II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
234
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
bir teli də Sarı Aşıq-
Əriyə-əriyə sarı simə dönüb axır…
Simdən-simə,
səsdən-səsə barmaqlar-bərə.
Alışır Araz simi,
Kür boşvalır haraya:
qoşur yanğısına sərin səsini,
səs daşqını alır bütün simləri.
Yaxud Ə.Salahzadənin «Səttar Bəhlulzadə» şeirində « böyük rəssamın sənətindən, bu sənətin qüdrətindən bircə kəlmə
də danışılmır. Şair sadəcə olaraq, Səttar Bəhlulzadənin əllərini təsvir edir,bu əllərə quşlar, çiçəklər yığışır, güllər, otlar,
ağaclar bu əllərdən tutub yamac-yamac yayılır, çəmən-çəmən yallı gedirlər ». (4, 37) Bu əllərin budaqları yarpaqlayır, çiçək
açır, bu əllərdən sellər axır. Şair, rəssamın əlini təbiətlə müqayisə edir və bu müqayisədə RƏSSAM-TƏBİƏT obrazı
yaranır. Daha doğrusu, Səttar Bəhlulzadə haqqında düşünürkən təbiət bütün gözəllikləri ilə gözlərin qarşısında canlanır,
Təbiət haqqında düşünürkən Səttarın lövhəlri xəyala gəlir.
Dostları ilə paylaş: |