Мцстягил тящсил сийасяти

Təhsil Qanununun dəyişdirilməsi zərurəti?!
Qanun ancaq ciddi keyfiyyət yeniləşməsi tələb olu­narkən dəyiş­dirilə bilər. Lakin biz yeni Təhsil Qanununu əvvəlki qanunu sadəcə olaraq təkmilləş­dirmək xatirinəmi qəbul edirik?

Ötən altı il ərzində cəmiyyətimizin bütün sahə­lərində olduğu kimi, təhsil sahəsində də ciddi isla­hatlar aparılmasına ehtiyac olduğu özünü göstərir. Müstəqil­liyimiz möhkəmləndikcə təhsil sahəsində də daha inamlı addımlar üçün şans yaranır. Hey­dər Əliyev Azərbaycan müəllimlərinin qurultayında döv­lə­tin təhsil sahəsinə münasibətini belə ifadə etmişdir: "Biz müstəqil dövlət olaraq özümüzün təhsil sistemi­mizi istə­diyimiz kimi qururuq. Bütün dünya ölkələrinin mütərəqqi təcrübələrindən istifadə edirik. Hesab edirəm ki, indiyə qə­dər yaran­mış təməlin, əsasın üzərində Azərbaycanın təhsili, məktəbi bun­dan sonra daha da təkmilləşəcək... Bu gün biz müstəqil Azərbaycanda bütün təhsilin – orta, texniki peşə, orta ixtisas məktəblərinin və ali məktəblərin işinin yaxşılaşdırılması sahəsində ciddi tədbirlər görmə­liyik. Mən hesab edirəm ki, bunlar həm qəbul olunacaq təhsil qanu­nunda, həm də təhsil islahatı ilə əlaqədar qəbul ediləcək qanunda və qərarlarda öz əksini tapacaqdır."

Təhsil sisteminin milli zəmin üzərində, ümumbə­şəri dəyərlərə əsaslanaraq yenidən qurulması və ona mü­va­fiq hüquqi baza yaradıl­ması zərurəti şübhə doğurmur. Təhsil Qanununun Milli Məclisin müzakirəsinə təqdim olunmuş layihəsi də göstərir ki, bu sahədə hə­qiqətən böyük zəhmət çəkilmiş, təhsilin inkişaf strategiyasına söy­kə­nən təfərrüatlı, hüquqi mexanizm işlənib hazırlan­mış­dır. Lakin təhsil elə taleyüklü bir məsələdir ki, burada tələ­sikliyə heç cür yol verilə bilməz.

Son illərdə cəmiyyətimizdə, əlbəttə, müəyyən ictimai-iqtisadi dəyişikliklər baş vermişdir. Lakin ictimai həyatda əsas yeniliklərdən biri kimi cəmiyyətin demokra­tikləşdirilməsi prosesində mühüm bir mərhələ olacaq bələdiyyə idarəçiliyi hüquqi şəkildə hələ təsbit olun­madan yeni Təhsil Qanununun qəbul olunması nə dərəcədə məq­sədəuyğundur?

Məsələ burasındadır ki, sovet dövründə bizim ancaq dövlət təhsil müəssisələri haqqında təsəvvürü­müz var idi. İndi özəl təhsil müəssisələrinin yaradıl­ması və fəaliyyəti ilə əlaqədar bu sahədə təsəv­vürümüz genişlən­miş və bu yenilik Təhsil Qanununda da təsbit edil­mişdir. Lakin xarici ölkələrin praktikası göstərir ki, mülkiyyət for­masına görə və bunun nəticəsində maddi-texniki im­kanlarına və regional yönümünə görə başqa tip təhsil müəssisələri də ola bilər; bu, ilk növbədə bələdiyyə məktəbləri, bələdiyyə universitet­ləridir.

