َنوُﺮﱠآﱠﺬَﻳ ْﻢُﻬﱠﻠَﻌَﻟ ِتاَﺮَﻤﱠﺜﻟا ) ١٣٠ ( ُﻢُﻬْﺗَءﺎَﺟ اَذِﺈَﻓ َﺪْﻨِﻋ ْﻢُهُﺮِﺋﺎَﻃ ﺎَﻤﱠﻧِإ ﻻَأ ُﻪَﻌَﻣ ْﻦَﻣَو ﻰَﺳﻮُﻤِﺑ اوُﺮﱠﻴﱠﻄَﻳ ٌﺔَﺌِّﻴَﺳ ْﻢُﻬْﺒِﺼُﺗ ْنِإَو ِﻩِﺬَه ﺎَﻨَﻟ اﻮُﻟﺎَﻗ ُﺔَﻨَﺴَﺤْﻟا َنﻮُﻤَﻠْﻌَﻳ ﻻ ْﻢُهَﺮَﺜْآَأ ﱠﻦِﻜَﻟَو ِﻪﱠﻠﻟا ) ١٣١ ( اﻮُﻟﺎَﻗَو ُﻦْﺤَﻧ ﺎَﻤَﻓ ﺎَﻬِﺑ ﺎَﻧَﺮَﺤْﺴَﺘِﻟ ٍﺔَﻳﺁ ْﻦِﻣ ِﻪِﺑ ﺎَﻨِﺗْﺄَﺗ ﺎَﻤْﻬَﻣ َﻦﻴِﻨِﻣْﺆُﻤِﺑ َﻚَﻟ ) ١٣٢ ( ٍتﺎَﻳﺁ َمﱠﺪﻟاَو َعِدﺎَﻔﱠﻀﻟاَو َﻞﱠﻤُﻘْﻟاَو َداَﺮَﺠْﻟاَو َنﺎَﻓﻮﱡﻄﻟا ُﻢِﻬْﻴَﻠَﻋ ﺎَﻨْﻠَﺳْرَﺄَﻓ َﻦﻴِﻣِﺮْﺠُﻣ ﺎًﻣْﻮَﻗ اﻮُﻧﺎَآَو اوُﺮَﺒْﻜَﺘْﺳﺎَﻓ ٍتﻼﱠﺼَﻔُﻣ ) ١٣٣ ( «Fir’avn qavmini zora eslatma olsalar, deb qahatchilik yillariga va mevalarning taqchilligiga duchor etdik. Bas, ularga yaxshilik kelganda: «Bu bizga xos» - deydilar. Agar ularga biror noxushlik yetsa, Muso va u bilan birga imon keltirgan kishilardan shumlanadilar. Ogoh bo‘lingki, ularning (yaxshi-
yomon) amallari Allohning huzuridadir. Lekin buni aksariyatlari bilmaydilar. Ular Musoga aytdilar: «Bizni sehrlash uchun har qanday mo‘‘jiza keltirsang ham, biz senga imon keltiruvchi emasmiz». Shundan keyin ular ustiga to‘fon, chigirtka, bit, baqalar va qon (balolari)ni aniq mo‘‘jizalar sifatida yubordik. Shundan so‘ng ham ular kibr qildilar va o‘zlari oldindan jinoyatchi qavm edilar». (A’rof, 130- 133.) Alloh taolo Muso (a.s.)ni payg‘ambar qilib tayinlab, keyin mo‘‘jizalar bilan ham quvvatlab, Fir’avn huzuriga
yubormoqni iroda qildi. Muso (a.s.)ning yodlariga Misrda bir qibtiyni o‘ldirib qo‘yib, qochib ketganlari tushdi va
Parvardigorga iltijo qildilar:
Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob)