xalçaçılıq sənətində öz dəsti-xətti ilə seçilən Təbriz, Qarabağ, Quba-Şirvan və Gəncə-Qazax xalçaçılıq məktəbləri orta əsrlərdə dünyəvi sənət inciləri yaratdı. Azərbaycanda dulusçuluq, misgərlik, ipəkçilik, toxuculuq və s. sənət növləri inkişaf etdi. Təbriz ustalarından Yusif ibn Əhmədin 1319-cu ildə hazırladığı və indi Londonda Viktoriya və Albert muzeyində saxlanılan bədii kasa və usta Əbdüləziz ibn Şərafəddinin 1399-cu ildə düzəltdiyi tiyan nadir sənət nümunələri idi. Ağırlığı 2 ton, diametri 2,5 m. olan tiyan hazırda Sankt-Peterburqun Ermitaj Muzeyindədir. Tiyan Teymurun sifarişi ilə Təbrizdə hazılanmışdır. Təbriz kitab sənəti miniatür boyakarlığın qüdrətli mərkəzinə çevrilmişdi. Azərbaycanda xəttatlıq da inkişaf etmişdi. Bu dövrün görkəmli musiqişünasları Səfiəddin Urməvi və Əbrülqadir Marağai olmuşlar. Onlar musiqiyə dair bir sıra qiymətli əsərlər yazmışlar.
Beləliklə, “qızıl əsr” adlandırılan, mədəniyyətin intibah dövrünün təsadüf etdiyi XII əsrdə aramsız hücumlardan xeyli ziyan çəkmiş Azərbaycanda XIII-XIV əsrlərdə də bütün sahələrdə tənəzzülün qarşısı alınmış, inkişafa nail olunmuşdu.
