düşünürəm, bəlkə də, doyunca sevməmişəm səni və heç vaxt da sevə bilməyəcəyəm. Nəbilim... Bəlkə də heç vaxt görməmişliklə görüşünə qaçıb, şəkillərinə saatlarca baxıb, barmaqlarımı saçında gəzdirib, mahnıların təsiri ilə sənli düşüncələrə dalarkən yaranan axmaq təbəssümü dodaqlarıma bəxş etməyəcəyəm. Qarışmayacaq siqaret qoxan nəfəsimə şanelinin ətri. Divarlara adımızın ilk həriflərini pilusla ayıraraq, sonundakı bərabərə ürək çəkməyəcəyəm. Telefonda adını yazacağam... Balamsız, canımsız, sadəcə adın. Mesajlarla səhərlər oyadıb, gecələr yatırtmayacağam. Gözlərində həsrət yaranacaq. Və damcı damcı səbrinə dolub, bir gün daşacaq. Heç nə deyə bilməyəcəksən. Bəhanə də olmayacaq yapışmağa. Ən pis söyüşləri söyəcək gözlərin... Ən dəli arzularla yanacaq bədənin. Amma axmaq bir susqunluq və göz yaşlarından başqa heç nə... Başqa heç nə bacarmayacaqsan. Ətəyini qısaldacaqsan, ətrini dəyişəcəksən... Saçlarını sevdiyim kimi buracaqsan, saraldacaqsan. Təki görüm səni... Bütün duruşun, baxışın "səninəm!" pıçıldayacaq... Çoxdan anladığım sevgini də etiraf edecəksən. Adi qarşılayacağam... Qürurundan əsər əlamət qalmayanda nifrətin yaranacaq. Hər gün bir sms azaldacaqsan. Hər gün ağlayacaqsan məni divarlara, mahnılara, filmlərə, yolda gördüyün hər cütlüyə... Əvvəl-əvvəl məni lənətləsəndə, sonradan özünə keçəcəksən. Qaynar duşda isti qanını da dadacaq ülgüc... Gözəl günlərin birində güzgüyə uzun uzadı baxıb da güləcəksən. Həmin gülüşlə doğulacaq mənsiz sən... Dəyişməyini makiyajdan başlayıb, nömrədə bitirəcəksən. Və bu mənim acığıma olmayacaq. Nəhayət də özünü tapmış bir qızın həyata baxışı olacaq... Eee... o qədər aşiqin çıxacaq ki... Sənə bunlar mənasız gələcək. Qəddarlaşan zərif hisslərinə kimisə buraxa bilməyəcəksən. Bütün kişiləri mən biləcəksən. Bütün kişiləri sadist biləcəksən. Sənin üçün həyat yoldaşı ər obrazı məşuq, uşağının atası olacaq. Heç vaxt sevgili olmayacaq. Yadında son gördüyün kimi qalmış olacağam onda. Boz frenç, qəhvəyi şarf və uzunboğaz çəkmədə...Şəhərin frenç, şarf dəbdə olmayan qışı bəlkə də unudacaqsan məni. Fahişə kimi sevmədiyin ilə sevişəndə qınadığın mən, anlamadığın mən, səbr etmədiyin mən səninlə yaşadığım hekayənin sonuna qürurla pıçıldayacağam... “Sevirəm səni!”
32
“Neçə qaçmaq istəyini ürəkdə boğduq. Neçə vermədiyimiz gülləri əllərdə qurutduq. Qorxurduq sevməkdən. Sevilməyə də layiq olmadıq. Üzümüzə maska toxuyanda təbəssümdən. Elə bildilər ki, ağlamağı bacarmadıq.”
