www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
240
240
Sabir, Vaqif, Zakir, Vidadinin bütün zəhmli, döyüşkən şeirlərini
bilələr» [258].
Hesab edirik ki, həmin dövrdə milli mədəniyyəti
beynəlmiləl-proletar mədəniyyətə qarşı müdafiə edənlər arasında
H.Cavid və Ə.Cavad xüsusilə fərqlənmişlər. Məhz islamçılığa,
türkçülüyə, o cümlədən Azərbaycan türkçülüyünə bağlılığın
nətiəsi idi ki, Sovet Rusiyasının Azərbaycanı əsarət altında
saxladığı dönəmdə də Hüseyn Cavid bu ideyalardan üz
döndərmədi. Əksinə hər bir şeirində, dramında, poemasında onu
yaşatmağa çalışdı. Buna bariz örnək H.Cavidin 1920-1930-cu
illərdə qələmə aldığı «Topal Teymur» ilə «Peyğəmbər»
əsərləridir ki, o, burada bilavasitə milli və dini dəyərləri müdafiə
etmişdir. Xüsusilə, Azərbaycan türkləri bu dövrdə səhnəyə
qoyulan «Tolpal Teymur»da türklüyün ümumi qəhrəman tipi
Teymurun obrazından fövqəladə dərəcədə razı qalmışdır. Çünki
Cavid bu əsərdə Teymuru türklüyün və islamın böyük bir türk
oğlu kimi tərif etmişdir [61, 271]. Eyni zamanda, o, bu əsərində
Teymurla İldırım Bəyazid arasındakı tarixi döyüşü sonuncunun
dilindən bir tərəfin deyil, bütün türk millətinin məğlubiyyəti kimi
qələmə almışdır [61, 302]. H.Cavid göstərmək istəmişdir ki, türk
və islam birliyini daxildən qorusaq, başqa bir millət onun
haqlarını qəsb edə bilməz. Bunu, sonradan başa düşən
beynəlmiləlçi bolşeviklər bir tərəfdən pyesin göstərilməsini
qadağan etmiş, digər tərəfdən «panturanist tiplərini realizə
etməyə cəsarət edən» H.Cavidin əleyhinə təbliğat aparmağa
başlamışlar. Fikrimizcə, Cavidin «Siyavuş» əsərində də milli
istiqlal ideyası təbliğ olunmuşdu. Bir növ o, Rəsulzadənin
«Əsrimizin Siyavuşu» siyasi-fəlsəfi əsərini bədii dillə ifadə
etmişdi. H.Cavid də Rəsulzadə kimi bir türk qəhrəmanının –
Siyavuşun ölümünü, yəni Azərbaycanın Rusiya tərəfindən
|