cha tirishmasin, Suhayl uni коТапЬ yerga urdi.
0 ‘zini boglagan arqon bilan qollarini mahkam
qilib bogladi-da, o‘zi yotgan choh ichiga tashladi.
«Har kishi birovga choh qazisa, unga nogoh o‘zi
tushadi», - deb bekorga aytilmagan-da!
Suhayl o‘z maqsadiga erishgach, Mehr bilan toy
bazmiga tayyorlana boshladi. Jobir xazinasini qolga
kiritdi. Barcha xalq shodmon bolishib, shohga
ta’zim qilishdi. Bazm tuzib, qoliga qadah olgan
Suhayl: «Jobir band etgan barcha odamlarni ozod
qildim. Ularni bu yerga olib kelinglar, men qadah
bilan shod etay», - deb farmon berdi. Bog‘ ichidagi
ikki chohda faqat ikkita bandi borligini ко‘rib,
ulami bazmga boshlab kelishdi. Bulaming biri
Navdar, ikkinchisi esa No‘mon edi. Ikki ota, ikki
farzand bir-birlari bilan yiglashib ko'rishdilar,
so‘ng otirib bir-birlari bilan soYashib ketdilar. Ikki
shoh xudo yoliga kirib, mamlakatlarini Suhaylga
topshirdilar. Barcha xalqlar shukr qilishib, o‘z
shodliklarini izhor etishdi. Suhayl bilan Mehr o‘z
maqsadlariga yetib, vasl topishdi. Mehr ham, yori
ham nilufar rangidagi ko^laklar-u to‘nlami kiyib
yurishardi, nilufar rangini xush ko‘rgan quyosh
ham o‘z libosi uchun shu rangni tanladi.
Har pari chehraki, mahvash erur,
Moviy o ‘lsa libosi dilkash erur.
Dostları ilə paylaş: 
