Microsoft Word ihyo tavba ziyouz com doc

www.ziyouz.com
кутубхонаси
61
 
ْﻦِﻣ
 
ٍﺪَﺣَأ
 
ْﻦِﻣ
 
ﺎَﻤُﻬَﻜَﺴْﻣَأ
 
ْنِإ
 
ﺎَﺘَﻟاَز
 
ْﻦِﺌَﻟَو
 
ﻻوُﺰَﺗ
 
ْنَأ
 
َضْرﻷاَو
 
ِتاَوﺎَﻤﱠﺴﻟا
 
ُﻚِﺴْﻤُﻳ
 
َﻪﱠﻠﻟا
 
ﱠنِإ
 
ِﻩِﺪْﻌَﺑ
 
"Albatta, Alloh osmonlar va yerni qulab tushishdan ushlab asrab turur. Aniqki, agar ular 
qulasalar, U zotdan so‘ng 
(ya’ni Allohdan o‘zga) 
biron kimsa ularni tutib tura olmas" 
(Fotir 
surasi, 41). 
Umar ibn Xattob roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: "Muhr arsh ustuniga osig‘liqdir. Qachonki. 
bandalar Alloh chegaralagan hududdan chiqib, haromni halol deya boshlasalar, Alloh u muhrni 
arshdan yerga indirib, qalblarni ichidagi sirlari bilan birga muhrlab tashlaydi" (Ibn Adiy va Ibn Hibbon 
rivoyati). 
Mujohid shunday hadisni keltiradi: "Qalb ochiq kaftga o‘xshaydi. Xuddi barmoqlar bitta-bittadan 
bukilganda kaft yopilgani kabi qalb ham har gunoh sodir etilganida yopilib boradi. Hatto oxirida butkul 
bekilib qoladi. Mana shu qalbning muhrlanishidir" (Bayhaqiy rivoyati). 
Hasan Basriy aytadi: "Banda va Alloh o‘rtasida gunohlardan iborat ma’lum chegara bor. Agar 
banda shu chegaraga yetsa, Alloh uning qalbini muhrlab qo‘yadi. Keyin u yaxshilikka muvaffaq bo‘la 
olmaydi". 
Gunohlarning qoralanishi va tavba qiluvchilarning maqtalishi xususida xabar va asarlar ko‘p. 
Agar voiz o‘zini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning vorisi deb hisoblasa, uning mav’izalari 
mana shunday xabarlarga to‘la bo‘lishi lozim. "Albatta, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oltinu 
kumushni emas, ilm va hikmatni meros qoldirdi. Har bir olim o‘z darajasida bu merosga vorisdir" 
(Buxoriy rivoyati). 
Gunohlarni tark etishga undashning 
ikkinchi yo‘li 
payg‘ambarlar va o‘tmishdagi solih kishilar 
haqida, gunohlari tufayli ularning boshiga tushgan musibatlar xususida hikoya qilishdir. Qalblarini 
titratib, ularda chuqur iz qoldiruvchi bu hikoyalarning xalq uchun manfaati katta. Masalan Odam 
alayhissalom haqidagi hikoyaga quloq tutaylik. 
"Odam alayhissalom Alloh man’ etgan o‘simlik mevasidan yeb qo‘ydi. Shunda badanlarini yopib 
turgan jannat ziynatlari uni tark etib, uchib ketdi. Odam alayhissalomning avrati ochilib qoldi. Gavhar 
bilan bezalgan toj uning boshidan ko‘tarilishga hayo qildi. Jibril alayhissalom kelib, Odam Atoning 
boshidan tojni oldi. Shu payt arshi a’lodan nido keldi: "Ikkalangiz (Odam ato va Havo momo) ham 
huzurimdan (erga) tushing. Kimki Menga isyon qilsa, Menga qo‘shni bo‘lolmaydi". Roviy davom etib
, 
- 
dedi: "Mana eng avvalgi gunoh! Mana uning oqibati — bizni habibimizga qo‘shnichilikdan ayirgan, e 
voh!" 
Muso alayhissalom qissasida keladi: "Muso alayhissalom Xizr alayhissalomdan so‘radi: 
— Qaysi ishing tufayli Alloh taolo senga g‘ayb ilmini bildirdi? 
— Alloh taoloni deb gunohlarii tark etganim uchun, - dedi Xizr alayhissalom". 
Rivoyat qilinadi: "Shamol Sulaymon alayhissalomni boradigan manzillariga eltib qo‘yardi. Bir gal 
uchib borar ekanlar, nogohon egniga yangi ko‘ylak kiygizilganini payqab qoldilar va dillaridan, ajabo, 
nahot, bu ishni shamol qilgan bo‘lsaya, degan gumon o‘tdi va shu zahoti yerga "tap" etib tushdilar. 
Shunda Sulaymon alayhissalom: 
— E, nima qilyapsan, men senga buni buyurmadimku? - dedilar shamoldan norozi bo‘lib. 
— Allohga itoat qilsanggina, senga itoat qilaman, - dedi unga shamol". 
Rivoyat qilinadi: "Yoqub alayhissalomga Alloh taolodan vahiy bo‘ldi: 
— Sening va o‘g‘ling Yusufning orasiga nima sababdan ayriliq solganimni bilasanmi? 
— Yo‘q, bilmayman? — dedi Yoqub alayhissalom. 
—
Ayriliqqa Yusufning og‘a-inilariga aytgan: