Divar saatı ikini vurdu. - İndi yatmaq vaxtıdır, Qüdrət Salmanoviç, ancaq siz xırda bir şey dən ötrü əsəbiləşirsiniz. - Yenə xırda? - deyə Qüdrət, Bədirlini xatırladı. Əgər bu xırda şeydirsə, bəs böyük nəyə deyirsiniz? 186
Lalə, bir daha Qüdrətin əsəblərinə toxunmamaq üçün, əlilə do daqlarını tutub Minayevə susmağı m əsləhət gördü. - M əncə, ağır işdən sonra möhkəm yatmaq daha faydalıdır. G ecə niz xeyrə qalsın! - deyə Minayev balkonun qapısına tərəf yeriyib, tez də gözdən İtdi. Lalə ərinə heç bir söz deməyib yataq otağına keçdi. O, Qüdrəti ta mamilə haqsız hesab edirdi. On beş illik mehriban ailə həyatında o, bir dəfə olsun Lalənin üstünə belə qışqırmamışdı. O daima gülər üzlü və şad görünərdi. A iləyə həmişə sevinc gətirən bir ərin bu qışqırığı Lalə nin qəlbinə toxunmuşdu. O, böyük səhv do buraxmış olsaydı, Qüdrət yenə də onunla bu cür əsəbi rəftar etməməli idi. Lalənin fikrincə hər ikisi evdə olduğu kimi, işdə də bir-birinin köməkçisi və dostu idi. Lalə, bu günə qədər həmişə irəlidə gedən və başqalarına nümunə gös tərilən Qüdrətin “arvad kölgəsində” dolanmaq istəmədiyi üçün belə acıqlandığını güman edirdi: “Biz adi ər-arvad deyilik, biz mübarizə yoldaşıyıq” deyə düşünən Lalə, ərini köhnə fikirli olmaqda təqsirlən dirməyə başlayırdı. O, soyunub yerıno girəndən soma da, Qüdrəti haqsız sayır, indiyə qədər onun ürəyində xəstə bir şöhrətpərəstlİk duyğusunun yuva saldığını düşünürdü. Laləyə elə gəlirdi ki, Qüdrət həmişə ondan irəlidə getdiyi üçün, bu xəstəliyini büruzə verməyə eh tiyac hiss etməmişdi. Amma indi o heç yerdə təriflənmirdi, tresti ha mıdan geridə idi. Qabaqcıllar sırasına çıxmağa da uzun bir müddət lazım olacaqdı, bunuda Qüdrəl qeyrətinə sığışdırmır və qəzetdəki m ə
