Microsoft Word Sadi Gulustan doc

32. Hekayət 
 
Şam abidlərindən biri meşədə yaşayır və  ağac yarpağı ilə 
dolanırdı. Bir padşah onun görüşünə gedib dedi: 
–Məsləhət görsəniz sizdən ötrü şəhərdə bir saray tikdirərəm. 
Orada həm siz asudə ibadət edərsiniz, həm də camaat sizin hikməta-
miz sözlərinizdən faydalanar, pak əməllərinizi görüb ədəb öyrənərlər. 
Zahid hökmdarın təklifini rədd etdi. Vəzirlərdən biri ona dedi: 
–Hökmdarın dediyi söz hörmətinə, yaxşı olar ki, şəhərə gəlib bir 
neçə gün vəziyyəti öyrənəsiniz.  Əgər yad adamlar vaxtınızı alıb, 
söhbətlərilə sizi narahat etsələr, yenə qayıda bilərsiniz.  
Nağıl edirlər ki, zahid şəhərə gəldi. Hökmdarın öz xüsusi bağ və 
sarayında onun üçün çox səfalı və ürək açan bir yer verdilər. 

---

 
100
 
Şer 
 
Gözəllər hüsnünə bənzər bu gülşəndə qızıl güllər, 
Nigapın zülfü tək xoşdur bu yerdə türfə sünbüllər 
Qışın bərk şaxtası keçmiş, soyuqdan qalmamış qorxu,  
Açıb sanki ağız tifli–gülüstan gözləyir qayğu. 
 
Beyt 
 
Yaşıl donlu budaqlarda düzülmüş nar gülü od tək, 
Əcəbdir yarpaq üstündə belə qan rəngli od görmək! 
 
Hökmdar dərhal göyçək bir kəniz də onun yanına göndərdi. 
 
Şer 
 
Abidlər aldadan ay üzlü canan, 
Huri tək gözəldir, tavus tək əlvan.  
Onun çəmalını mömin də görsə,  
Bilməz harda qaldı din ilə iman. 
 
Şah onun ardınca yaraşıqlı, gözəl bir qulam da zahidə bağışladı. 
 
Şer 
 
Xalq ölür ətəşdən suçu yanında,  
Suçu görərsə də bir damcı qıymaz.  
Gözlərim doymayır səndən, necə ki,  
İstisqa içərsə fəratı doymaz. 
 
Zahid ləzzətli xörəklər yeyib, təmiz paltarlar geydi, dadlı 
meyvələrin,  şirələrin  ətrindən məst olub, gözəl kənizin və qulamın 
gül camalından zövq almağa başladı. 
Ağıllı adamlar demişlər: 
–Gözəllərin zülfü ağlı  əsir edən bir kəmənd, zirək quşu tora 
salan bir bənddir. 
 
 
101
Beyt 
 
Imanımı, qəlbimi yar yolunda qoymuşam,  
Sanki çox bildiyimdən tora düşən bir quşam. 
 
Nəhayət bütün bu xoşbəçtliklər zahidi zavala gətirdi. 
 
Şer 
 
Mürşid də, mürid
66
 də, qoça, çavan da 
Xülasə hər kəs ki, qoca cahanda  
Bu alçaq dünyaya bir həvəs saldı, 
Milçək kimi bala yapışıb qaldı. 
 
Hökmdar ikinci dəfə onu görməyə  gəldikdə gördü ki, zahidin 
əvvəlki solğun rənki dəyişmiş,  ətə–qana dolub qıp–qırmızı  qızar-
mışdır.  İpək yastığa söykənmiş, mələk kimi gözəl qulam onun başı 
üzərində tavus qanatı kimi bir çətir açmışdır. Xülasə, hökmdar, 
zahidin səhhətinin sağalmağından sevindiyini bildirib, hər tərəfdən 
söhbət açdı. Axırda söhbətinə yekun vuraraq dedi: 
–Mən iki cür adama məhəbbət bəsləyirəm: bir alimə, bir də 
zahidə. Dünyada mənim kimi onları sevən yoxdur. 
Orada olan dünyagörmüş ağıllı bir vəzir dedi: 
–Ey hökmdar, məhəbbətin şərti budur ki, bacardıqca hər ikisinə 
yaxşılıq edəsən: alimlərə qızıl verəsən ki, daha artıq elm qazansınlar, 
zahidlərə bir şey verməyəsən ki, zahid olaraq qalsınlar. 
 
Şer 
 
Gönül alan gözəl üzlü gözələ,  
Üzük, sırğa, bəzək, düzək nə lazım?!  
Xoş əxlaqlı, xoş məcazlı zahidə,  
Qapı–qapı pay diləmək nə lazım?!...