www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
269
Bunun nəticəsi idi ki, birinci məsələ – «Azərbaycan
dili»nin türk dilindən tamamilə ayrı, müstəqil bir dil olmasını
əsaslandırmaq üçün dilçi alimlərdən Ə.M.Dəmirçizadə
«Azərbaycan ədəbi dil tarixi xülasələri» (1938) kitabında yazırdı
ki, Azərbaycan ədəbi dil tarixi bu vaxta qədər tədqiq edilməmiş
sahədir. Guya, bu vaxta qədər «Azərbaycan dili» tarixi əvəzinə
Orxon-uyğur yazıları keçilmişdir. Belə ki, türkoloqlar,
pantürkist-idealist burjuaziya linqivistləri «Azərbaycan dili»ni
«türk-tatar dilləri ailəsinin» bir ləhcəsi hesab edərək onun
tarixini, müstəqil inkişafını ümumi dil ailəsi içərisində
əritmişlər. Dəmirçizadə bu fikirlərini irəli sürərkən
B.Çobanzadə, F.Ağazadə və başqa dilçi alimlərin Azərbaycan
türk dilinin ümumtürk dilinin bir qolu olması müddəalarını
nəzərdə tutmuşdur: «Bunların fikrincə (B.Çobanzadə,
F.Ağazadə və b. – F.Ə. ), XI əsrdə yaranmış iki ədəbi dildən
biri xaqaniyyə-şərqi türkcəsi olmuş ki, sonra cığataycanı –
özbək, türkmən və ümumən Orta Asiya «türk ləhcəsini»
yaratmış; digəri isə oğuzcadır ki, Anadolu, Azərbaycan, İraq,
Əlcəzair türklərinin dili olubmuş ki, sonradan bu oğuzcadan,
guya osmanlı və Azərbaycan ləhcələri ayrılıbmış. Bu dillərin
anası isə tukyu (Orxon-Yenisey boyları və şərqi Türküstanın
qədim «ləhcələri», uyğurca və s.) dili olubmuş. Buna görə də, bu
vaxta qədər Azərbaycan dili tarixi Orxon – uyğur abidələri ilə
başlanıb, onunla da bitirilirdi» [70, 7].
Sovet ideoloqları tərəfindən ortaya atılmış «Azərbaycan
dili»ni türk dilindən tamamilə ayrı müstəqil bir dil olması
mülahizəsini əsaslandırmaq üçün Dəmirçizadə iddia edirdi ki,
dillər bir anadan olmayıb, bir kökdən ayrılmayıb. Onun fikrincə,
dillər bir kökdən budaqlara ayrılma, vahidlikdən müxtəlifləşmə
yolu ilə deyil, müxtəliflikdən vahidliyə doğru inkişaf etmişdir:
|