4.2. Qeyri-verbal ünsiyyət vasitələri haqqında Qеyri-vеrbаl kоmmunikаsiyа vаsitələrinin tipləri:
1. Mimika (yunanca mimos-təqlid, simanın dəyişməsi deməkdir) sifət əzələləri-
nin dinamik ifadəsi kimi özünü göstərir. Qaş, göz, yanaq, dodaqlar və s. sifətin bu və
ya digər dərəcədə lokal mimika sahələridir. Müəyyən edilmişdir ki, mimikanın yeddi
əsas sifət konfiqurasiyası var. Onlar müvafiq olaraq yeddi emosiyanı ifadə edirlər.
Sifətin ən ifadəli əlamətləri dodaqla qaş (ağızla göz) sahəsində yerləşir. Bu sahəyə
əsas mimika sahəsi deyilir. Mimika insan sifətinin təkrarolunmaz fərdiyyətini əks etdirir.
Onun əsas funksiyası sifətin ekspressiyalarında insanın-emosiya və hisslərini ifadə
etməklə şərtlənir. Son zamanlar vizual ünsiyyət “gözlərin təması” problemi diqqəti
daha çox cəlb edir. Gözlərin, görünür, özünəməxsus əlifbası var.
2. İntonasiya - ünsiyyətin başlıca akustik vasitəsidir. Ünsiyyət prosesində
kommunikatorun resipientə münasibəti bilavasitə onun intonasiyasında əks olunur.
Onun ekspressiv emosional funksiyası önəmlidir. İntonasiyanın bu funksiyası xüsusi
məntiqi vurğu, pauza və s. kimi akustik vasitələrlə qaynaqlanır.
3. Kinestika - “bədən hərəkətlərinin dili” kimi meydana çıxır. İnformasiya
mübadiləsində onun kodları jestlər vasitəsilə açıqlanır.
4. Proksimika - (latınca, proximity-yaxınlıq deməkdir) insanın şəxsi məkanı kimi
ünsiyyət prosesində özünəməxsus rol oynayır. İnsan bu məkanı özününki hesab edir,
