Microsoft Word anton burini ziyouz com doc

KASANDRA 

Anton nonushta qilib o‘tirgandi. 

“Mushugim, - chaqirdi u. - Bu yoqqa kel, nom topishga yordamlashasan!”  

Anton nihoyat mushugiga nom topishga ahd qilgandi. U o‘ziga ma’qul nomlarni bir 

qog‘ozga yozdi va ularni mushugiga birin-ketin ovoz chiqarib o‘qib bera boshladi. Har 

holda tanlanadigan nom uning o‘ziga ham ma’qul bo‘lishi kerak edi-da. Nomlar yozilgan 

uzundan-uzun ro‘yxatlarning bir nechtasini u shu paytgacha rad etgandi. 

Mushuk kelib stol ustiga o‘tirdi va Antonga diqqat bilan termulib turdi. 

“Stol ustida o‘tirma, - dedi Anton. – Onam urishadi”.  

Mushuk boshini quyi soldi. U buni bilardi. Anton unga achinganday bo‘ldi. “Ha bo‘pti, 

o‘tirsang-o‘tir”. Mushuk Antonga qarab turaverdi. Anton uni haydamasligini juda yaxshi 

bilardi. Doim shunday bo‘lgan. 

Anton o‘qidi: “Matilde”. Mushuk esnadi. “Nastasya”. Mushuk bir pashsha ortidan qarab 

qoldi. “Go‘zal. Qirolicha. Birinchi Raqam”. Mushuk maqtovlarga sira o‘ch emasligi ko‘rinib 

turardi. “Yo‘lbars Lilli. Mautsdibauts. Uzunmo‘ylov”. Mushuk qulog‘ini ham qimirlatmadi. 

“Felitsitas, Yesika, Klarisa”. Mushuk boshini qimirlatib, stoldan sakrab tushdi va divan 

burchagidagi uxlaydigan joyiga borib yotib oldi. 

Anton uh tortdi. U bu safargi takliflarini ham taqdim etib bo‘lgandi. Buning ustiga 

maktabga boriladigan vaqt ham bo‘lib qolgandi. 

Anton yugurib ketdi. Navbatdagi burilishda u qo‘qqisdan kimgadir urilib ketdi. Bu Tomas 

edi. “ Kechirasan”, - hansiradi Anton. 

“Hechqisi yo‘q”, - dedi Tomas samimiy tarzda. 

Anton bu safar ham hayron qoldi. Mo‘mataloq voqeasidan keyin Tomas umuman 

boshqacha munosabatda bo‘lib qolgandi. Nafaqat unga, balki Sibillega nisbatan ham. 

---

Anton bo’rini uchratgan kecha (qissa). Edith Shrayber-Vike