36. Hekayət
Bir mürid öz mürşüdünə dedi:
–Adamların əlindən zara gəlmişəm, O qədər görüşümə gəlirlər
ki, vaxtımı alır, narahatlığıma səbəb olurlar. Onlardan xilas olmaq
üçün mənə bir yol göstər.
Dedi:
–Yoxsullara borc ver, varlılardan borc istə. Bir daha ətrafına
dolanmazlar.
Beyt
Əgər islam ləşkərində gəda düşsə önə tək,
İstəməsin bir pay deyə, kafir qaçar Çinədək.
37. Hekayət
Fiqh elmini
67
öyrənən bir tələbə atasına dedi:
–Vaizlərin bu gurultulu və bəzəkli sözləri əsla mənə təsir etmir,
çünki onların sözləri əməllərilə düz gəlmir.
Şer
O, hamıya bu dünyanı at deyir,
Özü isə qızıl-gümüş cəm edir.
105
Hər alim ki, əməl etməz sözünə,
Heç vaxt onun inanmazlar özünə.
Alim odur pislik etməz heç kəsə,
Əməl edər özü, xalqa nə desə.
Beyt
Bir adam ki, hər zaman öz xeyrini axtara,
Özü yolu azmışdır, o hara, rəhbər hara?!
Atası dedi:
–Ey oğul, belə bir səhv mülahizəyə əsaslanıb xeyirxah adamların
tərbiyəsindən üz çevirmək, alimləri azğınlıqda taqsırlandıraraq,
məsum alim axtarıram – deyə elm öyrənməkdən məhrum olmaq
düzgün iş deyildir. Bu, palçığa batmış korun məsəlinə bənzəyir.
Nağıl edirlər ki, bir kor gecə qaranlıqda kedərkən palçığa batmışdı.
O, çığırıb deyirdi:
–Ey müsəlmanlar, heç olmazsa mənim yolumun üstünə bir çıraq
tutun.
Hazırcavab bir qadın korun sözünü eşidib dedi:
–Sən ki, çırağı görmürsən, çıraqla nə görəcəksən?
Həmçinin, moizə məclisi bəzzaz dükanı kimidir: orada pul ver-
məsən, mal ala bilməzsən; buraya rəğbət bəsləməsən, səadət əldə edə
bilməzsən.
Qitə
Alim hər nə söyləyərsə, canla-başla qulaq as,
Nəsihətçin onun dili bir söz tutana qədər.
O müddəi düz deməmiş, yanılmışdır sözündə,
«Bir yatmışı başqa yatmış necə oyada bilər?»
68
Mərd odur ki, deyiləni yaxşı yadda saxlasın,
Daş üstündə ğazılsa da öyüd, nəsihət əgər!
Şer
Xanəqahdan
69
mədrəsəyə gələrək,
Bir sahibdil atdı əhli-təriqi.
Dedim : «fərqi nədir alim, abidin
106
Ki alimi tutub, atd ın rəfiqa?»
Dedi: «O, öz kilimini qoruyur,
Bu çal ış ır xilas etsin ğəriqi»
*
Dostları ilə paylaş: |