«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

Oni bashar xaylining insoni bil,
Odamilar odamisi oni bil.
Angla kishilikni musallam anga,
Yuz kishilikcha ish esa ham anga.
Hazrati Ayub va o‘g*ri haqida hikoya
Bir kecha Ayub xalaf shamdek niyoz ko‘z yosh- 
larini to'kardi. Ko‘z yoshi durlari dengizga teng 
edi. Kuyishda u shamga sherik edi. Xilvatda, 
bir burchakda xuddi bebaho dur bir pana joyda 
turganday oliirardi. Shu kechasi bir kisavur yer 
ostidan yashirin y o l - naqb qazib, uning uyiga 
o‘g‘irlikka tushdi. Kechasi bilan yer ostini tekis- 
lab chiqdi. Ayub uni sezib tursa ham indamadi. 
0 ‘g ‘ri shu naqb ichidan chiqib, uydan o‘g‘irlagan 
narsalarni orqasiga boglab olgan holda naqbga 
kirmoqchi boluvdi, u yerdagi teshik torlik qildi, 
chunki yuki juda katta edi. Tor ini sichqonga ham 
kichiklik qilardi, quyrug‘iga g‘alvir ham bogladi.
Ayub ko'rdiki, uning (o‘gaining) kuchi yetmayap- 
ti. Shunda u o'midan turdi-da, eshikni ochib y o l 
ko'rsatdi. «Yuking kattalik qilyapti, naqb teshigi esa 
kichik ekan. Eshikdan chiqib ketaver», - dedi.
Shayx shunday bir y o l ko‘rsatdiki, kim ham 
bunday yoldan chiqa olardi? 0 ‘g‘ri bu holatni 
ко‘rib hayron b oldi, og‘ir yuk esa yelkasidan 
bosib turardi. Shunda bir dard, alanga joniga o‘t 
soldi-yu, undan osmoni ham kuyib ketdi. Egni- 
dagi yukni ham bu o'tga urdi, o'zligini ham yukini

---

kuydirib, ranj-u uyat-malomat uni sharmanda 
qilib, bu xijolat uni xas-xashak kabi yondirdi.
U na’ra chekib, sel kabi ko‘z yoshlarini tolcdi, 
shayx oyog‘iga boshini qo^ydi. Uning karam-u 
lutfi tilini lol etdi, shayx lutfi jismini behol etdi. 
Shayx karam qilib, ko‘z yoshini artdi, boshini 
tuprog'dan ko‘tardi. Uning dard-u ahvolini anglab 
yetgan shayx o*ylab ko'rishni maslahat berdi. Su- 
luk o‘tiga joni kuyib, nishoni mahv boldi. 0 ‘zligi 
xas-xashakdek kuyib, o‘t bilan yoruglik paydo 
boldi. Komil imon uni parvarishladi. Bir afv bilan 
shuncha ish yuz berdi.