Microsoft Word Sadi Gulustan doc

 8. 
Hekayət. 
 

---

 
164
 Yadımdadır qədim zamanlarda bir dostum var idi, bir qabıqda iki 
badam içi kimi yaşayırdıq. Birdən başqa yerə getməli oldu. Bir 
müddətdən sonra qayıtdıqda şikayətlənməyə başladı və dedi: 
 –Bu 
müddət ərzində mənə bir qasid belə göndərməyibsən! 
 Dedim: 
 –Rəva görmədim ki, qasidin gözü sənin cəmalının nuru ilə 
işıqlansın, mən isə məhrum qalım. 
 
Şer 
Köhnə dostum, gəl sən mənə öz dilinlə tövbə vermə, 
Kəs məni qılınc ilə bu cür yola qoya bilməz. 
Paxıllığım tutur hər kim sənə baxsa doyunca yar, 
Sonra yenə deyirəm ki, heç kim səndən doya bilməz. 
 
 9. 
Hekayət 
 
Gördüm bir alim birinə  aşiq olmuş, pərdə də sirrinin üzərindən 
götürülmüşdü. Çox iztirab çəkir, aqır əziyyətlərə davam gətirirdi. Bir 
dəfə ona ürək–dirək verib dedim: – Bilirəm sənin bu dostluqdan 
məqsədin birino əziyyət vermək, bu məhəbbətdən istəyin birinin 
qəlbini incitmək deyildir. Belə olan halda alimə yaraşmaz ki, nahaq 
yerə günaha batsın, bir tərbiyəsizin üstdə özünü hörmətdən salsın. 
 Dedi: 
–Ey 
əziz dost, gəl məzəmmət  əlini bu dərdli yaxamdan 
çək, sənin etdiyin bu məsləhət haqqında mən dəfələrlə düşünmüşəm, 
görmüşəm ki, onun cəfasına dözmək, ayrılığına tab gətirməkdən 
yüngüldür, alimlər deyiblər ki: «Sözü ürəyə salıb dərd etmək, gözü 
gözəldən ayırmaqdan asandır» 
 
Şer 
 
Ayrı qalmaq müşkülsə bir dilbərdən, 
Zülm etsə də gərək zülmə dözəsən. 
Bir gün çəkdim əllərindən əlaman, 
Sonra oldum etdiyimdən peşiman. 
Yar gərəkdir yar yolunda can verə, 
Nə ki bir söz deyəndə o yan verə. 
Özü bilər ya çağırar, ya qovar, 
Məgər onda deyilmi hər ixtiyar?! 
 
165