196
cəmiyyəti olsun, istərsə də elmi cəmiyyətimizdə elə müəlliflər
tapılır ki, deyirlər: bizdə ədəbi tənqid yoxdur. Mən buna
kökündən etiraz eləyirəm. Belə məsuliyyətsiz ifadəyə qol-
qanad versək, elə həmin “müvəffəqiyyətlə” deməliyik ki,
bizdə
ədəbiyyat yoxdur. Bu isə çox böyük qəbahətdir. Bizdə maraqlı
əsərlər yaranır. Ola bilər ki, hər hansı bir əsər, hər hansı bir
yazıçı, onun manerası oxucunu, yaxud oxucular qrupunu yetə-
rincə təmin eləmir. Bu hələ belə bir məsuliyyətsiz hökm ver-
məyə əsas vermir. Siz sualınızda
bir qrup tənqidçilərimizin
siyahısını verirsiniz. Mən bu siyahını bir qədər də genişləndi-
rərdim. Xüsusilə hal-hazırda çox fəal surətdə tənqidlə məşğul
olan Tehran Əlişanoğlu və Əsəd Cahangiri də ora əlavə edər-
dim. Bu siyahını bir qədər də genişləndirmək olar.
Tənqid də
var, özü də yerli-yataqlı, bir sıra hallarda öz mətbuat orqanı
olan, yəni istədiyi sözü demək üçün tribunası olan tənqid də
var, onun məşğul olduğu ədəbiyyat da... Və xoşbəxtlikdən on-
lar bir sıra qiymətli nümunələrlə oxucunu razı da salırlar. Təbii
ki,
həmişə olduğu kimi, indi də zəif əsərlər yazılır. Mən bunu
əlavə edərdim ki, bəli, tənqiddə bir qədər fəallıq çatmır. Elə bil
ki, tənqid daha çox nəzəriyyəyə meyl eləyir. Bu və ya digər
cərəyanla əlaqədar, yaxud müasir
Avropada mövcud ədəbi
proseslə əlaqədar bəzən şəxsən mənə bir qədər mücərrəd təsir
bağışlayan mülahizələr yürütməklə məşğul olur, Azərbaycan
ədəbi prosesinin bu və ya digər konkret
hadisəsinin təhlilinə az
fikir verir. Məsələn, mən axır vaxtlar elə bir jurnal, yaxud qəzet
məqaləsi görmürəm ki, orada bu
və ya digər az-çox görkəmli
yazarın, şairdirsə poemasının, nasirdirsə romanının konkret
ədəbi, filoloji təhlili verilsin. Bu əsərlərdəki qüsurlar açılsın,
onları doğuran səbəblər göstərilsin, mahiyyətinə varılsın. Sizi
inandırıram ki, belə olanda oxucu həmin tənqidçi ilə daha çox
həsbi-hal eləyir. Tənqid-çinin dediyi
bu və ya digər qüsur elə
bil oxucunun ürəyindən tikan çı-xarır. O fikirləşir ki, bu duyğu
məndə əmələ gəlmişdi, amma tənqidçi sağ olsun,
bunun necə
gözəl şərhini, ifadəsini verdi, məni inandırdı. O, elə bil ki, hə-
min məqalənin altına öz imzasını da qoymağa hazırdır. Amma
bütün bunlara rəğmən , demək ki: bizdə ədəbi tənqid yoxdur –
bu fikir, mənim qənaətimə görə, adamı məsuliyyətsizliyə aparır.