- İşin asanından yapışmaq hüııer deyil, - deyə Aslanov bu anda yan qapıdan içəri girən ağ önlüklü bir qızın padnosda gotirdiyi və stol üstün də qoyduğu limonlu çaya qənd saldı, stəkanı cingildədə-cingildədə qa şıqla qəndi qanşdırdı və qıza tapşırdı: - Yoldaşlara da çay ver O, nəyi isə xatırladı və qızın üzünə baxdı. - Yoxsa dersə gecikirsən? - Xeyr, hələ on beş dəqiqə var, - deyə Aslanovun belə qayğıkeş liyindən razı qalıb gülümsəyən al yanaqlı, qara saçlı, utancaq qız yenə qapı dalında görünməz oldu. - Bütün dərslərdən əla oxuyur. Özüm təkdənbir onu imtahan elə yirəm. Axı mən vaxtile maarifçi olmuşam! (Aslanov, həm işə bu ba rədə söhbət düşəndə öz gənclik illərini xatırlardı). Hesabla gərək məndə partiyadan xahiş eləyim ki, meni köhnə sonotimo qaytarsın, hə? B əs yaxşı, bu necə olur ki, cəbhədən qayıdan bəzi yoldaşlar bir balaca aşağı v əzifəyə göndəriləndə bunuözləri üçün təhqir bilirlər, amma sən,,. Paşa katibin danışığındakı aydın istehza nidalarını duyub, utana- utana cavab verdi: - Görünür onlar daha çox qəhrəmanlıq göstəriblər, yoldaş Asla nov. Yaxud da əvvəldən böyük vəzifədə olublar. Bayaqkı qız yenə çay gətirib, ikinci katibin vo Paşanın qabağına qoydu. -Ü m um iyyətlə, İsgəndərzadələr monim təklifimdən boyun qaçır mağa öyroniblor, - deyə Aslanov zarafat tərzində usta Ramazana işarə ile gülümsədi. - Sizi istəmədiyiniz işə məcburi təyin eləm ək fikrində deyilik. Gedin, bır gün də düşünün! Paşa o günün axşamı qəti qərara gəldi: 292 <3V.
- Razıyam. Şəhər komitəsinin bir sıra işçiləri kimi, o da tufan günlərini m ə dənlərdə keçirməli oldu. Əgər Paşa çovğun zamanı trestlərilə baş vermiş hadisələrə dair mühazirə söyləsəydi, mütləq bəzəkli bir cümlə
