nı elə bil yalnız indi başa düşüb tutuldu və dem əyə söz tapmayıb ba şım sinəsinə endirdi. Lalə isə Minayevə tərəf çevrildi. -- Yaman başlayıblar, Dmitri Semyonoviç, - dedi. - köməkdən bo yun qaçırırlarsa, demək, nəyə isə ümid bağlayırlar. Deyəsən biz arxa yınlaşdığımız üçün özümüz de hiss etmədən geriləyirik? - O, qazma- çılara nüfiızedici bir nəzər saldı. - Ayıq olun, yoldaşlar, - dedi. - Biz onların çağırışını zarafat hesab edirdik. Amma belə görünür ki, onlar zarafat etmək fikrində deyillər. Lalə ilə Minayev maşına tərəf endilər. - Lalə xanım - deyə Minayev dərin düşüncədən ayrılıb dayan dı, - məncə biz mühüm bir nöqtəni yadımızdan çıxarırıq... Lalə maraq və sual dolu nəzərlərini ona dikdi. - Hansı nöqtəni? - Axı indi dəniz qazmaçılarına Qüdrət İsmayılzadə rəhbərlik edir. - N ə olsun ki? - Əgər o mən tanıyan Qüdrətdirsə, arvadından geridə qalmağa razı olmayacaq. - Çox təəssüf ki, Dmitri Semyonoviç, onu tanıdığın halda, meni hələ tanımamısan. - Necə məgər? - Men də ərimdən geri qalmağa razı olmayacağam. Ancaq m əsə lə bunda deyil, axı biz rəqabətə girişməmişik. N ə üçün onlar birim kö məyimizi qəbul etmirlər? - Yəqin səbəbi var. Görünür, o birisi briqadaları da qaytarıblar... Öz aramızdır, hər halda m əsələ işçi qüvvəsinin azlığında deyil. - yenə də nahaq qaytarıblar. M enə elə gəlir ki, Qüdrətin bu işdən xəbəri yoxdur. 169
Onlar maşına minib yanaşı oturdular, - Mən evə gedirəm. Bu gecə yəqin Qüdrət gələcək, - deyə Lalə, bir ev xanımı kimi deyil, aralarındakı anlaşılmazlıqdan narazı qalmış bir trest müdiri kimi, onunla m əsələni evdə ayırd edəcəyini düşünüb,
