həm de divarlara yapışdırılmış qəzet və portretlərdəndi.
- Hə indi yemək bizə halaldır! - deyə Vasilyev gülümsədi, - gedək,
uşaqlar.
Budkadan hələ də arxayın olmayan Lətifə, diqqətlə içəri boylan
dı. Tahir ona:
- Daha qorxma, - dedi, - hər yer sönüb.
Doğrudan da bir azdan tüstü seyrəkləşdi v e yanıb qaralmış döşə
m ə göründü. Hamı içəri girdi. Tahir radio cihazını gotirib yerinə qoy
du. Sonra mənalı bir tərzdə Lətifənin üzünə baxdı:
- Bu saat məftili de düzəldərik, şəhərdən bizə şad xəbərlər tutarsan!
Onlar Lətifəni də aparıb buruğa sarı getdilər. Usta uzaqdan-uzağa
yanğınla vuruşanlara baxır, yenə də quyudan ayrılmırdı: “Vasilyev
oradadır, nə lazımsa eləyər” deyə düşünürdü.
- Nədən olub?
- Məftilllərin hamısı köhnədir, - deyə Vasilyev cavab verdi və us
tadan aralanıb “Çapayev”in kapitanını səslədi: - Abasqulu, qayıtma,
bir az gözlə, bəlkə dəniz sakitləşdi. Ona etibar yoxdur.
Bu barədə kapitan çoxdan fikirləşmişdi. O, möhkəm dincəlib,
sonra geri qayıdacaqdı. Köməkçisi ilə yanaşı oturub, qara çörəklə ət
konservi yeyirdi. Bu qədər yorğunluqdan v ə aclıqdan sonra, yeyilən
hər bir loxmamn özgə dadı vardı. Bir az bundan əvvəl qaş-qabağı yer
süpürən adamları indi tanımaq çətin idi. Ramazan, Öz istəkli balalarım
süfrə başına yığıb yemləyən mehriban bir ana kimi, qayğıkeş və səmi
mi idi. O da yeyirdi, amma özündən çox balalarını yedirirdi.
6
Atasının dəniz bunığuna sağ-salamat gedib-çıxmağından xəbər
tutan Paşa, sevincək halda Nailə ilə anasına cəbhədə gördüyü maraqlı
hadisələrdən danışan zaman, onu telefonla şəhər partiya komitəsinə
çağırdılar. O özü də, ailə üzvləri də bunun səbəbini bilirdi: Paşa, işsiz
Dostları ilə paylaş: |