- Hava soyuqdu. Qalın geyinmisən ? - Yemək yemisən ? Get ye, yaxşı ? - Niyə cavab yazmırsan ? - Bezdirirəm səni ? - Hm yazma! Deməli mən səni artıq bezdirirəm. Daha rahat ol, yazmayacağam. Get başqaları ilə danış! Sağ ol! - ... - Zəng edirəm, götür sözüm var! - Aç, sözümü deyim, sonra zəng etməyəcəyəm! - Cəhənnəmə aç! - Axmağam axı, inandım sənə. Günah məndədi. Sağ ol! - Şəkilləri və smsləri poz. Əlvida! Bəlkə yatmışam? Bəlkə maşın altda qalmışam? Bəlkə iclasdayam və danışa bilmirəm? Bəlkə telefonum itib? Bəlkə "səssiz" rejimdədi? Bəlkə doğurdan axmaqsan? Bəlkəsiz bəlkələrdən birinə görə açmadım, cavab yazmadım. Əlbətdə qalın geyinmişəm, yemək yemişəm. Bəyəm sən olmayanda ac-susuz, lüt gəzirdim? Ya nədi bu məsuliyyət hissi? Cavab filan gözləmə məndən. Öz özünlə saf-çürük etdin məni və mənə heç bir bəlkə qalmadı ki, anladım. Ya da bir az keçsin sənə bir sms yazacağam: "Əzizim, sənə hədiyyə almağa getmişdim. Axı tanışlığımızın 1 ili tamam olur sabah". Sən də bu sms-i alanda telefonu öpə-öpə sevinib, xəcalət çəkəcəksən bayaqkı sözlərinə görə. Heç ağlına da gəlməyəcək ki, dünən sənə birigün Livornoya uçuram demişəm. Və bizim tanışlığımızın il dönümü bu gün idi, sabah yox. Və bu gün telefona cavab verməməyimin səbəbi çox sadə bir məntiqə söykənmişdi. Telefonun enerjisi bitmişdi. Mən də doldurmaq üçün onu tanımadığım aerokassada çalışan səndən də qat-qat gözəl xanıma vermişdim. Düzü o an sən olduğun üçün, ona elə də fikir vermədim. Amma Livornodan qayıdar- qayıtmaz gedəcəyəm həmin aerokassaya. Məhz onun üçün aldığım İtaliya açıqcalarının birinin içinə Bakının ən dəbdəbəli restoranlarının birində şam yeməyi kuponu qoyacağam. Bununla da səni unutmağa görə filmlərə, mahnılara qulaq asmağa belə vaxtım olmayacaq. O "əlvida" yazdığın sms sənin yox, mənim sənə vidam olacaq. Sənsə gündə azı on dəfə əlvida yazacaqsan mənə. Nömrəmi də dəyişməyəcəyəm. Unutdurmayacağam özümü. Sən ağladıqca məndə mərhəmət azalacaq. Özünü öldürmək hədəsindən başqa axmaq ağlına heç nə gəlməyəcək.
33
Nifrət etsən də, lənətləsən də, həyatında ən böyük dərsin müəllimi kimi qalacağam. Daha tələsməyəcəksən sadəcə öpüşdüyün biri ilə gələcəyi qurmağa, uşaq doğmağa, həmin uşaqlara ad qoymağa... Evin dizaynını qurmağa, rəngləməyə, bal ayı üçün şəhər, toy üçün gəlinlik seçməyə... Adımın baş hərfini çiyninə döyməyə, rəfiqələrinə məni öz əşyan kimi təqdim etməyə, sosial şəbəkələrdə dostluğumda olan qızları qısqanmağa, əmr etməyə, küsməyə, gic-gic mahnıları mahnımız etməyə, axmaq romantik filmləri kinomuz etməyə, saçlarını sevdiyim kimi yığmağa, geyimlərində çəhrayı, bəyaz tonları çoxaltmağa və ən nəhayət insanları, özünü öz gördüyün kimi qəbul etməyə tələsməyəcəksən. Soruşa bilərsən ki, bəs necə olur bir ildi ki, bir yerdəyik? Cavab verim... Burnunun ucunda olanda belə və sən əlimdən bərk-bərk tutanda mən ulduzlara qonmuşdum. Sənsə ele hey nəsə danışırdın. Arada gülümsəyib, "əlbətdə" deməyimdən başqa yadımda heç nə qalmayıb. Heç vaxt demədiyim və hiss eləmədiyim, səninsə özünə inandırdığın sevgi anlayışını görə bilməzsən, daşıya bilməzsən. İnana da bilməzsən. Güclü insanı dəli, zəifi axmaq eliyir. Nəzərə alsaq ki, sən həm axmaq, həm zəifsən... Demək, boş bağları açmaq daha rahatdı. "Nə üçün belə edirsən? Nə desən edəcəyəm! Söz verirəm. Sənə deməmiş heç nəfəs də almayacağam. Axı səbəb nədi?"
Göndərilməyən sms: "Ay axmaq, elə səbəb də sənin mənə qul olmağındı". |