Səməndərin gözləri Cəm ilə sataşdı. Onun pərt oturduğunu görüb, təkrar diqqətlə Tahirə baxdı: 126 < a v
- Aha, görünür, aranıza şeytan girib... N ə olub belo? N iyə bir do dağınız yer, bir dodağınız da göy süpürür? Cəmil Tahirlə söhbətindən onun xəbər tutmasını istəmədiyi üçün, könülsüz bir tərzdə gülümsündü: - N ə olacaq? Ele-belə... Kefimiz yoxdur... Pulsuzuq... - Qurtarıb? Pul məndə... N ə qədər İstəyirsiniz, buyurun! - Səm ən dər şalvar cibindən bir dəstə beşlik çıxarıb irəli uzatdı. - Plan üç yüz faiz... bu da mükafat buyurun! Her gün yeməkdən şikayət edən Səməndərin cibindən bu qədər pul çıxdığım görən Cəmil, bir an duruxdu. Səməndər Tahirə baxıb onun sifətində azca da olsun dəyişiklik əm ələ gəlmədiyini görəndə, Cəmilin nəyi isə ondan gizlədib demək istəmədiyini hiss edərkən tu tuldu, başım bulayaraq şübhəsini bildirdi: - Yox, aşna, pul m əsələsinə oxşamır. N ə isə başqa bir sirriniz var. - O, pullarını cibinə soxaraq Tahirə yanaşdı vo əlini onun çiyninə qoydu. - N ə olub, mən ölüm? - Mən ölüm niyə deyirsən? - Tahir daha da qaşqabağını sallayıb, mıs rənginə çala* sifətinin narazı ifadəsilə bu sirri heç bir vaxt açma- yacağını ona hiss etdirdi. - Bayaq gedəndə küçədə Lətifəni gördüm, - deyə Səməndər Cəmi lə tərəf döndü və bu xəbərlə onu sevindirmək istədi. - Qəşəng bir paltar geymişdi, yanında da yaxşı bir qız vardı, gülüşə-gülüşə gedirdilər. Tahir bu anda hər şeyi unudaraq, maraqını gizlədə bilməyib: - Harada gördün? - deyə birdən soruşdu. - Yəqin teatra bilet almağa gedirlərmiş... İstirahət günü mon onu həmişə teatrda görürəm. - Səməndər yoldaşının heç olmasa birini ma raqlandırdığına sevinib əlavə etdi: - Mən də bilet almışam. Bu gün
