Microsoft Word tanbehul gofilin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
299
beriladi. Qanchalab uyg‘oq namozxonlar bor, ular uyquda, deb yoziladi. Kishi sahar 
vaqtida turib, tahorat qilib, so‘ng bomdod vaqti chiqqunicha namoz o‘qishga odatlangan 
bo‘lsa, ammo bir kecha o‘sha niyat bilan yotib, ertalabgacha uxlab qolsa, keyin uyg‘onib 
ketib, namozni o‘tkazib yuborganiga xafa bo‘lsa va istirjo’ aytsa, uni namozni vaqtida 
o‘qigan, deb yoziladi va niyati bilan uning savobiga erishadi. Yana bir kishi kechasi turib, 
namoz o‘qishga odatlanmagan, ammo kechasida tong otdi, deb gumon qilib, turib 
tahorat olib, masjidga kirsa, hali tong otmagan bo‘lsa, so‘ng bomdod namozi vaqti 
kirishini kutib, o‘ziga-o‘zi, hali bomdod namozi vaqti bo‘lmaganini bilganimda, o‘rnimdan 
turmasdim, desa, shu niyati uchun uyg‘oq bo‘lsa ham, uxlovchilardan deb yoziladi”. 
________________ 
Amal va niyat birligi bobi hadislari
749-hadis. Juda zaif. Bayhaqiy, Qazoiy rivoyat qilgan. 
750-hadis. Avvali Buxoriy va Muslimning hadislarida kelgan. So‘ngining isnodi noma’lum. 
751-hadis. Isnodi noma’lum. 
752-hadis. Juda zaif. Bayhaqiy, Qazoiy rivoyat qilgan. 
753-hadis. Isnodi noma’lum. 
754-hadis. Sahih. Muslim rivoyat qilgan. 
755-hadis. Sahih. Termiziy, Ibn Hibbon, Abu Na’im rivoyat qilgan. 
756-hadis. Sahih. Muslim, Abu Dovud, Termiziy rivoyat qilgan. 
757-hadis. Sahih. Muslim, Ahmad rivoyat qilgan. 
758-hadis. Ibn Najjor rivoyat qilgan. 
759-hadis. Sahih. Muslim, Nasoiy, Ahmad rivoyat qilgan. 
OLTMISH SAKKIZINCHI BOB 
MAG‘RURLANISH
Faqih Abu Lays Samarqandiy rivoyat qiladilar. Abdulloh ibn Mas’ud (r.a.): “Najot ikki 
narsada: taqvo bilan niyatdadir. Halokat ham ikki narsada: umidsizlik ila 
mag‘rurlanishda”, dedilar. 
Vahb ibn Mas’ud (r.a.) aytadilar: “Sizlardan avvalgilarning ichida Allohga yetmish yil 
ibodat qilgan kishi bor edi. Haftada bir kun, ya’ni shanbada og‘zi ochiq bo‘lardi. Qolgan 
kun ro‘zador edi. U Allohdan bitta hojatini so‘radi. Ammo hojati ravo bo‘lmadi. Shunda 
nafsiga, agar senda yaxshilik bo‘lganida, hojating bajarilar edi, ammo oldin gunoh ishlar 
qilgansan, dedi. Shu zahoti bir farishta tushib: “Ey odam farzandi, o‘zingni haqir 
hisoblaganing oldin qilgan yetmish yillik ibodatingdan yaxshidir”, dedi. 
Sha’biy aytadilar: “Bir kishiga bulutlar soya solib yurardi. Buni ko‘rgan boshqa bir kishi: 
“Albatta, uning soyasida yuraman”, dedi. Shunda haligi birinchi kishi g‘ururlanib: “Mana 
bunga o‘xshashlar mening soyamda yuradi”, deb o‘yladi. Vaqti yetib, ular ajralishganida 
esa, soya ikkinchi kishi bilan ketdi”. 
Umar ibn Xattob (r.a.) aytadilar: Tavbangning to‘g‘ri bo‘lishi gunohingni bilish, 
amalingning to‘g‘ri bo‘lishi mag‘rurlikdan voz kechishing bilandir”. 
Umar ibn Abdulazizdan (r.a.) zikr qilinadi. U kishi xutba qilayotganlarida mag‘rurlanib 
qolishdan qo‘rqsalar, xutbalarini to‘xtatardilar, yozayotganlarida ham mag‘rurlanishdan 
xavfsirasalar, varaqni yirtib tashlardilar va: “Ey Parvardigor, Sendan nafsimning 
yomonligidan panoh tilayman”, derdilar”. 
Mutarrif ibn Abdulloh aytadilar: “Kechasi uxlab qolib, pushaymon holda tong ottirishim 

---

Tanbehul g’ofilin. Al-Faqih Abu Lays as-Samarqandiy