Məsələn, təhsil sisteminə ən çox diqqət yetirən öl­kə­lərdən birində – ABŞ-da təhsilin idarə olunması və ma­liy­yələşdirilməsi ancaq qismən mərkəzləşdiril­mişdir. Təsa­düfi deyildir ki, ABŞ-da ibtidai və orta təhsil sa­həsinə çə­kilən xərclərin 96%-i ştatların və yerli idarəetmə orqanla­rının payına düşür. Almaniyada təhsil sistemində qanun­ve­ricilik və idarəçilik əsas etibarilə əyalətlərin səla­hiyyə­tin­dədir. Burada həm də xüsusi məktəblər şəbəkəsi (gim­na­ziyalar, Valdorf mək­təbləri və s.) fəaliyyət göstər­diyin­dən, dövlət qarşısında əyalət məktəbləri və xüsusi mək­təb­lərin uzlaşdırılması (unifikasiyası) problemi daya­nır.

Böyük Britaniyada dövlət məktəbləri 3 qrupa bö­lü­nür: 1) yerli hakimiyyət tərəfindən idarə olunan və ma­liy­yələşdirilən ərazi məktəb­ləri; 2) əsasən dini təriqətlər tə­rəfindən açılmış könüllü məktəblər; 3) qrantlar vasitə­silə maliyyələşdirilən özünüidarə mək­təbləri. Digər öl­kə­­lərdə də yerli idarəetmə orqan­larının təhsildə rolu böyük­dür.

Bir sözlə, orta təhsildə mərkəzləşdirilmiş idarəet­mə­nin, bələdiyyə və ya əyalət idarəçiliyi, məktəb özünü­ida­rəsinin statusu və xüsusiy­yətləri müəyyənləşdirilmədən Təhsil Qanununu tamamlan­mış hesab etmək olmaz.

Bizdə yerli özünüidarə, bələdiyyə mülkiyyəti haq­qında qanun olmadığından müvafiq təhsil müəs­sisələri də təbii ki, hələ yoxdur. La­kin bu, ən yaxın gələcəyin real­lığıdır. Təhsil Qanununun layihə­sində isə bu barədə heç nə yoxdur. Belə çıxır ki, yaxın gələcəkdə biz Təhsil Qanununda yenə dəyişiklik etmək məcbu­riyyətində qa­lacağıq. Hal­bu­ki, yeni Təhsil Qanu­nundan öncə əlaqədar ictimai-iqtisadi və mədəni-mənəvi mühit kontekstində ye­ni elm-təhsil konsep­siyası yaradılarsa, yerli özünüidarə haqqında qanun hazırlanarkən bələdiyyə orqan­larının təhsil sahəsin­dəki funksiyaları və səlahiyyətləri də öz əksini ta­par və bu iki qanun arasında mümkün ziddiyyətlərin qar­şı­sı irəlicədən alın­mış olar.

Ona görə ayrıca təhsil konsepsiyası yox, vahid elm-təhsil kon­sepsiyası yaradılmalıdır ki, Elm haqqında qanun da bir sıra sahələr üzrə Təhsil qanunu ilə kəsişir və onların uzlaşması məsələsi irə­licədən həll edilməlidir. Əks təqdirdə elmin inkişaf konsepsiyası və Elm qa­nunu mü­za­kirə olunarkən Təhsil Qanununa bir də baxılması zərurəti ortaya çıxacaqdır. Bu ehtimal ən çox elmin inki­şaf konsep­siyası mü­əy­yənləşdirilmədən elmi dərəcə­lərlə əlaqədar bölmənin Təhsil Qanu­nuna (layihəyə) daxil edil­məsi ilə bağlıdır.

Beləliklə, Təhsil Qanununun dəyişdirilməsini zəru­ri edə biləcək mühüm səbəblərdən bəziləri layi­hədə nəzərə alınmamışdır. Bəs onda bu dəyişikliyi zəruri edən səbəblər nədən ibarətdir? Bu səbəblər öyrə­nilmişdirmi, elmi müza­kirə obyektinə çevrilmiş­dirmi? Əgər biz təhsil sahəsindəki bərbad vəziyyətdən çıxış ediriksə, onda bu vəziyyətin səbəb­lərini məhz qanundamı axtarmaq lazım­dır? Bu qa­nunun məhz hansı maddələri təhsil islahatının uğurla aparılmasına imkan vermir? Bizə elə gəlir ki, bu suallara cavab vermək üçün yaxın keçmişdə, keçid dövründə təh­silin vəziyyəti – hansı real durumdan hansı ideala doğru hərəkət etməsi və indi hansı məqamda olması aydın­laşdırılmalıdır.