Bir kishining olganini eshitib xursand bolgan
inson go‘rkov-u g‘assol-u jalloddir. Uchovining
qaysi birini tasawur etsak,
taljim izni jirkanish,
nafratlanish qoplab oladi. Bu sifatlardan ham
yoqimliroq yana bir ish bor,
bu ham bolsa, eln-
ing berganini olmoqqa intilmoq. Bergan narsani
esdan chiqarib yubormoq, berganni olmoqni xayol
etmaslik yaxshidir. Bulut topganini el ustiga soch-
gani uchun ham Haq uni qudratli,
dargohi keng
hukmdorga aylantirdi. Odamlar sochgan narsalami
terib o‘z makoniga tashuvchi chumolining ishi
tiriklayin go'rga kirmoq boldi.
El boshiga sochil-
gan hamma narsani yiglb yuradigan shamol shu
ishi tufayli hamisha darbadar-u xoksor.
Shisha yuzlarga gulob sepgani uchun uni orzu-
lab toq ustida asraydilar.
Supurgi har uchragan
narsani yiglb yurgani uchun eshik oldida xor-zor
bolib yotadi.
Sanamlarning zulflari mushk tarqatib yotadi.
Shuning uchun ham quyosh yuzlilar ularni rux-
sori ustida asraydi.
Yana bir muhim jihat chuchuk so'zlarni ochiq
yuz bilan aytishdirki, buni achchiq bodani chu
chuk so‘z bilan tutmoqqa o‘xshatish mumkin.
In’om berishda bu yaxshilikni esdan chiqarmagan
inson bir yo la yana ikki go‘zallikka erishadi. Oltin
lagan diltortar meva bilan toldirilgan bolsa ham,
uning ustiga gullar qoyilsa, ortiqcha zeb boladi.
Oltin
tojga ziynat bersa ham, ustida dur bolsa,
yanada chiroyliroq ko'rinadi.
Bezalgan dasturxon har qancha hurmatga loyiq
bolmasin, ustidan qand sepsalar yaxshiroq boladi.
Unday inson shu xil axloq bila yurib, jazoga qol ur-
may, jafo qilmasa, dilxiralikni shodlikka aylantirsa,
har qancha jafo yetganda ham vafo aylasa:
Dostları ilə paylaş: